«Δε νομίζω πως πρέπει να το κάνεις αυτό.» λέει διστακτικά και παρατηρεί τον νεαρό να παγώνει, λες και κάποιος είχε πατήσει το κουμπί της “παύσης”. Έπειτα, συνειδητοποιεί την ειρωνεία των λόγων της. Εκείνης, μιας κυνηγημένης από τον κίνδυνο μιας αγνοούμενης κάρτας.

«Βέβαια..» προσθέτει πλησιάζοντας και σχεδόν προσπερνώντας το παράνομο αγόρι. «Δεν είναι του στυλ μου να υπακούω στους κανόνες.» Και με μια αστραπιαία κίνηση, το πέπλο πέφτει και το έργο τέχνης την κοιτάζει κατάματα.

«Τι- τι κάνεις; Θ- θεέ μου. Θα χάσω τη δουλειά μου.» διαπιστώνει εκείνος και καλύπτει τα μάτια του με τα χέρια του. «Δεν είδα τίποτα.» προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του. «Δεν. Είδα. Τίποτα.»

«Έι! Εσείς! Τι κάνετε εκεί?!»

Οι φωνές ακούγονται από κάπου πολύ κοντά. Στο άκουσμα τους, η Imari πιάνει το χέρι του -πολύ- πανικοβλημένου δημοσιογράφου.
«Δε θα τη χάσεις..αν δε σε πιάσουν!» η Imari νιώθει το χέρι του αγοριού να τρέμει μέσα στο δικό της, αλλά είναι πολύ αργά.

Ο δημοσιογράφος παίρνει μια βαθιά ανάσα, σαν να παίρνει μια απόφαση. «Περίμενε!» της φωνάζει και αφήνεται από το κράτημα της. “Θα με καταδώσει;” σκέφτεται εκείνη λυπημένα. Είχε κάνει τόσο κόπο για να βρεθεί εδώ.

«Όσο λιγότερες αποδείξεις τόσο το καλύτερο.»  λέει εκείνος και τοποθετεί το κάλυμμα πίσω στη θέση του με μια κίνηση του χεριού. Μετά, το αγόρι είναι αυτό που την πιάνει από το χέρι. Η αποφασιστικότητα του είναι χαραγμένη στα χαρακτηριστικά του, που φαντάζουν πιο σκληρά από πριν. Η φλόγα στα μάτια του όμως είναι τόσο ζωηρή, που αν την άφηναν να κάψει, ίσως να κατέστρεφε τον κόσμο στο διάβα της.

«Πού πάμε τώρα; Ποιο είναι το σχέδιο;» ρωτάει η Imari.

«Σχέδιο..μιλάς λες και διαπράττουμε ένα σοβαρό έγκλημα.»

«Μα η περιέργεια σκότωσε τη γάτα..κύριε..»

«...Toru. Απλά Toru.»

«Ε λοιπόν, κύριε Toru, τρέχω για πολλή ώρα και-»

«Ήδη κατάφερες να προσθέσεις άλλο ένα έγκλημα στη λίστα σου μαζί με το αρχικό για το οποίο διώκεσαι. Τέλεια!»

Η Imari γελά και παρόλο που δε βλέπει το πρόσωπο του Toru, μαντεύει την απορία ζωγραφισμένη πάνω του.

«Μιλάω σοβαρά, δεσποινίς.» Πριν μπορέσει να να μοιραστεί το όνομα της, τα βήματα πίσω τους γίνονται όλο και πιο απειλητικά. Όμως..η έκφραση του Toru φωτίζεται, λες και η καταιγίδα είχε ήδη περάσει.

«Εύρηκα!» γελάει χαιρέκακα και ανοίγει μια λευκή πόρτα με το ελεύθερο χέρι του.

«Οι τουαλέτες των κοριτσιών. Δε νομίζω να μπουν εδώ μέσα.»

«Μα αυτό τις κάνει το πιο ξεκάρφωτο μέρος να κρυφτεί κάποιος!»

Η έκφραση του Toru είναι μια μίξη αηδίας και τρόμου. «Δε θα σε βάλω μέσα με τη βία.» ανακοινώνει τείνοντας την πόρτα.

Η Imari αναστενάζει. «Παραιτούμαι. Αλλά άμα με πιάσουν θα φταις; Ναι. Θα φταις.»

«Αν δε σε βρουν όμως θα μου χρωστάς.» λέει εκείνος πριν προλάβει να συγκρατήσει τον εαυτό του. Δε μιλούσε συχνά απότομα, αλλά κάτι σε εκείνη έβγαζε μια μεριά του εαυτού του ατίθαση και συχνά θαμμένη πίσω από την ευγένεια που συχνά χαρακτήριζε τον ιαπωνικό λαό.

Παρόλο που είχε μπερδευτεί σε ένα χαλί που δεν ήταν, ολοκληρωτικά , δικό του, είχε την περίεργη αίσθηση πως ίσως να άξιζε να πάρει ένα ρίσκο. Το πολυπόθητο άρθρο του ίσως να ήταν πιο κοντά απ' όσο νόμιζε. Έπρεπε απλώς να τολμήσει.

Έναστρη Ματιά. (Starry Eyed) #SPBC2023जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें