KAYBEDİLEN UMUTLARIN RENKLERİ

BEKLENMEDİK KARŞILAŞMA

Boşluk
Hissizlik
Boşvermişlik...

Şu an ki ruh halimi anlatabilecek belki de en iyi kelimeler bunlardı. Nedensizce kendimi her şeyden soyutlamış kabuğuma çekilmiştim. Soyutlanmışlık hissizliği de beraberinde getirmişti. Bir şeyler hissetmek için fazla yorgundum. Bu öyle bir yorgunluktu ki ne mutlu olmak istiyordum ne öfkeli, ne heyecanlı ne de enerjik...

Istediğim tek şey kabuğumda biraz yalnız kalıp bu boşvermişliğin tadını çıkarmaktı. Nitekim bunu Belin'in olduğu bir yerde yapmak mümkün değildi.

Kulübe gittiğimiz günün üzerinden nerdeyse iki hafta geçmişti. O günden beri kendimi eve kapatmış romanım üzerinde çalışıyordum. Belin de bana saygı duyarak elinden geldiğince beni rahatsız etmemeye çalışıyordu.

Bu süre zarfında evde çalışmış olsam da romanım için şehir dışına çıkmam gerekiyordu. Kitapta anlatacağım olayları bir bütün olabilmesi açısından olayın geçeceği şehri de betimlemeliydim. Bu yüzden bir süreliğine şehir dışına çıkmalı hem romanım için bir araştırma yapar hem de kabuğuma çekilmem için mükemmel bir fırsat yaratabilirdim.

Şimdi ise hava alanında son kontrollerin bitmesi ile diğer yolcular ile birlikte uçağa doğru ilerliyorduk. Uçağa binerek hostesinde yardımı ile koltuğumu bulup yerleştim. Buraya kadar her şey yolundaydı fakat ufak çaplı bir sorun vardı. O da benim yükseklik korkumun olmasıydı. Daha önce hiç uçağa binmemiş olmam da bunu daha fazla tetikliyordu. En iyisi nefes meditasyonları yaparak başka şeyler düşünmek ve odak noktağımı değiştirmek olacaktı.

Derin nefesler alıyor yavaşça ağzımdan veriyordum. Bunu sürekli tekrarlıyor aynı zamanda dikkatimi dağıtmak için romanımı düşünüyordum. Ben bunları yaparken pilotun anonsu ile kemerlerimizi bağlamıştık. Uçağın hareketlenmesi ile istemsizce geriliyor ve titremeye başlıyordum. Nefeslerim oldukça hızlanmıştı. Ben nefes egzersizlerini tekrarlamaya çalışırken elimin üzerinde hissettiğim bir el ile başımı yan tarafıma çevirdim. Bana ciddi ve endişeli bakan bir çift orman yeşili gözler ile karşı karşıya kaldım. O kadar berbat bir haldeydim ki bana endişeyle bakan bu adamı inceleyemiyordum bile.

" Iyi misiniz " diye sorarak ne durumda olduğumu tartmaya çalışıyordu. " Yükseklik korkum var ve daha önce hiç uçağa binmedim. O yüzden biraz panikledim. Rahatsız ettiysem kusura bakmayın lütfen " diyerek önüme dönmeye çalıştım fakat sözleriyle tekrar ona dönmek zorunda kalmıştım. " Anladım problem değil. "

Bu kısa fakat gergin geçen konuşmanın ardından rahat bir yolculuk geçirmeyi başarmıştım. Istanbul'dan İzmir'e süren uçak yolculuğunun ardından iniş yapmıştık. Iniş sırasında da biraz paniklemiştim fakat yine aynı adam tarafından dikkatim dağıtılarak kısa süren bir sohbet etmiştik. Uçak iniş yaptıktan sonra kendisine teşekkür ederek ilerlemiştim.

Valizimi alarak hava alanından çıkmış taksiye binmiştim. Şoför nereye gideceğimizi sorunca yakınlardaki bir pansiyona gideceğimizi söyleyerek camdan İzmir'in iştihamlı sokaklarına ve caddelerine büyülenerek bakmıştım.

Kısa süren bir yolculuğun ardından bir pansiyonun önünde durarak taksiciye ücreti uzattım. Araçtan inince şoför de inerek bagajdaki valizi bana vererek aracına bindi ve uzaklaştı. Dışarda daha fazla oyalanmadan içeriye girdim ve bir oda kiralayarak odaya çıktım. Şöyle bir etrafı süzünce kötü görünmediğini fark ettim. Krem renk duvarlar çift kişilik bir yatak sütlü kahve rengindeki dolap ve komodin dışında cam kenarında oturmak için tekli bir koltuk ve üzerinde çiçek olan birde sehpa vardı. Oda oldukça sade ve şirin döşenmişti.

Odayı incelemeyi bırakıp valizi bir kenara bırakarak yatağa adımlamaya başladım. Yatak oldukça rahat görünüyordu. Kendimi yatağa bırakarak erken saatlerde kalkmış olmamdan dolayı uykusuz yolculuktan dolayı da yorgun hissediyordum. Yatakta biraz uzandıktan sonra duş almaya karar vererek banyoya ilerledim. Kısa bir duşun ardından odaya geçerek valize yöneldim ve giyeceklerimi ayırdıktan sonra valizi bir kenara bırakarak üzerime rahat bir eşofman ve tişört giyerek tekli koltuğa oturdum ve Belin'i aradım.