Toen ik je zag

Hoofdstuk 8

Frank opent zijn ogen, maar doet ze ook meteen weer dicht. Het felle licht is op dit moment te fel voor zijn ogen. Hij wil zijn ogen ook helemaal niet openen.

"Goedemorgen Frank, hoe gaat het met je?," vraagt Raoul aan hem terwijl hij op het bed gaat zitten, "Volgens mij heb je vannacht namelijk veel gedronken." Frank opent zijn ogen en kijkt hem aan. Hij staat ook meteen op en kijkt druk om zich heen. Hij heeft nu een toilet nodig, want anders komt het niet goed.

Raoul ziet hem zoeken en brengt hem snel naar het toilet. Ze komen net op tijd bij het toilet, want Frank hangt al meteen boven het toilet. Raoul doet een stapje achteruit, zodat Frank alle ruimte heeft.

Robbie komt ook aangelopen en kijkt Raoul aan. Beide schudden ze hun hoofd, want dit is niet oké. Als Frank na een lange tijd boven het toilet heeft gehangen, haalt Raoul hem daar langzaam weg. Er kwam niks meer uit, maar toch bleef Frank daar zitten.

"Ik breng je weer terug naar bed Frank," Raoul had hem opgetild en bracht hem naar bed, "ga nog maar even slapen, ik kom je straks wat te eten brengen." Frank wou helemaal niet dat Raoul weg ging, maar durfde dit ook niet aan te geven.

"We hebben vandaag opnames met de bankzitters. Ik denk dat het verstandig is als je met ons meegaat vandaag." Rob was nog in de kamer gebleven, want hij kon Raoul toch niet helpen. Frank knikte maar, want hij had het ook niet goed binnen gekregen.

Raoul komt weer naar binnen met een beschuitje, thee en kleren. "Ik heb iets te eten voor je meegenomen, wat niet te zwaar zou moeten vallen. Ik heb ook nog schone kleren meegenomen, ik dacht dat je dat wel fijn zou fijn". Frank geeft hem dankbaar een glimlach.

Diep van binnen voelde Frank zich schuldig en tot last. Schuldig omdat hij hier was beland, en hij voelde zich tot last, omdat Raoul en Rob hem ten eerste mee moesten meenemen en ook nog voor hem moesten zorgen. Het liefste klom hij nu uit het raam en verdween. Hij wist dat hij dat niet kon maken, maar wou dat wel heel graag.

Hij begint rustig aan zijn ontbijt, in de hoop dat hij het binnen zou houden. Dat wist hij niet zeker, maar hij moest positief blijven. Na het ontbijt kleed hij zich aan en loopt naar beneden. Hij weet niet waar hij zich op dit moment in het huis bevindt, maar dat maakt hem nu niet uit. Hij komt daar maar op 1 manier achter, gewoon rondlopen in dit huis.

Hij belandt uiteindelijk in de keuken waar Robbie en Raoul ook al zijn. "Heb je de weg naar beneden kunnen vinden? Voor sommige is het soms namelijk net een doolhof", hoort hij de rustige van Raoul zeggen. "Het was inderdaad een doolhof, maar ik heb het gevonden", zegt Frank lachend.

"Hey, wij moeten zo naar kantoor en je gaat met ons mee. Dat hebben we zonet ook al gezegd, maar we weten niet of je het binnen hebt gekregen. Ben je er klaar voor om mee te gaan?", vraagt Robbie terwijl hij opstaat. Frank knikt, want hij weet toch dat hij mee moet.

Ze lopen richting de auto van Raoul en Frank stapt achterin. Hij voelt toch alsof hij nu ergens binnen dringt. Waarom weet hij niet precies, maar hij krijgt wel het gevoel. Alsof hij hier weer zo snel mogelijk weg moet gaan.

De hele autorit staart Frank voor zich uit. Alle gesprekkenvan Raoul en Rob gaan langs hem geen, terwijl hij de weg voor zich ziet. Als zebij het kantoor zijn wordt Frank uit zijn gedachten gehaald door Raoul en looptmee naar boven.