Ανάμεσα στα σύννεφα

Προλογος

Ποιος ειναι ο ιδανικος προλογος για εσενα οταν ανοιγεις τις πρωτες σελιδες ενος αγνωστου βιβλιου; αν μου επιτρεπεις ποτε δεν ημουν καλη στους προλογους
Θες να μιλησουμε για τον καιρο; , μπαα δεν νομιζω να σου τραβηξει και τοσο το ενδιαφερον παντως θα ηθελα να σε ρωτησω αν μερικες φορες στο ξεκινημα της ημερας σηκωνεις το κεφαλι σου ψηλα και κοιτας καταματα τον γαλανολευκο ουρανο;

Εγω παντως το κανω, ειμαι περιεργος ανθρωπος και αρκετα παρατηρητικος οποτε μαρεσει να τον εξερευνώ, να κοιταζω τα συννεφα προσπαθοντας να καταλαβω αν σχηματιζουν κατι συμβολικο και αν εχω λιγη φαντασια σιγουρα βρισκω. 

Αληθεια δεν σε ρωτησα, εχεις μπει ποτε σε αεροπλανο; 
Εγω παντως εχω μπει, θυμαμαι ημουν δεκαοχτω οταν αποφασισα να ταξιδεψω ολομοναχη μετα απο μια δυσκολη χρονια, βλεπεις εδινα πανελληνιες και λιγο πριν δωσω το πρωτο μαθημα ειπα πως μολις τελειωσω  θα παω διακοπες

Και φυσικα το εκανα...Ο λογος μου ειναι κατι σαν συμβολαιο που λεμε, οτι πω το κανω και ετσι βρεθηκα ολομοναχη να ταξιδευω δωδεκα ωρες με μοναδικη παρεα μια βαλιτσα εφτα κιλα, ενα βιβλιο στο χερι και ενα κοκκινο μπρελοκ που εγραφε με αρχαιοελληνικα γραμματα Σχολη Ικαρων 

Μπορει διαβαζοντας αυτο που μολις γραφω να σκεφτηκες πως ειμαι τρελη, η οτι σου λεω ψέματα μα η ιστορια μου ειναι περα για περα αληθινή και για να καθεσαι ακομη εδω σημαινει πως εισαι περιεργος για την συνεχεια

Η συνεχεια ειναι πως εκεινη την ημερα ταξιδεψα με ολα τα μεταφορικα μεσα για να φτασω στον προορισμο μου μα δεν εχουν σημασια τοσο αυτα, εγω ξεκινησα να σου αφηγούμαι μια ιστορια για το πως κατεληξα να ταξιδευω μονη με μαρτυρα τον θεο. 

Θυμαμαι ημουν τοσο ενθουσιασμενη και ανυπομονη που θα πετουσα ψηλα, ψηλα αναμεσα στα συνεφα, το που πηγα δεν εχει και τοσο σημασια, απλα αφησε με να επικεντρωθω στο πως ενιωσα εκεινη την ημερα

Φαντασου να με συναντας σε ενα μικρο καφε ενα πρωινο του Ιουνιου, σιγουρα θα σε κερνουσα τον καφε σου , θα καθοσουν λοιπον να ακουσεις αυτη την μεγαλη ιστορια, η αληθεια ειναι πως δεν ειμαι καλη στις αφηγησεις μα θα σε παρακαλουσα να μην με διακοψεις κατα την αφηγηση  

Οταν λοιπον το λεωφορειο μας αφησε στις σκαλες για να ανεβουμε στο αεροπλανο ημουν ο τελευταιος επιβατης που περασε την πορτα του αεροσκαφους, οχι απο φοβο φυσικα, αλλα επειδη ηθελα να ανεβω αργα απολαμβανοντας αυτο το σημαντικο γεγονος. Θα μου πεις τωρα πως ειμαι ενας τρελος ανθρωπος μα οχι!