Virgin Villain (The Villain Series 2)

Kabanata 5

"What?" natatawa niyang sabi.

"Papa is a liar. I don't look like a monster."

"Yes, you are."

"No, I don't!" Patalon itong tumayo sa sofa. "Imris doesn't have the pretty flowers just like yours!"

"Monsters don't have pretty flowers." Pinagkrus niya ang mga paa. Tatawagin na niya sana si Stone subalit biglang niyakap ni Imris ang kaniyang braso. Sumiksik ito sa kaniya kaya napakunot ang kaniyang noo. "What now?"

"Papa, don't leave me if I will become a monster, okay? I will not leave you too. Promise!"

He sighed and let out a small smile. Nilapat niya ang kamay sa ulo nito. "You will never become a monster, Imris. I will never let you become like me."

As the lord of the deceased, Xibel could see what kind of soul Imris had. It was gentle and cheerful. A soul who loved the oddest things; one that would search for anything good from something worst. And from all the souls he had seen, this was the most fragile one--a soul that once torn, it would never be alive again. It would never believe that there was anything good from the world and would forever cursed the people who had wronged them. They were the soul that would turn into a vengeful one.

He would never going to let that happen to Imris for he knew how painful it was, and how time would never heal any wounds.

"Papa, I'm hungry."

Gamit ang kapangyarihan, gumawa siya ng mansanas. Inabot niya iyon kay Imris pero umiling lang ito.

"Don't you want this?"

Muli itong umiling. "Walang lasa. Imris don't want that anymore."

Right. He had been feeding her of his coriar since yesterday. Hindi na siya magtataka kung ayaw na nitong kumain. Pero ano naman ang gagawin niya? Bukod sa wala siyang alam sa mga putahi na kinakain ng mga tao, wala rin siyang ideya kung paano magluto.

What should I do?

Sumagi naman sa isipan niya ang isa niyang tagasunod. Hindi siya nagdalawang-isip na gamitin ang kapangyarihan upang ilabas ito sa Cage of Spirits. A large mound appeared in front of them, spitting out a man with an all-black outfit. Hanggang balikat ang tuwid nitong buhok at may pulang ribbon na nakatali sa iilang hibla.

Ito ay si Arator, isang bulag subalit higit pa sa mga nakakakita ang kaya nitong gawin sa buhay.

"My lord, what can I do--oh!" Bigla itong napatigil sa pagyuko at mabilis na inangat ang ulo. Umikot ito na para bang pinapakiramdam ang paligid. "Tama nga si Stone. Nasa ibang mundo na tayo. Wow! Ang ganda-ganda."

Napangiwi siya. "You're inside my mansion, idiot. Walang maganda rito."

"Oh, Lord Xibel, hindi ba isang magandang nilalang ang iyong katabi?" Nakangiti itong naglakad patungo sa kanila. Wala itong kahit anong dalang tungkod pero hindi man lang ito natatakot na baka mabunggo o mapatid. Lumuhod ito sa kanilang harapan at inilahad ang kamay kay Imris. "What's your name, little woman?"

"Imris po." Imris giggled. Gamit ang dalawang kamay, inabot nito ang palad ni Arator at nakipag-shake hands.

Natawa naman si Arator sa ginawa nito. "Ang lakas ng pangalan mo, Imris. Welcome to the family!"

"Silence, Arator. I didn't summon you to chitchat with her."

"Bugnutin ka na naman, my lord," bulong nito pero narinig niya.

"Do you want to die?" salubong ang mga kilay niyang sagot.

Napakamot naman ito sa ulo. "Ayoko na pong mamatay ulit. Hindi nakakatuwang mamatay kaya siguro sa susunod ko na lang tatanggapin ang iyong imbitasyon."