Alois bakışlarını özlediği manzarada dolaştırdı uzun uzun, yıllar önce bu malikaneyi istemeden terk etmişti, evini özlemişti. O altı yılda hiç bir şey iyi değildi. Kendi uşağı tarafından saldırıya uğramıştı, bununla birlikte altı yılını travmalarıyla ve krizleriyle uğraşarak geçirmişti. Yaralı olması durumu daha da kötü duruma getirmişti, kriz geçirirken kendisine zarar verdiği için yarası sürekli tazelenip kanamıştı. Hannah bu süreçte onu hiç yalnız bırakmasa bile çok zor bir süreç olmuştu. Yıllarca sinir krizi gibi gösterdiği panik ataklarını daha fazla saklayamamıştı, Hannah fark etmişti. Ona her şeyi açmak çok zor gelmişti, nasıl diyebilirdi ki her gece kardeşini gördüğünü?Nasıl Hannah'ın vicdan azabını iki katına çıkarabilirdi?
*Flashback*
Kulaklarını elleriyle kapattı Alois, yine o adamın iğrenç seslerini duyuyordu. Her gün biraz daha yakınından geliyordu, geceleri bedeninde dolaşan parmakların iğrençliği peşini bırakmıyordu. Yatağında bir ileri bir geri sallanırken dediği tek şey "No, déjame ir(Yapma,bırak gideyim)" di. Göz bebekleri panikle büyümüştü, nefes alamıyordu. Yanakları tuzlu suyla dolmuştu. "Señor?!" Hannah'ın sesi kulağını doldururken bile panik halinden kurtulamıyordu. Hannah ellerini ellerinin üstüne koydu, Alois hala fısıldamaya devam ediyordu,sanki Hannah orada değilmiş gibi davranıyordu. Hannah dolmuş gözleriyle Alois'e sarıldı,yapabileceği başka bir şey yoktu.
"Todo estará bien, lo prometo.(Her şey yoluna girecek,söz veriyorum.)" Hannah saçlarını okşamaya başlamıştı, işe yarıyordu çünkü Alois artık o kadarda titremiyordu. En sonunda Alois tamamen sakinleşmişti, titremiyordu,ağlaması durmuştu. Kafası Hannah'ın göğsündeyken iç çekiyordu sadece. Hannah artık o kadarda parlak olmayan mavi gözlerine baktı,yıllardır fark etmediği için kendisine kızıyordu. Alois'in ani atağa karşı gelişen kontrol sorunları vardı, açıkça gösteriyordu ama kimse fark etmemişti. Gözlerine bakıp gülümsedi "Todo estará bien, lo prometo. Seremos felices.(her şey yoluna girecek, söz veriyorum. Mutlu olacağız.)" Alois kafasını salladı,ona güvenmekten başka çaresi yoktu.
*Flashback end*
Elini yüzüne götürüp sıvazladı genç çocuk,hala güven sorunları vardı. Hatta artık daha kötüydü. Birisi-Hannah hariç-ona beş adımdan fazla yaklaşamazdı. Bunda geçmişte uğradığı tecavüzlerinde etkisi büyüktü tabi. Kapının çalınmasıyla arkasını döndü "Gel." İçeriye Hannah girmişti,yanına yürüyüp önünde durdu "İyi misiniz efendim?" Alois ellerini omzuna sardı "İyiyim Hannah,ama senin yaptığın tatlı turtaları özledim." Hannah gülümsedi, Alois ne zaman tatlı istese onunla uğraşmak istiyor demekti,çünkü tatlı yaparken asla yanından ayrılmazdı.
