TECAVÜZ

23. Bölüm~ Kırık Yaralar

Oy ve paragraf başı yorum atmayı unutmayınnn🌼

---------
Ayla Çiçek
Pencereden içeriye giren gün ışığı ile alkının kollarının arasından gözlerimi kırpıştırdım. Son zamanlarda bu kadar rahat uyuduğumu hatırlamıyordum.

Çıplak göğüsü sırtıma değiyordu. Kolları ile beni sım sıkı sarmıştı. Uyandırmamaya çalışarak arkamı döndüm. Ellerimi kıvır kıvır saçlarına daldırdım. Bu çocuk bu çocuk benim çocukluk aşkımdı. Bunu nasıl şimdi farketmiştim?

O kadar güzeldi ki anlatmaya kelimeler yetmezdi. Sol elimle yüzünü okşadım. Normalde bu kadar rahat davranmam mümkün değildi. Fakat onu tanıyordum, biliyordum. Asla kötü bir şey düşünmezdi.

Nefes verdim. Gözümden bir yaş firar etti. Gözlerimi yumdum. O pis binada yaşadığım anılar bir bir önüme seriliyordu. Ne de iğrenç şeyler olmuştu öyle..

Yatakta kıpırdanma ile yüzümde bir ağırlık hissettim. Gözlerimi açmam ile alkın anlam veremediğim bir ifade ile beni izliyordu.

"noldu güzelim?"

Gözlerimi kaçırdım. Daha kendime bile söyleyemezken nasıl ona söylerdim? Ne kadar utanç verici! Bir adamın size tecavüz ettiğini bir erkeğe söylemek! Gözlerim tekrar dolmaya başladı.

"hey hey ayla? Anlatmak ister misin?"

Yeni uyandığı halde hala beni düşünüyordu. Ben ona bunu nasıl anlatacaktım? Nasıl pis biri olduğumu söyleyecektim? Ya beni bırakırsa?

"ben.. Ben söyleyemem."

Yüzümü elleri arasına aldı. Yatakta dib dibeydik. Uykulu gözleri ile.

"her ne olursa olsun ben buradayım. Hep yanında olacağım. Söz veriyorum. Anladın mı?"

Gülümsedim.

"sana bir şey söylemem lazım."

Ellerini hala yüzümdeydi. Elimi kaldırıp elinin üzerine koydum.

"ben.. Tecavüze uğradım."

Birden kahakaha atmaya başladım.
Yataktan doğrulup, yatağın üzerinde bağdaş kurdum. Ellerimi saçlarıma götürüp.

"ne kadar komik değil mi? O binada tecavüze uğramamak aptallık olurdu zaten! Ama yok uğramayanlar da var! Peki ben niye uğradım? Üstelik hiç bir şey yapamadım!? Yapamadım.."

Ellerim saçlarımda ağlıyordum. Alkının ellerimi saçlarımdan çekip avucunun içine alması ile kafamı kaldırıp ona baktım.

"evet biliyorum ki yaşadağının yanında diyeceklerim az kalır fakat.."

Kafasını aşağı indirdi. Tekrar yüzünü kaldırıp bana bakınca gözlerinde yoğun bir öfke vardı.

"onu bulup öldüreceğim. Allah şahidim olsun ki onu öldüreceğim!"

Gözüm dolmaya başladığı sırada kolumdan tutup kendine çekti. Saçımı koklayıp.

"sana dokunan her uzuvu kesiceğim! Ölmek için yalvaracak!"

Hıçkırarak ağlıyordum.

"bak sana ne anlatacağım."

Sessizliğinden devam etmem gerektiğini anladım. Elimle hala alkına sarılırken göz yaşlarımı silip.

"çocukken yani çok küçük yaşlarındayken anneme bir çiçek götürmüştüm. Çok seveceğini sanmıştım.."

Güldüm.