Aşk Kırıntıları// DÜZENLENİYOR

1.Bölüm (Giriş)

Merhaba Gençler.:) Bu benim ilk hikayem.Yanlışlarımı ve kusurlarımı maruz görün.:)

İYİ OKUMALAR.:)

Multide İdil

İnsanın alışkanlıklarından vazgeçmesi çok zormuş, bunu babam sayesinde öğrendim. Hayallerimi, umutlarım Izmir'de bırakıp Istanbul'a geldim. Istanbul'un çok kalabalık ve harika bir şehir olduğunu biliyorum ama asla Izmir'e değişmem. Her şey üst üste gelmişti. Sanki evren benim mutsuz olmam için elimden geleni yapıyordu.

Her şey çok güzel gidiyordu derken babamın fabrikasının iflas eşiğine gelmesi hepimizi derinden sarstı. Uzun bir süre zor zamanlar geçirdik. Hatta ben buna psikolojik travma diyebilirim. Ama her şeyin para pul olmadığını, annem ile babam yanımda olduğu sürece her şeyi atlatabileceğimi düşünmeye başlamıştım. Lakin düşündüğüm gibi olmadı. O kadar olayın üstüne babam bizi bırakıp gitti. Yanlış anlamayın terk etmedi. Babam 'intihar' etti. Bir süre annem ile psikolojik tedavi gördük. Ama annem bunun böyle gitmeyeceğini fark etti. Istanbul'a dayımların yanına gitmemiz gerektiğini söyledi.

Bunu nasıl kabul edebilirdim? Erkek arkadaşımı ve kardeşim dediğim insanları bırakıp nasıl gidebilirdim? Ama bende fark ettim ki annem ile burada çok yalnız kaldık. Dayım bizim için bir tutanak olacaktı. Bunu erkek arkadaşım Turgut'la paylaştım. Bana destek olmasını beklerken benden ayrılmak istediğini söyledi. 'Mesafeler aşka engel değildir' diye kim demişse uydurmuş. Yine de Turgut'a kızamıyorum. Ama hala beni sevdiğini hissedebiliyorum. Ve de eminim ki ondan başkasına kalbimi veremem.

_________________

Bugün Istanbul'da ki ikinci günüm. Sanırım buraya alışmam çok zor olacak. Ama annem yanımdayken her şeyin kolay olacağına inanıyorum. Buraya geldiğimizden beri annemin yüzü daha çok güler oldu. Fakat bir sıkıntımız vardı. Annemle dayıma çok yük olduğumuzu düşünüyoruz. Çünkü dayım beni kuzenim Melis'in okuduğu özel okula yazdırdı. Annem bundan rahatsız oldu ve çalışıp para kazanıp dayımlara daha fazla yük olmamamız gerektiğini söyledi.

Başlarda özel okula gerek olmadığını söylesemde Melis ile aynı okula gitmek benim içinde iyi olacaktı. İnsanın hiç bilmediği yerde hiç bilmediği insanlarla tanışıp ortam kurması gerçekten zor bu Melis sayesinde kolay olacaktı. Küçüklüğüm Melis ile geçmişti ama anlamadığım bir şekilde Melis bana soğuk davranıyordu. Sanırım bana ondan da hayır yoktu.

Bütün bu olanlara annem için katlandığımı söylesem yeridir. Her nefes alışımda ölmek istiyorum. Ama babam gibi bende annemi bırakıp gidemezdim. Ama eminim bunca şeyden tek kurtuluş ölüm değil. Hayatı sürdürmenin yalnızca iki yolu vardır; Gidişata olduğu gibi göz yummak yada onu değiştirme sorumluluğunu üstlenmek. Annemle bu hayata göz yummayacaktık ve her şeyin üstesinden gelecektik.