အာဏာရှင် ဧကရာဇ်၏ ဧကရီမိဖုရား

အပိုင်း ၃၉

ဟယ်ကျန်းတစ်ယောက် ခြေထောက်ကနေ အဆွဲထုတ်ခံလိုက်ရတော့ အသက်ရှုအောင့်လိုက်ပြီး နက်မှောင်သောမျက်လုံးအစုံနှင့် ဆုံတွေ့မိချိန်မှာတော့ အမှားလုပ်မိသည့်ကြောင်ကလေးလို့ အတုန်တုန်အရီရီ ဖြစ်သွားတော့သည်။

"ဘာကို ပုန်းနေတာလဲ?"

ဟယ်ကျန်းက သူ့ကို မဝံ့မရဲကြည့်လိုက်ပြီး တစ်လုံးမှ မပြောရဲချေ။

"ဖန့်ထျန်းကျိုက ထပ်မေးလိုက်သည်၊ "အထဲမှာ ညစ်ပတ်နေလား?"

ဟယ်ကျန်း တုံ့ဆိုင်းသွားပြီး "....ညစ်ပတ်တယ်"

"ညစ်ပတ်နေတာကို သိတယ်၊ ဒါတောင် အထဲ သွားချင်သေးတာလား?"

"‌ကြောက်...ကြောက်လို့"

"ကိုယ်တော် မင်းကို အော်ခဲ့သလား?"

တကယ်တော့ သူက တည်သီးကို လုပ်ခဲ့ခြင်းသာ၊ သူ့ကိုမဟုတ်။

ဟယ်ကျန်းက ခဏလောက် စဥ်းစားသွားပြီး ပိုစိတ်ဆိုးလာကာ "ဟင့်အင်း"

"ဒါဆို ဘာကိုကြောက်တာလဲ?"

"ထိ...ထိမိသွားလို့...ခင်များကို"

"အဲ့တာ ကိုယ်တော့ကို ရန်စမိမယ်ဆိုတာ သိရင် ဘာလို့ လုပ်ခဲ့သေးလဲ?"

ဟယ်ကျန်း၏ ပါးနှစ်ဖက် ဖောင်းသွားပြီး ထိုင်ချလိုက်ကာ ဒေါသမထိန်းနိုင်တော့သည့်နှယ်၊ "နောက် မလုပ်တော့ဘူး"

မဟုတ်ဘူး၊ အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး

ဖန့်ထျန်းကျိုက မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး သူ့အလိမ်အညာတွေကို ထပ်မစုံစမ်းတော့ဘဲ တိတ်တဆိတ်ပဲ သတိပေးလိုက်သည်၊ "ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်သုံးသပ်၊ ကိုယ်တော့ကို စိတ်ဆိုးအောင်မလုပ်နဲ့။"

ဟယ်ကျန်းက နာခံစွာပဲ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ဖန့်ထျန်းကျို သူ့ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး မြေကြီးပေါ်က တည်သီးတွေကို ကောက်ယူလိုက်ကာ တံခါးအပြင်ဘက်က အမှိုက်ခြင်းထဲသို့ ပစ်လိုက်သည်။ ဟယ်ကျန်း ထရပ်လိုက်ပြီး သူ့နောက်ကနေ လိုက်ထွက်သွားပြီး အိမ်အနှံ့ လှည့်ကြည့်လိုက်ကာ သူ တစ်ခုခု မပြောခင် လွတ်ပြီဆိုတာ သေချာအောင် လုပ်လိုက်ပြီးနောက် "ဘူး.....!"