အာဏာရှင် ဧကရာဇ်၏ ဧကရီမိဖုရား

အပိုင်း ၃၅

ဟယ်ကျန်းက နှုတ်ခမ်းတို့ တင်းနေအောင် စေ့ထားလိုက်ပြီး သက်မတစ်ချက် ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်ကာ လျှောက်လှမ်းသွားလိုက်ပြီး ညစ်ပတ်နေသည့် အဝတ်အစားတို့ကို ချွတ်ပေးပြီးနောက် သန့်ရှင်းသော အဝတ်တို့ကို ဝတ်ဆင်ပေးလိုက်သည်။ ဖန့်ထျန်းကျိုက သိမ်မွေ့သော မျက်ခုံးအစုံဖြင့် သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေသော်လည်း ဘာမှတော့ မပြောချေ။

သူ ကူးပြောင်းလာခဲ့တာ အချိန်အတော်ကြာခဲ့ပြီမို့ ဟယ်ကျန်း တခြားအရာတွေအကြောင်း အများကြီး မသိသော်လည်း သူ့ကို ဝတ်ဆင်ပေးရခြင်းအပေါ်ကိုတော့ သူ အလွန် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မှတ်မိသည်။ ဤပေါ့ပေါ့ပါးပါးအဝတ်အစားတို့က နဂါးဝတ်ရုံတို့နှင့် မတူပေ၊ တွဲလောင်းတွေ တွဲလွဲတွေ accessories တွေ အများကြီး မပါဘဲ ရိုးရှင်းသည်။

ဟယ်ကျန်းသည် ကြယ်သီးများကို တပ်ပေးလိုက်ပြီး ခါးပတ်ကို တင်းတင်းစည်းပေးလိုက်ပြီးနောက် အကျင့်အတိုင်း ထိုင်ချလိုက်ကာ တောင်ရှည်ကို ပြန့်ပြူးစေရန် လုပ်ဆောင်ဖို့အတွက် ထိုင်ချလိုက်သည်နှင့်တပြိုင်နက် ရုတ်တရက် ပွေ့ဖက်ခံလိုက်ရတော့သည်။ ထိုလူ၏ လက်ချောင်းတို့က သူ့မေးစေ့ကို ညှစ်လိုက်ကာ၊ "ကိုယ်တော့ကို မကြောက်နဲ့၊ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်တော့ကိုတော့ ထပ်ခါ ထပ်ခါ မစော်ကားစေချင်ဘူး၊ နားလည်လား?"

ဟယ်ကျန်းနှုတ်ခမ်းထောင့်တို့က ပြုံးရမလို၊ မဲ့ရမလို ပင့်ကော့သွားကာ၊ "ဟုတ်ကဲ့၊ ကျွန်တော် မှတ်မိ..."

ဖန့်ထျန်းကျို၏ မျက်လုံးအစုံက ရုတ်တရက် မှေးကျဉ်းသွားပြီး၊ "ပြန်ပြုံးကြည့်စမ်း"

ဟယ်ကျန်းက နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းတို့ကို ပြန်ပြင်လိုက်ပြီးနောက် နူးညံ့သောအသံဖြင့်၊ "ကျွန်တော် မှတ်မိပါပြီ"

နာခံဟန်ဆောင်နေသည့်သူ့ကို မြင်တော့ ဖန့်ထျန်းကျို၏ မျက်လုံးတို့က ဒေါသဖြင့် ပြည့်သွားရတော့သည်။ သူ ဟယ်ကျန်းကို မထိခဲ့တာကြာပြီ။ ဒီအချိန်မှာ သူ့လက်ဖဝါးအောက်က ခါးသိမ်လေးနှင့် ကိုယ်သင်းရနံ့တို့က သူ့ဒေါသတို့ကို မရည်ရွယ်ဘဲ ငြိမ်သွားအောင် စွမ်းဆောင်လိုက်နိုင်သွားသည်။