“မင်း ဘာစားချင်လဲ…” ကျစ်ကြိုးကို ကိုင်ထားသည့် ထောင်ရှီး၏လက်ချောင်းလေးများကို လင်ချင်းဟယ်က ဖျတ်ခနဲကြည့်လျက် နူးညံ့စွာမေးသည်။
ထောင်ရှီးက လင်ချင်းဟယ်ကို စိုက်ကြည့်နေဆဲပင်။
“ငါက ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဆင်ပြေပါတယ်…”
လင်ချင်းဟယ်က ဘေးမှ ချန်ထင်ကို အကြည့်တစ်ချက်ပို့လိုက်ရာ ချန်ထင်က သဘောပေါက်စွာ မေးလာသည်။
“ကျွန်တော် အောက်ဆင်းပြီး စားစရာသွားဝယ်လိုက်ပါ့မယ်။ သခင်လေးနဲ့ သခင်မကြီးအတွက်ရောလိုသေးလား…”
လင်ချင်းဟယ်က ဖြေသည်။ “မလိုဘူး။ သူ့အတွက်ပဲဝယ်ခဲ့…”
ချန်ထင်က ခေါင်းညိတ်ပြကာ ထွက်သွားသည်။
ထောင်ရှီးက သူ့ကို ကြည့်မြဲကြည့်နေဆဲ ဖြစ်သည်ကိုမြင်သော် လင်ချင်းဟယ်က ထောင်ရှီး၏မျက်လုံးများနှင့်တစ်တန်းဖြစ်အောင် ခန္ဓာကိုယ်ကို ကိုင်းလိုက်၍ လေသံကိုလျှော့ကာ ထပ်မေးလိုက်သည်။
“ဘာဖြစ်သွားတာလဲ…။ ဗိုက်ဆာလွန်းလို့ အ,အလေးဖြစ်သွားတာလား…”
ထောင်ရှီးက မျက်လွှာများချသွားပြီး ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။
ထိုစဉ် ဖုန်းမြည်လာသောကြောင့် လင်ချင်းဟယ်က မတ်မတ်ပြန်ရပ်လိုက်သည်။ လော်ကျန်းယင်းထံမှ ဖုန်းခေါ်လာခြင်းပင်။
သူက ဖုန်းမကိုင်ခင် ထောင်ရှီးကို အရင်မေးလိုက်သည်။
“မင်း ငါနဲ့အတူ လိုက်ခဲ့ချင်လား…”
ထောင်ရှီးက နှုတ်ခမ်းအတွင်းသားများကို ကိုက်ကာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
ဖုန်းပြောနေသည့် လင်ချင်းဟယ်၏နောက်မှ သူ တိတ်ဆိတ်စွာ လိုက်လာသည်။
“ကျွန်တော် အခုလာနေပြီ…”
သူတို့နှစ်ယောက်သား လူနာခန်းသို့ သွားရာလမ်းအတိုင်း လျှောက်လာကြစဉ် လမ်းတစ်ဝက်၌ လင်ချင်းဟယ်ကို လိုက်ရှာနေသည့် လော်ကျန်းယင်းနှင့် ပက်ပင်းဆုံလေသည်။
လော်ကျန်းယင်းမှာ အလွန်သောကရောက်နေပုံပေါ်ပြီး လင်ချင်းဟယ်၏အနောက်မှ ရုတ်တရက်ပေါ်လာသူကိုတောင် လိုက်မကြည့်အားဘဲ လင်ချင်းဟယ်ကိုသာ တန်းပြောလိုက်သည်။
YOU ARE READING
လမင်းသော်တာ လှမ်းလို့လာ
Teen FictionUnicode Version အနာဂတ်မှာ ငါမင်းကို နေရာအနှံ့ခေါ်သွားမယ် ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းက လမင်းကြီးကို ရှုစားဖို့အတွက်ပေါ့~
