អភិនិហារសេ្នហ៍ /ENHYPEN/SUNGHOON

04

      នាងរត់មិនងាកក្រោយ រហូតដល់រត់ទៅដល់ផ្លូវធំមួយ <ផូស > នាងត្រូវឡានបុក ហើយអ្នកដែលដេញចាប់នាង នោះក៏រត់ទៅក្រោយវិញ ព្រោះគិតថានាងប្រហែលជាស្លាប់ហើយ នៅមិនបានទេ
  ដ្យូប៊ី ត្រូវបញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យជា បន្ទាន់ ពេលនេះនាង ហូរឈាមច្រើនណាស់ ហើយរួមទាំងនាងខ្សោយផងនោះ វាពិតជាពិបាកណាស់

ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
ដ្យូប៊ី គេងនៅបន្ទប់ធម្មតាមួយនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យមានន័យថា នាងផុតគ្រោះថ្នាក់ហើយ តែនាងនៅតែដាក់ អុកស៉ីសែន ដូចដើម
លោកគ្រូពេទ្យបានប្រាប់ថាទៅអ្នកដែលជួយសង្រោះនាងចាអាចនិងនាងបាត់បង់ការចងចាំ រយះពេលយូ ព្រោះនាងប៉ះទង្គិចក្បាល ធ្ងន់ធ្ងរណាស់
    
នាងសន្លប់ដល់ទៅ3ថ្ងៃ ពេលនេះនាងចាប់ផ្ដើមដឹងខ្លួនហើយ ម្រាមដៃ ចាប់ផ្តើមកម្រើកម្តងបន្តិចៗ ត្របកភ្នែកចាប់ផ្តើមបើក សន្សឹម
<ក្មួយៗ ដឹងខ្លួនហើយមែនទេ <អ្នកស្រីផាក សួនាង ទាំងស្នាមញញឹម<ប៉ាវាក្មួយស្រីដឹងខ្លួនហើយ
<ខ្ញុំកំពុងនៅទីណា ហេតុអ្វីខ្ញុំឈឺក្បាលយ៉ាងនេះ <ក្មួយនៅ មន្ទីរពេទ្យ ពេលនេះ ព្រោះថ្ងៃមុន ក្មួយបានជួបគ្រោះថ្នាក់ ចរាចរណ៍
គ្រូពេទ្យប្រាប់ថាក្មួយបាត់ការចង់ចាំរយះយូ មិនអីទេឯងអាច នៅជាមួយពួកយើងបាន
< ដ្យូប៊ី ញញឹមនិងអរគុណ លោកផាកនិងលោកស្រីផាក
<តើក្មួយ មានចាំអ្វីពាក់ព័ន្ធនិងក្មួយបន្តិចទេ
> គឺអត់ទេ ខ្ញុំមិនចាំសូម្បីតែ ឈ្មោះរបស់ខ្ញុំផង

តើខ្ញុំឈ្មោះអ្វី ហើយម៉េចបានខ្ញុំមកនៅទីនេះ ???
ខ្ញុំបានឃើញឈ្មោះនៅអាវសិស្ស របស់ឯងគឺ អ៉ី ដ្យូប៊ី មើលទៅ ប្រហែលឯងមកពីប្រទេសចិនហើយ តែហេតុអីបានឯងមកនៅទីនេះ
<ខ្ញុំក៏មិនដឹងដូចគ្នា