Sevmek Bana Yasak

12 "Kriz"

BİGE MARAL

Donuyordum...

İçimden ikinciyi dakikaya geçerken kapı açıldı. Zorbey kaşlarını çatmıştı ve bana bakıyordu.

"Gir içeriye!"

Sert sesiyle birlikte koşarak içeriye girdim. Hiç blöf yapacak hâlim yoktu. Resmen donmuştum!

Kapıyı kapattı.

"Ulan senin aklınla zorun mu var? Kıçına gelen şortla ne sikime balkona çıkıyorsun?"

"Ç-Çok üşüdüm..." Titriyordum. "Şömineyi yak! Dondum!" Zorbey göz devirdi ve şömineyi yaktı.

Hemen önüne geçtim.

Koltuktaki örtüyü kafama attı.

"Kafasız!" Diye homurdandı. "Ben yatıyorum, ne bok yersen ye! Ses yapma yeter!"

Dudağımı büktüm.

Sadece bana kıyabilecek mi diye denemek istemiştim.

Kıyamamıştı...

Dudaklarımda bir tebessüm belirdi.

En azından eskisi kadar nefret etmiyordu.

"Yarın alışverişe gideceksin."

Ona baktım.

"Neden?"

Omuz silkti.

"Hiçbir şeyin yok. Ne istiyorsan al. Kartımı komodine koydum, limitsiz."

Zorbey alışveriş yapmamı bile düşünüyordu... Buna inanamıyordum...

"Benim kartım var."

"Gerek yok! Benim kartımı kullanacaksın. Pahalı şeyler alabilirsin. Milyonluk harcamalar da yapsan beni etkilemez. Ne istiyorsan yap!"

Mutlulukla ayağa kalktım.

Alışveriş yapmayı çok özlemiştim...

Zorbey bana bakarken ona doğru koştum.

"Ciddisin değil mi? Beni kandırmıyorsun?" Diye sordum.

Kaç gün sonra dışarıya çıkacaktım! Öyle mutluydum ki...

"Kandırmıyorum."

Mutlulukla kıkırdadım.

"Kiminle gideceğim? Seninle mi? Yoksa Lale mi gelecek?"

"Tek başına. Kimse senin alışverişine katlanmak istemez."

Bozulmayacak kadar mutluydum. Gerçekten de çok ihtiyacım vardı. Makyaj malzemelerim, saç bakım malzemelerim, kıyafetlerim... Düşündükçe mutlu oluyordum.

"Tamam peki. Beni izlemeyeceksin yani? Tek başıma bırakacaksın?"

"Ulaş takip edecek. Seni tek bırakır mıyım sence?"

Tabii kaçacağımı biliyordu şerefsiz...

Bir şey demeden yeniden şöminenin karşısına oturdum.

Yarın kuaföre de uğramam gerekiyordu. Randevum yoktu ama bir şekilde alacaktım. Saçlarıma da bakım yaptırmak istiyordum.

***

Hazırlanıp evden çıktık.

Ulaş'ın yanına oturduğumda sırıtıyordum.

"Zorbey bana kıyamıyor..."

Güldü.

"Sürekli sana bakıcılık yapmamı istiyor. Aklında hep sen varsın."

Ne?