lacuna [wizarding world]

epilog ° Annen Her Zaman Yanında

(Gray Kardeşler)

(Harin, Liliane, Wallace ve Henry)

Haziran, 2018

Alistair'in ölümünden 14 Yıl Sonra

Gray ailesinin evine tatlı bir telaş vardı. Sıcak yaz güneşi pencerelerden sızarak evin içini ısıtmaya çalışsa da kendilerini çevreleyen büyü sayesinde serin hava her yerde özgürce geziyordu. Evin sakinleri huzurlu bir şekilde büyük güne hazırlanmaya çalışsa da başarılı olamıyorlardı. Kalabalık ailelerin böyle küçük bir sorunu vardı işte.

"Wally inci taşlı tacımı hemen geri ver." diye bağırdı yukarıdan bir kız sesi.

"Benim aldığımı nereden çıkardın? Belki Henry aldı."

"Hayır, sen aldın."

"Sen benim ikizimsin. Benim tarafımda olman gerek."

"Kitabımı elimden alıp kaçmasaydın olabilirdim."

Cynzia Gray derin bir nefes alarak odasından çıktı. Dün oysa ki ikiz oğullarını yarın akıllı olmaları konusunda uyarmıştı ama Wallace Gray adında bir oğlu olduğu sürece bu imkansızdı. Geçtiğimiz Mart sekiz yaşına giren oğlu, Muggle dünyasına meraklı ve oldukça yaramaz birisiydi. Bu halleri herkese teyzesi Artemis'i andırıyordu. İkizi Henry onun zıttı olarak daha sakin ve oturaklı olsa da iş on bir yaşındaki ablaları Liliane'i çıldırtmaya geldiğinde çok iyi takım oluyorlardı.

"Wally hemen kız kardeşinin tacını geri ver. Yoksa bütün yazı cezalı geçirirsin."

Küçük Wally elinde beyaz incili bir taçla çıktı. Annesine doğru yürürken, "Sadece bir taç için bana ceza mı vereceksin anne? Ben senin oğlunum." dedi ve mükemmel bir oyunculukla alt dudağını büzdü.

Cynzia elindeki tacı alırken, "O cezanın içine gelecekte yapacağın yaramazlıkları da koyuyorum tatlım." dedi. "Şimdi Henry' kitabını ver ve sessizce aşağı in. Sessizce."

Wally annesinin üstüne basarak söylediği gibi sessizce dediğini yapmaya gitti. Cynzia tırabzanların yanından dolaşarak küçük kızının odasına gitti ve kapıyı hafifçe tıklattı. Babasının mavi gözlerini almış küçük kız odasından çıktığında ilk söylediği şey, "Bu yıl okula gidip onlardan kurtulmak için sabırsızlanıyorum." olmuştu.

Liliane'in 11. yaş gününden beri her gün söylediği cümleye karşılık Cynzia sadece tebessüm etti. Tacı koyu kahverengi dalgalı saçlarının arasına yerleştirirken, "Peki, onları özlersen ne yapacaksın?" diye sordu.

"Wally ve Henry'den bahsediyoruz anne. Onları asla özlemem."

"Ama ablanı özlemiştin."

"Çünkü ablam onların aksine harika birisi."