ငါနဲ့သူ့ကြားမှာ အရမ်းထူးခြားတဲ့ဆက်သွယ်ချက်မျိုးလဲမရှိဘူး။ ထပ်ပြီးတော့ပြောရရင် သွေးတော်ဆက်မှုတောင်မရှိတဲ့အသိအဆင့်လောက်ဘဲရှိတယ်။
ငယ်ငယ်က ဒီကောင့်ရဲ့မိသားစုက အခြေအနေမကောင်းဘူး။ မိဘေတွကလည်းကွာရှင်းပြီး သူရဲ့ပြုစုစောက်ရှောက်ခွင့်ရထားတဲ့မိခင်ကလည်း အိမ်ပြန်လာလေ့မရှိဘူး။ ဒီလိုမျိုးပစ်ထားခံရတဲ့အခြေအနေမျိုးမှာ စားစရာဝတ်စရာမရှိဘဲ ငတ်ပြီးသေမလိုတစ်ခေါက်ဖြစ်ခဲ့တယ်။
အဲ့အချိန်မှာ ငါကလည်း စိတ်ကောင်းနေတယ်ထင်ပါရဲ့...နောက်ဆုံး သူ့ကိုဆွဲခေါ်ပြီး အိမ်မှာပြုစုတယ်။
အဲ့လိုနဲ့ သူ့အမေကလည်း သူ့ကို ငါ့ဆီပစ်ပေးပြီးတော့ အိမ်ကိုတော်တော်ကြာမှ တစ်ခေါက်လောက်ပြန်လာတယ်။
တာဝန်ယူစိတ်ကို မရှိတဲ့မကောင်းတဲ့မိန်းမ!
ငါအစပိုင်းကတော့ သူ့ကိုဒီတိုင်းပဲ ပြုစုစောင့်ရှောက်ချင်ခဲ့တာ..
တခြားဘာရည်ရွယ်ချက်မှမပါဘူး။
ဒါပေမဲ့သူတဖြေးဖြေးကြီးလာတဲ့အချိန်မှာ ငါသူ့ကိုတဖြေးဖြေး ကြိုက်လာပြီး နောက်ဆုံးတော့ သူ့ကိုမကြည့်ရရင်မနေနိုင်ဘူးဖြစ်လာတယ်။
ဒါတကယ့်ကိုတဏှာရူးတာဘဲ!
ဒါပေမဲ့ငါ့စိတ်ကိုငါမထိန်းနိုင်ဘူး!
ကံကောင်းတာက ငါ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ငါထိန်းနိုင်သေးတော့ သူနဲ့ အထင်လွဲစရာဘာကိစ္စမှ မလုပ်ခဲ့တာ
ငါ ဒီလိုကလေးတစ်ယောက်ကို ထိရလောက်အောင် ငါဒီလောက်ထိမဆိုးသေးဘူး။
နောက်ပြီးတော့ သူကငါထိန်းပြီးကြီးလာတဲ့ကလေး။
ငါဒီနေ့ သူ့ကိုခေါ်ပြီး မော်ဒယ်လာလုပ်ခိုင်းတယ်။ ငါ့အလုပ်ကပုံဆွဲတာ။ adult mangaဆွဲတဲ့သူ။
ပြီးတော့ ငါကပုံမှန်အားဖြင့် နိုင်ငံခြားကိုဆွဲပေးတာ။ ဒီမှာက ဒီလိုဟာမျိုးမှလက်မခံတာ။ နောက်ပြီးတော့ ငါဘာကြောင့် adult mangaပဲဆွဲလဲဆိုတော့..အကြောင်းအရင်းက လွယ်လွယ်လေး။ ငါသူ့ကိုအဝတ်ချွတ်ခိုင်းလို့ရတယ်လေ
ဒီကလေးကိုထိလို့မရဘူးဆိုတော့ ကြည့်တာလောက်တော့ မလွန်ဘူးမလား?
ငါဒီလို ညစ်ပတ်တဲ့လုပ်ရပ်မျိုးလုပ်တာလည်း တစ်ရက်နှစ်ရက်ဘဲရှိသေးတာလည်း မဟုတ်ဘူး။
အပိုင်း ၁ (Unicode)
Start from the beginning
