Mafya'nın Aşkı

♧Bebeklerimiz♧

Hemen tableti elime aldım, kameradan onları ve konuşmalarını dinledik.

Annem;

"Koskoca 29 yıl geçti, 29 yıl boyunca her Allah'ın günü sana lanet ettim. Hayatımı mahvettin, tek benim değil senin yanına gelen her kadının belası oldun. Dünyayı zehir ettin. 29 yıl boyunca bu anı bekledim. Senin düştüğünü, en yüksekteyken yere çakılmanı bir damla su verenin olmasın istedim. Şuanda öylesin..."

Bars'ın annesi;

"Bir laf vardır bu dünyada yaşattığını yaşarsın diye. İnşallah daha beter olursun. Onca insanın ahını aldın. Olmayan vicdanın, duygun seni günden güne bitirsin. Acılar çekerek öl."

O şerefsiz cevap vermedi, veremedi. Annem onun gözlerine bakarak;

"O öldürdüğün sandığın günü hatırlıyor musun? Biz çünkü hiç unutmadık.. Günlerce küçücük çocuklarla bizi aynı buraya benzer yerde aç susuz bıraktın. Bizi köle gibi gördün. Bize sahip oldun da ne oldu, ne geçti eline? Gücün mü arttı, erkeklerin gururu mu oldun, yada başka bir şey mi oldun? Hayır, dünyanın tanıdığı aşağılık herifin teki oldun.."

Ağlıyorlardı, Bars içeri girmek istedi, kolundan tuttum.

"Bekle yılların acısını atsınlar."

Tekrardan izliyorduk.

"Nasıl kurtuldunuz siz? Nasıl kaçtınız?"

Annem cevap verdi çünkü Ayla teyzenin konuşmaya hali yoktu. Ağzı düğümlenmiş gibiydi.

"Kurtulmamız garip geliyor değil mi? Ölmemiz gerekti, o kurşun beynimizden geçmesi gerekti.. İlk önce sen tecavüz edip, yanında tutsak gibi yaşadık. Yıllar sonra adamlarına bize tecavüz ettirdin. Aylarca yaptırdın bunu. Sonra ölüm emri verdin. Sana söyleyeyim o çok sevdiğin, uğruna öleceğin abin kurtardı bizi. Senin gibi aşağılık bir kardeşi var. Adam acıdı bize, o dünyalar delisi, psikopat abin bile bize acıdı..."

Ben bile bunları bilmiyordum annem neden bana bunu anlatmadı? Şoklar içinde dinliyordum. Ve o p*çin kulağına eğilip bir şey dedi. Ne dediyse çok şaşırdı ve odadan çıktılar. Ben dolan gözlerimi sakladım. Hemen kendime geldim. 

Bize sarıldılar, annem eve gitmek istedi. Onu arabaya gönderdim bende odaya girdim. Bana şaşkın gözler ile baktı;

"Şuan anladım senin neden abime bu kadar çok benzediğini.." dedi.

"Ne saçmalıyorsun sen, abin olacak p*çle benim ne alakam var? Her neyse saçma sapan konuşup canımı sıkma. Bu yüzleşme senin için çok iyi oldu. Artık acı çekerek ölebilirsin.."

"Çektirdiğin acılar yetmedi mi? Acımasız, psikopat bir adamın çocuğu da öyle oluyor."

Sinirlenip ona döndüm, boğazını sıkarken;

"Sakın bir daha beni kendine benzetme, sakın.."

Bıraktım odadan çıktım. Arkamdan;

"Bana benzediğini demedim zaten..."

Oradan çıktım. Bu şimdi kafama takıldı..

Annem arabada ağlamaya devam ediyordu, canım gidiyordu. Ona sarıldım, yol boyunca da konuşmadık.. Onu eve gönderdim ben Eftelya'nın yanına gittim..

Bu Serkan olayı hiç hoşuma gitmiyordu. Şu kızın yıllar sonra sürekli yakınlarından birileri çıkması canımı sıkıyor. Hepsi sıra sıra geliyor, olmadık anda.. Bir kafe de tanıştık bu Serkan efendi ile ama bitlik var bu adamda.. Biraz Eftelya ile atıştık.. Akşam onun ofisine gittim.