TECAVÜZ

22. Bölüm~ ZOE

Üstelik yanımda hala bir telefon vardı. Onu asla düşürmemeli ve unutmamalıydım.

Odayı incelediğimde içeride hiç pencere olmadığını fark ettim. Pek bir eşya da yoktu. Bir sandalye ufak
bir masa ve eski bir yataktan oluşuyordu. Tavanda sallanan lamba ise odayı aydınlatıyordu.

Burasının gizli olması inanılmazdı. Nasıl mı kimse bilmiyordu? Burası gizli geçitti. Yani.. Ufak bir dolap gibi bir şeyin arkasına oda yapmışlardı. Dolabı kenara çekip delikten içeri giriyorduk. Dışarı çıkmayacağız dediysek etrafa bakmayacağımız anlamına da gelmiyordu değil mi?

Yatağa iyice sokulup zamanın akmasını bekledim. Yok rahatlık bana batar. Olmaz iki beklesem ölürüm zaten!

Yataktan kalkıp dolabı ittirerek delikten dışarı çıktım. Etrafa iyice bakıp dikkatle yürüdüm. Buraya alışmaya başlamıştım sanırım. Veya benim psikoloji gidiyordu. İnleme sesleri bile melodi gibi geliyordu.

Dümdüz yürüdüğüm esnada karşıma iki koridor çıktı. Koridorun sol tarafında bir gölge gördüm. Hızla duvara yapısıp nefesimi düzene sokmaya çalıştım.

Az daha yürümeye devam ederse beni görmesi an meselesiydi. Adım sesleri.. Adım.. Sesleri..

Biri kolumdan tutup bir kapıdan içeri çekti.

"kızım salak gibi dikilerek ne yapıyorsun!?"

Bu kişi beatrixti. Aşırı kısa yırtık bir kot ve askılı bluz giydiği için aynı burada çalışan kadınlar gibiydi. Bu yüzden dikkat çekmiyor olmalıydı.

"tamam her neyse. Sessiz ol."

Elini dudaklarıma götürüp bastırdı. Kalp atışım hala haddinden fazla atıyordu.

"abi odadan silahımı alıp geliyorum."

Oda derken? Bizim olduğumuz oda mı? Siktir!

Adım sesleri daha da yaklaştı. Gözlerim fal taşı gibi açılırken beatrixe baktım. Bir şeyler düşünüyor olmalıydı.

Bıkkınlıkla nefes verdi.

"yapacağım şey hiç hoşuma gitmeyecek. Sanırım ağzımı detarjan ile yıkamam gerekecek!"

Ben hala ne olduğunu anlamazken kolumdan tutup odada yatağın altına ittirdi.

"sakın ses çıkarma ve çıkma. Sakın."

"ya sen?"

"şşt.. Geliyor."

Kafasını çevirip açılacak kapıya doğru yürüdü. Nefesimi tutmakla can vermem bir olacaktı. Bir günümde normal geçsin be!

Kapı açıldı. Pür dikkat bir elim ağzımda ne olacağına bakıyordum. Ya beatrixi öldürürlerse?

"sen.. Ne arıyorsun lan burada!"

Beatrix cilveli bir hareket ile adamın tenine dokundu.

"ne mi arıyorum. Beni buraya sen yolladın. Ne çabuk unuttun."

O kadar iyi rol yapıyordu ki adamın yolladığına ben bile ikna oluyordum.

"ben mi? Neden hatır-.."

Parmağını adamın dudağına koyup.

"şşt.."

Adama yaklaşıp boynuna tutku, arzuyla öpücük bıraktı.

"işini hallet seni burada bekliyorum."