BLUE SKY LULLABY ( ON HOLD )

Chapter 4🦋

Time is the best of critics; and patience the best of teachers.
- Frederick Chopin.

Pinarada ni Mikhail ang sasakyan sa tabi ng lumang gusali ng teatro.
Tinanggal niya ang suot na shades at kinuha ang coat at lumabas ng sasakyan. Pinag-masdan niya iyon at tinungo ang entrance ng lumang teatro. Nakasara ang malaking pintuan susubukan sana niyang kumatok ng pag-tulak niya ay naka-bukas pala iyon.

Dahan-dahang niyang tinulak ang malaking pintuan na lumikha ng alingat-ngat. Bumungad sa kaniya ang pulang tiles na halos bitak-bitak na sa kalumaan at ang booth kung saan ka makaka-bili ng ticket. Malawak ang entrada ng teatro at ilang talampakan ang layo ay bubungad na ang tatlong malaking hagdanan. Ang sa gitna ay ang stalls, mezzanine. At ang dalawang hagdan sa mag-kabilang gilid ay para sa balcony mostly doon umuupo ang mga VIP.

Umakyat siya sa kanang hagdan, Dito sa parte ng balcony sila laging umuupo ng pamilya niya kapag pinapanood nila ang mommy niya.

Lumilikha ng ingay ang bawat pag-tapak niya sa kahoy na sahig papunta sa balcony. Binuksan niya ng daha-dahan ang dalawang malaking pinto at bumungad sa kaniya ang malawak na theater stage. Tanaw niya doon ang mga batang nagpa-practice. Humakbang siya ng ilang beses at huminto siya sa tabi ng upuan.

I sigh at tsaka dinama ang tuklap-tuklap na silya. Umalingat-ngat ang lumang silya ng maupo siya. Isang mapait na ala-ala ang muling namutawi sa kaniyang ala-ala.
Ang pwestong ito ang palagi kong inuupuan tuwing manonood kami sa teatrong ito. Buo lagi ang pamilya nila, Mula sa Lolo at Lola ko at samin ng daddy at kapatid ko.
This is our bonding every weekends, to watch our Mom perform on that stage.

My mom Beaulieu Everly is a french theater actress. They met in Paris got married there at dito na sa Pilipinas naisipang buo ng pamilya. My Mom was a famous actress, she was a star that the Philippine and Filipino loved.
I was so proud everytime na lalabas sa stage ang Mom ko. She was the star of my life and my idol.
I was nine ng mangyari ang trahedyang babago sa buhay ko at sa buong pamilya ko.

My Mom was on stage when her fellow actress shot her dead. Nag-kagulo ang buong Beaumont Theater at halos nag-karoon pa ng stampede. Halos laman ng buong news outlets local and abroad ang nangyaring pamamaril sa loob ng theater. Her mom was death on the spot dahil sa ulo at dibdib ang tama nito.

Our whole family was devastated. The whole Philippines mourned my Mom's passing. Me I wasn't eat for a almost a week, I refused to talk to anybody. I feel so numbed I stay on my bedroom holding my Mom's photo. Kahit ng mailibing ang Mom ko ay di pa din ako nag-sasalita, palagi akong kinaka-usap ng Lola at auntie ko. Ang tanging nasa isip ko noon ay all of this was just a prank. Lahat ay di totoo.

One night I saw my Dad drinking and crying while holding my Mom's photo.
I asked him bakit sya umiiyak, my Dad just look at me and cares my faces.
"I miss your Mom Mikhail, I terribly miss her." Then he sobbed again.
With emotionless face I said to my Dad.
"She's coming back dad, isn't all of this was just a prank? You'll pranking me because my birthday is around the corner right?..." I laughed still looking at my dad's face.
"Right Dad? Mommy's gonna surprise me right?..."
Hinaklit ng Dad ko ang mag-kabilaang kong braso and angrily look at me.
"This is not a prank son! Your Mom is DEAD! She's not coming back! You need to wake up!" Tears started to rolled down my cheeks.
"That's not true! Your lying Dad! Mommy's gonna come back!" I shout back at my Dad.
Dahil sa lakas ng pag-iyak ko ay nagising ang mga tao sa bahay. My grandma hugged me so tight.

After that dinala kami ng kapatid ko sa England para doon na muna manirahan dahil natatakot ang grandparents ko na baka balikan kami but the person who shot my Mom was already in jail. I was homeschooled all through out my grade-school and middle school I was doing some therapy too, while my younger sister Stacy have a normal grade school. She was too young to remember all of the incident.
At dahil din sa trauma ay I developed insomnia. I remember being up for days without sleeping na kinaylangan pang turukan ako ng Doxepin Silenor para makatulog. Sometimes being so drunk helps me get to sleep.