WAN AN ~~Wo Ai Ni Ai Ni

အပိုင်း(၉)

                     ဂူဂူးက သူစာလုပ်နေသည့်အချိန် ဆူဆူညံညံလုပ်လျှင်လုံး၀မကြိုက်။ခေါင်းအေးအေးလေးနှင့်စိတ်ကြည်နေမှစာလုပ်တတ်လေသည်။တစ်ခါတစ်လေစိတ်အနားပေးသည့်အချိန်မျိုးဆို ဂူဂူးက သီချင်းအေးအေးလေးများကိုသာနားထောင်၏။လူလေးကသာသေးသေးလေးဖြစ်သော်လည်း ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်လုပ်တတ်သလို၊ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်လည်းပြောတတ်လေသည်။နွန်းလုံကလည်း လူကြီးလုပ်ချင်နေသော ဒီကလေးကိုသာအမြဲအချစ်ပိုနေရသည်မဟုတ်ပါလား။

                      ဇာဏ်နှင့်‌ငြိမ်းချမ်းမောင်က အခုညကစပြီးနွန်းလုံနှင့်အတူစာလာလုပ်ကြမည်ဖြစ်၍ အခုအချိန်လောက်ဆိုရောက်နေလောက်ပြီဖြစ်သည်။ဂူဂူးကိုလည်းပြောပြထားပြီမို့ ဂူဂူးကလည်းသူ့အိမ်မှာသာစာလုပ်လိမ့်မည်။ဇာဏ်တို့နှစ်ယောက်လာပြီးစာလုပ်လျှင် မေမေကအစားအသောက်တစ်ခုမဟုတ်တစ်ခုလုပ်ကျွေးတတ်သည်။ရောက်ရောက်ချင်းနေ့ဆိုလျှင်တော့ သူတို့စာမလုပ်ကြဘဲ ဇာဏ်၏ဂစ်တာလေးဖြင့်သီချင်းဆိုလေ့ရှိ၏။ထို့ကြောင့် ယခုနေ့ဇာဏ်တို့နှစ်ယောက်လုံးစာအုပ်ပါလာမည်မဟုတ်ပေ။

                   ဂူဂူးတို့အိမ်ရှေ့ရောက်လာသည့်အခါ ဂူဂူးက နွန်းလုံကိုတာ့တာပြပြီး အိမ်ထဲ၀င်သွားလေသည်။နွန်းလုံလည်း ဂူဂူးအိမ်ထဲကို၀င်သွားကာမှ သူ့ခြံထဲသို့၀င်လာခဲ့သည်။အိမ်ထဲရောက်တော့ ထင်သည့်အတိုင်းပင်။ဇာဏ်နှင့်ငြိမ်းချမ်းမောင်တို့ရောက်နေကြလေပြီ။ထို့အပြင် ဆံပင်ကိုငါးအရိုးပုံစံကျစ်ပြီးချထားသော မိန်းကလေးတစ်ယောက် ကျောပေးကာထိုင်နေသည်ကိုလည်းတွေ့ရသည်။ဒီလိုသိမ်သိမ်မွေ့မွေ့မိန်းကလေးသည် နွန်းလုံအသိထဲတွင်မရှိ၍ ရုတ်တရက်ကြောင်သွားရသည်။ထို့နောက် ရုတ်တရတ်ကြားလိုက်ရသည့်အသံကြီးကြောင့် နွန်းလုံခေါင်းထဲအံ့ဩသွားရသည်။အသံသည် ရွှေကူးအသံမှရွှေကူးအသံအစစ်။နွန်းလုံ ဧည့်ခန်းတွင်ထိုင်နေကြသောအုပ်စုရှိရာ‌သို့သွားလိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်သောအခါ.....အမယ် ရွှေကူးကလူလိုသူလိုလေး၀တ်ထားပြီး ပြုံးစိစိလေးလုပ်နေလေသည်။နွန်းလုံ ထိုင်ခုံတွင်ထိုင်လိုက်ရင်း ရွှေကူးကိုကြည့်လိုက်သည်။