×Your Second Side×

~Prolog~

Wiesz co?

Ludzie są dziwni.

Naprawdę.

Dlaczego zamiast zajmować się swoimi sprawami, wciąż próbują za każdą cenę zniszczyć nam życie?

Nam czyli mi i Tobie.

Jaki jest sens tego, że ich sensem życia jest niszczenie go innym?

Innym czyli nam.

A nam, czyli mi i Tobie.

Myślisz, że nie wiem jak to jest?

Kiedy druga osoba powoli niszczy Cię od środka.

Powoli rozrywa Twoje serce na części pierwsze.

Ból.

To nie złamana ręka, czy noga.

To nie skręcenie kostki.

To nie zacięcie się nożem.

Wiesz, co naprawdę sprawia ból?

Miłość.

Miłość to ból.

A ból to miłość.

Czemu miłość boli?

I czemu ból jest wywoływany przez miłość?

Czemu gdy widzisz tą jedną osobę, sprawia Ci to ból?

Choć wiesz, że on jest szczęśliwszy.

I robiłaś wszystko żeby taki był.

Starałaś się robić wszystko, żeby widzieć uśmiech na jego twarzy.

Żeby słyszeć jego śmiech.

Nawet jeżeli wtedy od środka umierałaś.

A wiesz czemu?

Bo miłość jest wtedy, kiedy bardziej zależy ci na jego szczęściu niż na twoim własnym.

Możesz siedzieć nocami i płakać.

Ale jego uśmiech jest tym, czego nigdy nie zapomnisz.

I tylko myśl, że on jest szczęśliwy, jeszcze przytrzymuje cię przy życiu.

Bo jest po prostu najważniejszy.

Nie wiesz czemu.

Nie wiesz po co.

Nie wiesz dlaczego.

Nie wiesz jak.

Nie ma pojęcia, ile ci zawdzięcza.

Nie jest tego świadomy.

I w głębi duszy prawdopodobnie Cię nienawidzi.

Ale ty go kochasz.

Bo miłość nie jest piękna.

Miłość zawsze niszczy.

Powoli wyżera cię od środka.

Jak nowotwór.

Miłość jest zła.

I bardzo, bardzo jej nienawidzę.

Ona zniszczyła mi życie.

Ona zniszczyła mnie.

Już nic mnie nie naprawi.

Nic nie wyleczy tych dziur, które ona zostawiła.

Tylko on.

Ale to niemożliwe.

Bo tylko jedno z was może być szczęśliwe.

I to musi być on.

Już zdecydowałam.

Bez względu na wszystko.

On ma być szczęśliwy.

~

Ale może lepiej zacząć od początku?

~Your Second Side~