I Have Found the Almond Eyes

Chapter 20

Kabanata 20: Announcement

When I enter our school ay kapansin-pansin ang pagmamadali ng mga studyante. May iba pa ngang napapatakbo.

Panibagong araw panibagong chismis ba ito?

“Huy! Bakit tayo nagmamadali?” I heard someone ask, “May announcement yata si Megan” the other answered.

Ano nanamang kagagahan ang sasabihin niya.

I just ignore them at mapayapang naglakad na lamang.

I passed the crowded court ngunit parang may sariling utak ang mga paa ko't naglakad ito papunta sa mga tao at nakisiksik para makapunta sa harap and when I actually did ay naalimpungatan ako sa rami ng tao sa loob.

Is she some sort of artist or what to have such amount of people like this?

I shoved the thought of at napatingin sa harapan where I saw Megan with Alessandra.

She held the mic, “Hello, my beloved schoolmate. Can we please lowered our voice and listen carefully?” she uttered through the mic and surprisingly, they went silent. Wow...

“So, my cousin here, Alessandra Zambrano is finally enrolled to our school!” she uttered and the crowd shouted.

Gaga?! Iyon lang nag-ingay na agad sila?

“But wait there's more...” she trailed off na nagpatahimik sa lahat, “Does anyone can bring Xander Frayles here?” she asked the crowd and just by hearing that ay dinagan ng kaba ang dibdib ko.

Someone shouted na wala pa siya so she continue.

“Well okay then, I just want to say that... my cousin and Xander will get married 2 weeks from now!” she shouted that made the wild go crazy.

Biglang nanghina ang mga tuhod ko kasabay ng mga tilian at sigawan ng mga studyante.

May ibang nanghihinayang at nalungkot ngunit may iba rin namang nasiyahan at kinikilig.

But I couldn't careless dahil masyadong mabigat ang nararamdaman ng puso ko para alalahanin ko pa ang sigawan nila.

I tried to get out from where I am ngunit dahil sa galaw ng mga tao ay natutulak lang ako but I still manage to get out.

Nang tuluyang makalabas sa dagat ng mga tao ay kaagad akong umupo sa malapit na bench at hinabol ang hininga ko.

Nang makabawi ay patakbo akong pumunta sa silid namin at isinubsob ang mukha sa lamesa ko.

I can feel my tears stream down to mu cheeks. Hindi ko ugali ang umiyak lalo na kung tungkol sa lalake and I didn't expect this. I didn't expect that it'll eventually hurt like this.

Akala ko ba hindi pa ako hulog?! Pero bakit nasasaktan ako?!

When the bell rang ay inayos ko na ang sarili ko at doon na nga nagsipasok ang mga kaklase ko.

Some of them ay napatingin sa akin at ang iba naman ay napatanong but I just came up with some coping solutions so that they won't ask anymore.

The class started briefly.

Nang maglunch break ay hindi na ako lumabas. I don't want to hear people keep talking about the announcement earlier. Naririndi na nga ako dito sa sariling classroom dahil sa bulungan nila tungkol roon tapos lalabas pa ako?

I heaved a sigh as I rested my head in my table again. My stomach is rumbling but I don't want to go out so I don't have choice kung hindi ay maghintay ng uwian.

My phone beeped twice kaya napatingin ako roon. Evan and Xander's message popped up.

I opened Evan's message and he's asking me kung nasaan ako but I didn't bother to answer at kasunod kong binuksan ay ang mensahe galing sa lalake.