"ကလေး"
"ယောက်ျာဂျွန်"
ဂျောင်ကုသူရဲ့ယောက်ျာဖြစ်သူအမွှေစိန်လေးဆီသို့ အပြေးလေးသွားပြီ ပါးနှစ်ဘက်ဆီသို့
သူရဲ့လက်ချောင်းသွယ်သွယ်တေနဲ့အုပ်ကိုင်
ထားလျှက် ကြောင်ကြီးအိုးမျက်နှာလေးကို
စေ့စေ့စပ်စပ်သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်မိ၏။
"ဖေဖေကြီး ဂျီဂျီတို့လဲ ရှိသေးတယ်နော်"
"ဟုတ်တယ် ဖေကြီး ကုကုတို့လဲ အတူတူ
ထိပ်တုံးအခတ်ခံထားရတာပဲ ဖေကြီးက
ဘာလို့ ဖေငယ်လေးပဲ မျက်လုံးထဲ ကွက်မြင်
နေရတာလဲ.."
ဂျီဂျီနဲ့ကုကု သူတို့အဖေတေသဲကဲနေသည်ကို
ကြည့်မရတော့ အသံပေးလိုက်ကြသည်။
"မြင်တယ်..မင်းတို့နှစ်ယောက်ကို ပီရင်
အပြစ်ကြီးကြီးပေးမှာ"
"ဘာကိစ္စ ငါတို့အမြစ်လေးတေကို
အပြစ်ပေးရမှာလဲ ပေးချင်းပေး ဟိုခုံပေါ်မှာ
မိန့်မိန့်ကြီးထိုင်နေကြတဲ့ အုပ်ကြီးကိုသာ
တချက်လောက် သွားအုပ်လိုက်"
ထိုအသံတေကြားလို့ ခြံစည်းရိုးဘက်သို့
လှည့်အကြည့် မြင်လိုက်ရသည့်က
အမွှေဂျီရဲ့ဘက်တော်သားတေဖြစ်ကြတဲ့
အကိုဂျင်တို့ဖြစ်သည်။
ဟိုဆော့ကောင်းမှူ့ကြောင့် အဂျင်မှာ
ယောင်းမကြီးလက်တဖက်က ကိုင်ထား
လျှက် တဖက်ကဒယ်အိုးအဖုံးကြီး
ကိုင်လျှက်ပြေးလာလိုက်သည်က
မြင်လို့မကောင်းပါ။
ကလေးတချို့ အဂျင်ကို မြင်လိုက်ယုံရှိသေး
"လေးဂျင်တို့ ကစားနေကြတာလား
သားလဲပါမယ် လေးဂျင်က စွမ်းအားရှင်ဆိုရင် သားက စူပါမန်လုပ်မယ်နော် ပြောတဲ့သူနဲ့ စပိုက်တာမန်လုပ်မှာ ပြောတဲ့သူနဲ့ ရွာထဲမှ ကလေးတသိုက် အဂျင်တို့နောက်သို့
အတန်းကြီးလိုက် လိုက်ပါလာကြလေသည်။
အဂျွန်ခင်မျာလဲ ဖတ်လက်စ စာအုပ်အထူကြီးကိုင်ထားလျှက်။
သူတို့ရွာထဲမှ ရှိရှိသမျှကလေးတေ လိုက်လာကြသည်ကို သူတို့မသိကြပါ သူတို့အပူနဲ့
သူတို့သာ ရွာလမ်းမအတိုင်း တရွေ့ရွေ့
ဖုန်လုံးကြီးတေက တလှိမ့်လှိမ့် ကလေးတသိုက်က တရုန်းရုန်းနဲ့ အတော်ကို ပွဲစည်
နေလေသည်။
အပိုင်း ၁
Start from the beginning
