နတ်ဘုရားအဆင့် လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူ

အပိုင်း(၅၃) ကျန်တော်ပါ

unicode

ယုန်မိုက်လေး?.......

လောင်ယန်က မျက်မှောင်ကြုတ်ရုံကလွဲ မထိန်းနိုင် ပေ။ "ဒီကောင်က သူ့ကို တစ်စုံတစ်ယောက်လို့ ထင်ခဲ့တာလား။ "

ဒါပေမယ့် အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် ဒီအသံကို တစ်နေရာကနေ ကြားလိုက်ရသလို ခံစားရသည်။ ဒီလူရဲ့ မျက်လုံးတွေတောင် ထူးဆန်းစွာ ရင်းနှီးနေသလို ခံစားရသည်။ "တစ်နေရာရာမှာ သူကို့မြင်ဖူးနိုင်မလား။"

ကောင်လေးကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူသည် အရပ်ရှည်ပြီး အနည်းဆုံး 190 စင်တီမီတာ ဖြစ်နိုင်သည်။ သူ့ဆံပင်က အနက်ရောင်ဖြစ်ပြီး အနက်ရောင်ဝတ်ထားသည်။ သူ့မျက်နှာအောက်တစ်ဝက်ကို အနက်ရောင်မျက်နှာဖုံးဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသည်။ သူ့မျက်နှာမှာ မြင်နေရသည့် တစ်ခုတည်းသော အရာမှာ ထိုလျှပ်စစ်အပြာရောင် မျက်လုံးတစ်စုံ။ ဒါပေမယ့်လည်း သူ့ရဲ့မျက်နှာသွင်ပြင်က ကောင်းပြီး ချောမောလွန်းတဲ့ လူငယ်တစ်ယောက်ဆိုတာ သေချာပေါက် လွယ်လွယ်ကူကူပြောနိုင်မှာပါ။

"တောင်းပန်ပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် မင်းလူမှားသွားတာ ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဒါဆို မင်းခွင့်လွှတ်နိုင်မလား။"

ဤတစ်ကြိမ်သည် ချန်ဂျီယွမ် ၏ မျက်မှောင်ကြုတ်သည့်အလှည့်ဖြစ်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ပထမဆုံးစတွေ့တုန်းက အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ အငွေ့အသက်တွေ ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ သူ၏ လှပသော အသွင်အပြင်ကို လုံးဝနှောင့်ယှက်သည့် သူ့တွင် တိကျပြတ်သားမှုတစ်ခုရှိသည်။ ပြီးတော့ မနေ့က Arena မှာလုပ်ခဲ့တဲ့ တိုက်ပွဲကို သတိရသွားသည်။ သူ၏ လှုပ်ရှားမှုတိုင်းသည် ပြတ်သားပြီး ပြတ်သားသည်။ ရိုးရှင်းသောအစပြုသူလုပ်နိုင်သည့်အရာမဟုတ်သည်မှာ သေချာပါသည်။ တစ်ဖန်၊ သူသည် အမှန်ပင် မှားခဲ့သလားဟု တွေးတောမနေနိုင်တော့ပေ။

သို့သော် ချန်ဂျီယွမ်သည် အရာများကို နောက်ထပ်မခွဲခြမ်းစိပ်ဖြာနိုင်မီတွင် သူသည် တခုခုကို နောက်တစ်ကြိမ် ခံစားသည်။ သူသည် ဒေါသထွက်နေသော လူပုလေးကို ငုံ့ကြည့်ကာ ပြန်ကန်ရန် ကြံစည်နေသည် ကို မြင်သောအခါ၊ ဆံပင်ဖြူ နတ်သူငယ် ၏ လက်ကို တွန့်ဆုတ်စွာ လွှတ်လိုက်ပြီး လူပုလေး၏ ခြေထောက်တိုကို ရှောင်ရန် နောက်သို့ ဆုတ်သွားသည်။