Constancia slept comfortably last night without thinking the swift mood she experienced yesterday.
“Alas sais na pala,kailangan kong pumunta sa kusina." Mahinang pagpapaalala ni Constancia sa kanyang sarili dahil ihahanda niya pa ang pagkain ni Emily pang umagahan.
“Sana masarapan si Emily sa luto ko." Bulong ni Constancia sa kanyang sarili.
Madali lang siyang nakaluto dahil tinuruan siya ni Nanay Agnes kahapon kung paano gamitin ang pangmayamang lutuan. Mayaman na kasi sa kanila ang mga may ganuong lutuan gaya nalang sa bahay ng pinagtatrabahuan ng kanyang lola noon.
“Magandang umaga Emily!" Masayahing bati ni Constancia sa dalagang alaga.
“Morning too Stancia."
“Kumain ka na, masarap yang luto ko." Pangungumbinsi ni Constancia dahil parang wala itong planong kumain.
Hindi pa rin kumain si Emily kaya na man lumapit na lamang siya at kinuha ang kutsara upang subuan ito ngunit tinabig nito ang kamay niya.
“I don't want to eat!!!!" Nagwawala ito sa kanyang harapan at umiiyak ng sobrang lakas.
B-bakit?
“Emily! What happened? " Asked by Ammanuel worriedly.
Ammanuel heard her sister's voice from the device connected to her room. Hindi niya narinig ang ibang nangyari sa loob ng kuwarto ni Emily dahil naabutan niya lang ang pagsigaw nito.
“What happened Constancia?! " Sigaw na tanong ni Ammanuel sa babaeng namumutla sa harapan.
“Pinapakain ko lang po sana s-sir kaso nagalit p-po siya." Nauutal na sagot ni Constancia sa lalaki.
Constancia is scared for real, hindi niya kasi alam na may ganitong ugali pala ang babaeng binabantayan.
Sensitive ..
“Get out!" Ammanuel
Nanlumo si Constancia sa nangyari, kung sana lang ay pinatahan at inunawa niya agad ay sana hindi siya napagalitan.
Habang nagmumuni sa kanyang silid ay biglang may kumatok sa pintuan ng kanyang kuwarto.
“Constancia, pinapatawag ka ni Master Ammanuel sa opisina niya." Agnes
Natatakot at kinakabahan man ay tumango na lang si Constancia at pumunta na sa opisina ng kanyang amo.
“S-sir" nauutal na si Constancia
“Pinatawag kita rito upang ipaliwanag saiyo ang lahat."
Ipapaliwanag? Sa wakas!
Parang nawala na ata ang takot ko
“I purposedly command my man to attached the document sa gate. Ngunit hinintay pa nila na makita kang paparating bago iyon idinikit." Nahihirapang pagtatagalog nito
“Bakit?" Confused Constancia asked.
“Malaki ang utang namin sainyo. Lahat ng pamilyang nabiktima sa sunog ay nabayaran na namin financially maliban sainyo, alam kong hindi mababayaran ng pera ang buhay ng iyong Ina at Lolo ngunit nais kong tulungan kayo ng lola mo." Hindi niya inasahan ang sinabi ng amo.
K-kaya pala pamilyar ang storya ng pamilya nila
Kasama pala sina lolo at Ina sa kuwento..
“Hindi niyo talaga mababayaran ang buhay nila!" Naiyak si Constancia habang inaalala ang mga araw na kasama ang Ina. Nawala lahat ang mga pangako at pangarap nila para sa isa't isa. Ang kasiyahan ay napalitan ng matinding kalungkutan.
“That's why I hired you Constancia. I know that hindi mo tatanggapin ang pera if you won't work hard for it." Kalmadong sagot nito
Constancia walked out.
Gusto ko nang umuwi
Bakit ba pumunta pa ako rito
Kinuha ni Constancia ang mga gamit sa loob ng kuwarto at nang ilalagay na sana niya sa loob ng kanyang bag ay may bilang tumawag sa kanyang cellphone.
Nanay Onor Calling...
Napatigil si Constancia sa ginagawa at mabilisang sinagot ang tawag dahil baka importante ito. Tumatawag lang kasi si Onor kapag tungkol na sa kanyang lola dahil dito niya ito iniiwan .
“Constancia! Mabuti naman at sumagot ka. Ang iyong lola isinugod sa ospital!"
bakit ang malas ko ngayon?
Parang nawalan siya ng lakas.
“S-saang ospital po?" Lakas loob niyang tanong
“Sa Jacinta Hospital Constancia, ito ang pinakamalapit na pribadong ospital. Kinakailangang mabantayan ang iyong lola at magamot ng mabuti kaya dito namin siya sinugod."
