ភាគទី១០
_សាលារៀនពេលម៉ោងចេញ_
នៅពេលដែលជួងក្នុងសាលាបានបន្លឺឡើងរំពងពេលសព្វអស់ទាំងសាលារៀន ដែលវាបានបញ្ជាក់យា៉ងជាក់ច្បាស់ដល់លោកគ្រូអ្នកគ្រូក៏ដូចជាសិស្សានុសិស្សទាំងអស់ឲ្យបានជ្រាបជាដំណឹងថាដល់ម៉ោងត្រូវសម្រាកហើយចាកចេញពីសាលាត្រឡប់ទៅផ្ទះរៀងខ្លួនហើយ
«ជីមីនឯងទៅវិញជាមួយខ្ញុំទេចាំខ្ញុំឲ្យអ្នកបើកឡានរបស់ខ្ញុំជូនឯងទៅផ្ទះ!»ជេហូបនឹងជីមីនបានបណ្តើរគ្នានិយាយលេងសើចយា៉ងច្រើនក្រោយពេលបានមកដល់មុខសាលាជេហូបក៏ចង់ជូនជីមីនទៅផ្ទះ
«មិនអីទេខ្ញុំ..តេតៗ»ជីមីននិយាយបដិសេធនឹងជេហូបមិនទាន់ទាំងចប់បានស្រួលបួលផងក៏មានឡាន១បានចុចសុីផ្លេរលឺៗកាត់សម្តីរបស់ជីមីន
«ជីមីន!»ថេយ៍បានបើកឡានមា៉ក់របស់គេមកដោយសារភ្លាមៗឡានធ្វើមិនទាន់ហើយនោះទេប្រហែលស្អែកទៅបានយកមកប្រើធម្មតាវិញ ថេយ៍បានចុះពីលើឡានហើយស្រែកហៅជីមីន
«ពូថេយ៍! ពូថេយ៍ពិតមែនហិ្ហហិ្ហៗ»ជីមីនប្រឹងមើលទៅថេយ៍ដោយជាក់ច្បាស់ហើយថាជាថេយ៍ក៏ប្រញាប់រត់ទៅអោបថេយ៍មួយទំហឹង ដោយក្តីរំភើបក្រៃលែងរកបរិយា៉យមិនបាន ហើយជេហូបក៏ដើរមកដូចគ្នា
«នែ៎!ៗមិចក៏មកយំដូចក្មេងទៅកើតឯងធំហើយណា»ថេយ៍ហួសចិត្តនឹងជីមីនយា៉ងខ្លាំងព្រោះឥឡូវគេធំហើយតែនៅយំទៀត(គ្រាន់តែធំយំមិនបានយី) បើនៅក្មេងគេមិនថាទេស
«មកពីពូថេយ៍មិនដែលទាក់ទងមកខ្ញុំសោះបែបនេះទើបខ្ញុំយំ ខ្ញុំនឹកលោកពូណាស់ដឹងទេឬលោកពូមិននឹកខ្ញុំទេហ្ហឹកៗ»ជីមីននិយាយហើយវាក៏ពិតដូចដែលជីមីននិយាយគ្មានខុសថេយ៍នេះពិតជាទុកគេចោលមែនទៅបាត់រាប់ឆ្នាំពដលមកវិញបែបនេះគេមិននឹក
«អូៗ..ឥឡូវលោកពូអ្នកខុសក៏បានដែរណាលោកពូសុំទោសណាមីននីតូចណា៎!»ថេយ៍លួចសើចហើយក៏ព្រមទទួលស្គាល់ថាគេពិតជាខុសពិតមែនចំពោះរឿងនេះ
«ហាសហា!ក៏បានឥឡូវខ្ញុំឈប់ខឹងជាមួយលោកពូហើយ»ជីមីនសើចហើយតបទៅថេយ៍វិញជាមួយស្នាមញញឹម
«ត្រូវហើយលោកពូនោះគឺជេហូបជាមិត្តរបស់ខ្ញុំ»រវល់តែនិយាយគ្នាភ្លេចទៅថាមានជេហូបកំពុងនៅទីនេះដែលទើបជីមីនប្រញាប់ណែនាំជេហូបដល់ថេយ៍
