എന്നും നിന്റെ സ്വന്തം 💔

ഹാളിലെ ടീവിയിൽ നിന്നും വീണ്ടും വിശദീകരണങ്ങൾ വന്നു കൊണ്ടിരുന്നെങ്കിലും ടീവിയിൽ അടിക്കുറുപ്പുകളോടെ എഴുതി കാണിക്കുന്ന യുവാവിന്റെ ഫോട്ടോയിലേക്ക് നോക്കി അവൾ നിശ്ചലയായി നിന്നു...

ചെവിയൊക്കെ കൊട്ടി അടച്ചത് പോലെ തോന്നി അവൾക്ക്...
കയ്യും കാലും തളർന്നു പോകുന്നു...
മുന്നിൽ കാണുന്നതും കേൾക്കുന്നതും ഒക്കെ സത്യമാണോ എന്ന് അവൾ സ്വയം ചോദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.....

ഏതോ ഗുഹയിലെന്ന പോലെ അമ്മയുടെ വിളി കേട്ട് അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി...
" ഇത് നിന്റെ കോളേജിലെ പയ്യനല്ലേ...?
അമ്മ അവളോട് ചോദിച്ചു..

" ഹേ....?

താൻ ചോദിച്ച ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം പറയാതെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുന്നവളെ അവർ വീണ്ടും കുലുക്കി വിളിച്ചു...

" നീ... ഏത് ലോകത്താണ് അന്നാ ..... "

" ഇത് നിന്റെ കോളേജിൽ പഠിച്ചിരുന്ന പയ്യനല്ലേ.... "
അമ്മ വീണ്ടും ചോദിച്ചു...

" ഹാ..... അതെ... "

അവൾ പതിയെ മറുപടി പറഞ്ഞു...

" ഹ്മ്മ്.... ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്... നല്ലൊരു പയ്യനായിരുന്നു... "
" വെട്ടി കൊല്ലാൻ മാത്രം ദുഷ്ടത്തരം ചെയ്യാൻ... എങ്ങനെ മനസ് നോക്കി ഇവന്മാർക്.... "

അവർ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു കൊണ്ട്... ആഹാരം വിളമ്പി കൊണ്ടിരുന്നു....

അവിടെ നിക്കും തോറും ശ്വാസം മുട്ടുന്നത് പോലെ തോന്നി അവൾക്ക്...

സങ്കടം പിടിച്ചടക്കി നെഞ്ചിപ്പോൾ പൊട്ടി പോകുന്നത് പോലെ.... ഒന്നുറക്കെ കരയാൻ പോലും പറ്റുന്നില്ല....

കരച്ചിൽ ചീളുകൾ തൊണ്ടക്കുഴിയിൽ വന്നു തറഞ്ഞു നില്കുന്നു....

ഇനിയും അവിടെ നിന്നാൽ ശരിയാവില്ലെന്ന് തോന്നി അവൾ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി നടന്നു...

പിറകിൽ നിന്നുള്ള അമ്മയുടെ വിളികലൊന്നും അവൾ കേട്ടില്ല....

എങ്ങോട്ടാണ് നടക്കുന്നതെന്ന് പോലും അറിയാതെ മുന്നിൽ കാണുന്ന വഴിയിലൂടെ അവൾ വേഗത്തിൽ നടന്നു...