မောင့် နွယ်သာကီ
အပိုင်း(၈)
“ တက်”
သူက ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်ခိုင်းတာကို သူ့ကို ပြူးကြောင်ကြောင်နဲ့ကြည့်နေတဲ့လူကို အားမရစွာပဲ ကျစ်ခနဲစုတ်သတ်လိုက်ပြီး ဆိုင်ကယ်ပေါ် စွေ့ခနဲ မ တင်လိုက်သည်။ ထမင်းထက် သွားရေစာကိုပိုကြိုက်သည့် နွယ်သာကီရဲ့ခန္ဓာကိုယ်က ပါးလျနေ၏။
“ ရွှေဘုံစံမင်းသားတွေက အဲ့တာကြောင့် စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းတာ..။ ဆိုင်ကယ်ပေါ် မတက်တတ်ရအောင် ခင်ဗျားက ကလေးလား”
“ အင်း နွယ်က မောင့် ကလေးလေးလေ “
“ ကျစ်..ဒီလူကတော့ ငါလုပ်ရင်သေတော့မယ်”
မထုံတက်တေးပြန်ပြောတဲ့ လူကို သူကြည့်မရစွာပဲ လျစ်လျူရှုလိုက်ပြီး တစ်လုံးထဲရှိသည့် helmetကိုစောင်းပေးလိုက်သည်။
ဒီလူ့ ဆံပင်တွေက ယခင်အတိုင်းပဲနူးညံ့လို့နေဆဲအပြင် တရော်ကင်ပွန်းနံ့သင်သင်းလေးရလို့နေသည်။ ဆံပင်တွေကို သေချာသပ်တင်ပြီးမှ helmetစောင်းပေးတာမို့ မနာလောက်ဘူးထင်။
သူလည်း ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်ခွလိုက်ပြီး လေဘာနှစ်ချက်လောက်ဆွဲလိုက်သည်။
“ ကျစ်..ခင်ဗျား ပြုတ်ကျချင်လို့လား။ ပြုတ်ကျရင် ကျုပ်က ကျတဲ့နေရာမှာထားခဲ့မှာ”
သူ့စကားလဲ ဆုံးရော သူ့ခါးကို ဖက်သည်မဆိုသာ ခပ်ဖွဖွလေးလာကိုင်လေသည်။
“ ကျစ်..ခင်ဗျားတော့နော် လုပ်ရင်သေတော့မယ်..ကျုပ်က ခင်ဗျားဖက်ဖို့တောင်မတန်တဲ့ကောင်လား ပြောစမ်း နွယ်သာကီ..”
သူ မာန်မဲလိုက်တော့ ကိုင်ထားတဲ့ လက်ဖွဖွလေးက အရှေ့မှာနှစ်ဖက်စုကိုင်ကာ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို အားပါပါလာဖက်ကာ နှဖူးနှင့်ကျောကိုပွတ်နေလေ၏။
Helmetနဲ့ထိမိတဲ့နှဖူးပြင်လေးတွေပွန်းကုန်တော့မှာပဲကွာ...ဒီလူကတော့...။
“ မဟုတ်ပါဘူး မောင်ရယ်..နွယ်က မောင်မကြိုက်ဘူးထင်လို့ပါ ကျစ်..ကျုပ်ကြိုက်လို့ဖက်ခိုင်းတာမဟုတ်ဘူး နွယ်သာကီ..ခင်ဗျား…”
“ အင်း..ခင်ဗျား ဘာဖြစ်လဲမောင်”
“ ထားတော့..ကျုပ်က ခင်ဗျားလို အားမနေဘူး”
နွယ်တော့ဖြင့် ခပ်ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးလိုက်ပြီး မောင့် ကိုယ်သင်းနံ့ပြင်းရှရှကို မောင့်ကျောမှာ မှီ၍ ရှူရှိုက်လိုက်မိပါသည်။
ဘူး~~~
“ မောင် ဖြေးဖြေးမောင်းပါ မောင်ရဲ့ “
နွယ် လန့်လာသည်။ နွယ်က ဆိုင်ကယ်တစ်ခါမှ စီးဖူးသူမဟုတ်တာကို မောင် သိရဲ့နဲ့ လေအလျဉ်လို ဆိုင်ကယ်မောင်းနေတော့ ဆိုင်ကယ်တာရာမှာ နွယ့်နှလုံးသားလေး ငြိတွယ်နေသလို နွယ် ရင်တွေတုန်လာသည်။
“ စိတ်ချ ခင်ဗျားလင်က ခင်ဗျားကို သေအောင်တော့မသတ်ဘူး”
ဆိုကာ ယခင်စံနှုန်းအတိုင်းပဲ မောင်းနေသည်။ မောင်းနေစဉ် လက်တစ်ဖက်ကိုလွှတ်ကာ နွယ့် လက်အေးအေးတွေအပေါ် မောင်က ခပ်ဖွဖွကိုင်ထားပေးသေးသည်။
“ ဟို..အန္တရာယ်များပါတယ် မောင်ရယ် “
“ ကျစ်..ခင်ဗျားဟာလေ စေတနာနဲ့ကို မတန်ဘူး”
ဆိုင်ကယ်လေတိုးသံတွေကြားထဲက မောင့်ဆီက အပြစ်တင်သံကို သဲ့သဲ့လေးကြားလိုက်ရသေးသည်။
မောင်ကလေ သိပ်ကိုအပြစ်တင်တတ်လာတာ..
နွယ်မျက်စိထဲမှာ မောင်က ကလေးဆိုးလေးလိုပဲ..။
သူတို့နှစ်ဦး၏ ဆိုင်ကယ်သည် ဟော်တယ်တစ်ခုရှေ့မှာ တိတိကျကျရပ်လိုက်သည်။
“ ဆင်းတော့ ခင်ဗျား”
“ ဟိုဟို မောင်..နွယ့်ကို ဘာလို့ဒီကိုခေါ်လာတာလဲ ဟင် “
“ ခင်ဗျားကို ခိုးပြေးလာတာ”
အာရုံတွေနောက်လိုက်တာ..ခေါ်လာပြီးထဲက တစ်မျိုးပြီး တစ်မျိုး အထွန့်တက်နေတာပဲ နွယ်သာကီ..။
နွယ့်မှာတော့ နှာခေါင်းထိပ်လေးတွေ နားရွက်ထိပ်လေးတွေနီရဲလာကာ မျက်တောင်လေးများ ပေကလပ်ပေကလပ်နှင့် မခို့တရို့လေးဖြစ်လာသည်။
‘ကျစ်..နွယ်သာကီ ကျုပ်ကိုမြူစွယ်နေတာလား’ဟူ၍ သူ့စိတ်ထဲက ပြောလိုက်ပေမယ့် အပြင်မှာတော့ ခပ်တည်တည်ကြည့်ပြီး အကြည့်လွှဲလိုက်လေသည်။
သူ နွယ့်လက်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆွဲကာ receptionဆီသို့လျှောက်သွားခဲ့သည်။
“ Royal Hotelမှကြိုဆိုပါတယ် လူကြီးမင်းတို့ရှင့်...ဘယ်နှယောက်ခန်းယူမှာပါလဲရှင့် “
“ ဘိုကင်ပေးပြီးသား "
“ ဟုတ်ကဲ့ နာမည်လေးတစ်ချက်လောက်ပြောပေးပါ “
“ ဒီလှိုင်းခက်ထန်”
“ ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ဒီမှာ key cardပါ သာယာပျော်ရွှင်စရာကောင်းတဲ့ အချိန်လေးဖြစ်ပါစေရှင် “
သူ receptionကဝန်ထမ်း၏ အသံကို နားမထောင်တော့ပဲ key cardကိုယူကာ ထွက်လာခဲ့သည်။ နွယ့်လက်ကိုလည်း တင်းတင်းဆွဲဖို့မမေ့ချေ။
နွယ်ကတော့ ယက်ကန်ယက်ကန်နှင့် လိပ်ကလေးလို မောင့်ထံပါး ပါလာရတော့တာပါပဲ..။
" ကျစ် ခင်ဗျား ဘာလို့ အဲ့လောက်နုလာရတာလဲ “
အခန်းထဲရောက်တော့မှ လက်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်၍ နွယ့်လက်က ခပ်ညိုညိုလက်ငါးချောင်းရာကို သူမြင်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် ဂျူတီကုတ်ကို တံတောင်အထိ မ တင်ကာ အညိုမဲရာကိုကြည့်ပြီး စိတ်မကောင်းပုံရပေမယ့် နွယ့်ကိုမာန်ဖို့လည်း မမေ့ပါချေ။
“ အင်း နွယ်က သိပ်နုလာတာပဲ “
အမှန်တော့ နွယ်က နုလာတာမဟုတ်ဘဲ မောင်က အားကြီးလာတာကိုတော့ မပြောဖြစ်..မောင် စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားမှာ နွယ်ဖြင့် မကြိုက်လှဘူး..။
သူက receptionကိုဖုန်းဆက်ပြီး ဘာတွေပြောနေလည်းမသိပါဘူး တခဏအကြာမှာ ဘဲလ်မြည်လာ၍ မွေ့ရာပေါ်ထိုင်နေသည့် နွယ်က ထမယ်လုပ်တော့ ရေချိုးခန်းထဲက မောင်က တဘတ်တစ်ထည်ပတ်ပြီး ထွက်လာသည်။
“ ဟို မောင် ဘုန်းနိမ့်ကုန်ပါ့မယ် ထပါ”
နွယ် ထိုင်နေတဲ့ရှေ့ မောင်က ဒူးတစ်ဖက်ထောက်ထားပြီး နွယ့်လက်ကို ဒဏ်ကြေလိမ်းဆေး အေးအေးဖြင့် တယုတယလိမ်းပေးနေတော့ နွယ်မနေတတ်ချေ။ ယောင်္ကျားအချင်းချင်းဖြစ်သော်လည်း နွယ်သိပ်ချစ်တဲ့လူကို နွယ့်ရှေ့မှာတောင် ဒူးမထောင်စေချင်တာ ကွယ်ဝှက်မထားနိုင်သည့် နွယ့်အတ္တပင်။
“ ထောက်ချင်လို့ ထောက်ထားတာမဟုတ်ဘူး ခင်ဗျား စောက်ရပ်က ပုတာကို"
“ အင်း နွယ့်အရပ်က ပုတယ်”
သူဘာပြောပြော ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နဲ့ အနောက်က လိုက်ထောက်ခံသူကို ခပ်စောင်းစောင်းကြည့်လိုက်ပြီး လက်ကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်မိသည်။
“ မောင့်..နွယ် နာတယ် လွှတ်ပေးပါ မောင်"
“ အာ..ဆောရီး..ကျစ် ခင်ဗျား..ခဏနေရင်ကျုပ်အပြင်သွားမလို့ ငြိမ်ငြိမ်လေးစောင့်နေ..”
ဆိုကာ မောင်က နွယ့်ကို ထားသွားပြီး ရေချိုးခန်းထဲသို့ သူ့ခြေတံရှည်ရှည်ကြီးဖြင့် လွှားခနဲ လွှားခနဲ ခြေလှမ်းကျဲကျဲလျှောက်ကာ ဝင်သွားပါသည်။ ခဏအကြာမှာပဲ ရေချိုးပြီးကာ တဘတ်တစ်ထည်ပတ်ပြီး ထွက်လာ၏။
YOU ARE READING
Mg'd Nwel Thar Kii (Book version)
Romanceခေတ်ကာလ အရ Wp versionနဲ့ Book versionဆိုပြီး versionနှစ်မျိုးရှိပါတယ်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကြိုက်ရင် Wp versionကိုဖတ်သင့်ပါတယ်။
