បើគ្រាន់តែ ស្រលាញ់?

ភាគ៣១៖ស្រីកខ្វក់

       “លែងដៃខ្ញុំ!” ទម្ងន់ប្រយោគដ៏មុតស្រួចបន្លឺ ចំពោះមុខស្រីក្រមុំញ៉ាំងឱ្យខ្សែភ្នែកក្រហមឆ្អៅសម្លឹងមើលមុខនាងឥតធ្មេចមួយប៉ប្រិចណានោះសោះ។

       “....” នាងស្ងាត់ឥតស្រដីព្រោះរវល់ជាប់គាំងនឹងទឹកមុខចងទៅដោយកំហឹងមួយនោះ។

       “ថាឱ្យលែងដៃ!” សូរសម្រែកលាន់ខ្ទរខ្ទ័របន្ទរឡើងទ្រហឹង ស្រីតូចស្រាប់តែភ្ញាក់ខ្លួនព្រើតហើយធ្មេចត្របក់ភ្នែកញាប់រន្ថើន។

       “លោក..” ដោយឃើញថានាងនេះមុខក្រាស់ដេញចេញយ៉ាងណាក៏មិនព្រមហើបជើងទើបនាយរលាស់ដៃចេញអស់ទំហឹងកម្លាំងមនុស្សប្រុស ធ្វើឱ្យស្រីល្អខ្ជាត់ប្រាណដកថយទៅម្ខាងយ៉ាងផុយស្រួយ។

       “ខ្ញុំមកហ្វឹកហាត់ការងារ មិនមែនមកអង្គុយមើលស្រីសោភិនីលក់ខ្លួន!”

       ឌឿក!!!

       មួយប្រយោគនេះ ធ្ងន់បីដូចជាដុំថ្មរាប់រយគីឡូគប់ចំកណ្តាលមុខឱ្យឈឺចុកចាប់ ចត់បាយរកថាមិនត្រូវឡើយ រីឯនាងជើងល្អពូកែប្រើមាយារាប់សិបភ្លេចទាក់ចិត្តមនុស្សប្រុសល្ងង់ៗមករាប់មិនអស់ឯណោះ បានត្រឹមតែឈរឥតសុខចិត្ត ឈឺចិត្ត ខឹងចិត្ត ចង់តែស្រែកឱ្យបែកដើមទ្រូងស្លាប់នៅចំពោះមុខគេទេ។

       “លោកមិនត្រេកត្រអាល?” កោតតែនាងចេះសួរអ៊ីចឹងទៅរួច មុននេះនាងថ្លង់ ឬត្រចៀកនាងមានបញ្ហាទៅ?

       “សូម្បីតែមួយចំហៀងកូនដៃ នាងធៀបស្មើប្រពន្ធខ្ញុំមិនបានផង ស្រីកខ្វក់!” ជុងហ្គុក កាន់តែទ្រាំមិនបានមើលទៅនាងនេះជេរមិនខ្ចីឈឺសោះ ទើបគេចាក់មួយប្រយោគទៀត ទម្លុះចំកណ្តាលដើមទ្រូងស្រីរាយប៉ាយ ព្រមទាំងញោចមាត់ញញិមចុងមាត់ចំអកទាំងខ្ពើមកិរិយាមាយាទនាង ខារ៉ា គួរឱ្យជ្រេញ។

       “លោក..”

       “ចេញឱ្យឆ្ងាយពីជីវិតរបស់ខ្ញុំ ហើយហាមមកបង្ហាញមុខឱ្យខ្ញុំឃើញទៀត បើនាងមិនចង់ត្រូវធ្ងន់ជាងនេះ នាងគួរតែយល់អំពីអ្វីដែលខ្ញុំបានអះអាងមុននេះហើយ!”

       ជុងហ្គុក ដៀងកន្ទុយភ្នែកដាក់នាងជើងល្អ មុននឹងបោះជំហ៊ានដើរចេញទៅដែលធ្វើឱ្យ ខារ៉ា កើតចិត្តខឹងសម្បារឈរសង្កួតធ្មេញស្រក់ទឹកភ្នែក នៅពេលដែលនាយដើរចេញទៅផុតបាត់ស្រមោលឈឹង កំហឹងក្នុងភ្លើងចិត្តទាំងប៉ុន្មាន ក៏បានព្រលែងចេញមកយ៉ាងគួរឱ្យខ្លាច។