Better Together/ Matthy het Lam

Hoofdstuk 7

Nadat alle boodschappen op waren geruimd, was ondertussen ook het eten aangekomen, wat ze hadden besteld. We gingen friet eten, dus dat was lekker makkelijk. Tussen de woonkamer en keuken staat een hele grote tafel waar we met zijn alle hebben gegeten. Tijdens het eten was het heel gezellig. Ik zat naast Evi en naast Rick, de jongen waarmee ik vandaag in de auto zat. Zonder dat het ik het door had, waren we in een leuk gesprek beland. Niet zo'n ongemakkelijk gesprek waarin je vraagt naar iemands lievelings kleur, maar gewoon oprechte dingen die in je leven afspelen. Zo kwam ik er achter dat hij helemaal niet zo ver bij mij vandaan woont en hij werkt als autoverkoper bij een autobedrijf. Daarna was het mijn beurt om te vertellen over mijn werk. Over wat ik allemaal doe enzo. Ondanks ik niet zo goed ben in praten met mensen die ik niet ken, ging dit me toch nog best goed af. Gelukkig maar.

Verder gaan we vanavond een spel spelen, maar wat weet ik nog niet, dat wilde Saar me niet vertellen. Ik heb haar nog met grote puppyogen aangekeken, maar ze wilde het me niet vertellen, dus dan moet ik maar afwachten.

"Oke. Is iedereen er?" Vraagt Sara als ze de woonkamer rond kijkt naar iedereen die op de bank zit. "Ja, volgens mij wel." Zegt Evi die ondertussen de groep telt. "Ja, iedereen is er." Roept ze dan enthousiast. Sara knikt haar hoofd en begint met het uitleggen van het spel. "Vanavond gaan we 30 seconde spelen. Voor wie het niet kent, je moet zoveel mogelijk woorden omschrijven die de andere van je team moeten raden." Legt Sara uit met de speelkaarten in haar handen en ik zie iedereen zijn hoofd knikken. Dit spel is altijd heel leuk, alleen ben ik er niet zo snel in en ik word altijd een beetje zenuwachtig van al die ogen op me.

"Ik heb hier een bakje met papiertjes waar de cijfers 1 tot met 3 op staan en die vertellen je in welk team je komt." Vertelt Sara en laat het bakje rondgaan. Als het bakje bij mij komt pak ik er 1 uit en zie dat het cijfer 3 op het papier staat. Als iedereen een nummer heeft, laat Sara zien waar de teams moeten gaan zitten. "En hier moet team 3." Wijst Sara als ze naar de andere kant van de bank wijst. Iedereen staat op van de bank en gaat bij zijn team zitten.

Met een kleine treuzel sta ook ik op van de bank en loop naar de andere kant, waar Evi al zit. Ah fijn. Denk ik bij mezelf, met haar wordt het wel gezellig. "Ja, Fenne! Wij gaan dit winnen!" Roept Evi enthousiast als ik in haar buurt kom. "Zeker!" Ik zit nog niet op de bank of Sascha komt ook onze kant op lopen met een licht geïrriteerde blik. Die heeft er zin in, zo te zien aan haar gezicht. Ze gaat naast Evi zitten op de hoek van de bank en naast mij voel ik nog iemand op de bank komen zitten. Ik draai mijn hoofd die kant op en zie het gezicht van Matthy mij vrolijk aankijken. "Hi." "Hoi." Zeg ik een beetje verlegen terug. Die blauwe ogen van hem zijn echt het probleem, die maken me helemaal verlegen. Waarom wordt je altijd verlegen als je hem ziet, Fenne! Stop daarmee.

"Ja, kunnen we beginnen?" Roept Sara als iedereen zit en ze gelukkig onze aandacht vraagt. Ik moet mezelf echt concentreren om goed naar Sara te luisteren, want mijn aandacht gaat soms heel snel naar mijn been, die nog net niet vast plakt aan dat van Matthy. We zitten zo dicht op elkaar op deze bank dat ik de warmte van zijn been tegen de mijne aanvoel. "Oke, om de beurt gaat er van elke groep 1 iemand de woorden omschrijven en de rest van je groep moet die dan raden. Wie er na 4 rondes de meesten punten heeft, heeft gewonnen." "Is er een prijs?" Vraagt een jongen met bruin haar van het 2 groepje, waarvan ik de naam niet meer weet. "Nee, Niels ik heb geen prijs." Zegt Sara en daardoor weet ik gelijk zijn naam. Niels dus. Van groep 1 wordt Julia gekozen om als eerste te beginnen. Ze krijgt een kaartje en begint met het omschrijven van de woorden. Na 30 seconden heeft haar groep 4 woorden geraden van het kaartje. Met een grote glimlach op mijn gezicht, klap ik in mijn handen, wat de rest ook doet. Ze heeft het echt goed gedaan. Straks moet ik ook en ik krijg er nu al klamme handen van als ik er aan denk. Al die ogen op je die verwachten dat je zo even wat woorden er uit spuugt. Nee, in de spotlight staan is echt niets voor mij.

Als Julia weer is gaan zitten, staat Sam op die in groepje 2 zit en pakt een kaart van de stapel. "Tijd gaat nu in." Zegt Sara en Sam begint de woorden te omschrijven. "Oke. Het is een Nederlandse voetballer die zo'n vliegende duik maakte om een doelpunt te maken." Legt Sam uit en beeld de duik ook uit en voor 1 seconde is het stil. "Van Persie." Wordt er dan al snel geroepen. "Ja, goed." "Uuhh, Matthy heeft dit beroep." Sam wijst naar Matthy en alle ogen gaan naar hem toe. "YouTube." Sam schudt zijn hoofd. "Bijna." "Youtuber." "Ja." Roept Sam gaat gelijk door naar de volgende, maar ik luister al niet meer. Er ontstaat een groot vraagteken in mijn hoofd. Is Matthy, de jongen die naast me zit, een youtuber? Dat wist ik helemaal niet, is ook best logisch want ik ken hem eigenlijk ook helemaal niet en ik kijk ook bijna geen YouTube. Vroeger keek ik wel eens naae Enzo Knol, maar ik had al snel meer interesse in Engelse Youtubers, dus dan vind ik het ook niet gek dat ik hem niet ken en dat niet van hem weet. Nu ik terug denk aan vanochtend toen ik bij hem in de auto stapte, lag er een camera op de stoel en die gebruikt hij natuurlijk om zijn video's mee te maken. Duhh!

Ik word al snel weer uit mijn gedachten gehaald, doordat iedereen weer begint te klappen. Snel klap ik mee en ik zie Sam weer op de bank gaan zitten. Dat betekent dat wij aan de beurt zijn. "Zal ik eerst gaan?" Evi kijkt ons vragend aan en we knikken ons hoofd. Met veel zelfvertrouwen staat ze op en pakt een kaartje van de stapel. Sara roept dat de tijd in gaat en Evi begint de woorden te omschrijven. Ik probeer zo goed mogelijk mijn aandacht erbij te houden, maar het gaat zo snel dat ik het helemaal niet kan bijhouden. "Tijd is om!" Roept Sara na 30 seconden en gelukkig hebben we toch nog 4 van de 5 woorden geraden. Nou ja Matthy en Sascha hebben de woorden geraden, ik heb niet veel kunnen zeggen. Het was dan net zo, dat ik het antwoord wist, maar dat Matthy of Sascha mij net voor waren en het woord al zeiden. Volgende ronde gaat het vast beter.

Na 2 rondes is het mijn beurt. Die klamme handen die ik 10 minuten geleden al had, zijn echt zweet handjes geworden. Ik vind dit echt spannend. Vroeger toen ik nog op de middelbare school zat en dan een presentatie moest geven, kon ik de nacht ervoor echt niet slapen. Ik kon alleen maar denken aan hoe het mis zou gaan als ik mijn tekst zou vergeten of als ik niet goed uit mijn woorden zou komen. Ik vond het echt verschrikkelijk om te doen en eigenlijk is het 8 jaar later nog niet echt beter.

Ik sta op van de bank en pak met een trillende hand een kaartje van de stapel. Ik werp nog 1 blik naar de drie mensen die op de bank zitten. Alle drie zitten ze op het randje van de bank, wachtend totdat ik kan beginnen met praten. Ik hoor Sara vertellen dat de tijd in gaat en ik draai snel het kaartje om. Ik lees het eerste woord. "Uhh, je kan hier eten in verwarmen." Vertel ik en kijk op van het kaartje naar mijn teamgenoten. "Magnetron." Roept Matthy gelijk en ik knik mijn hoofd, waarna ik gelijk naar het volgende woord kijk.

"Tijd is om." Hoor ik Sara naast me zeggen als Evi net het juiste woord heeft geraden wat er op mijn kaartje stond. 3 van de vijf woorden zijn er geraden van mijn kaartje, dus opzich heb ik het nog best goed gedaan. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik niet verder dan 3 had kunnen komen, want ik had geen idee wat de andere 2 woorden betekende. Iets met k77 en snellerpoort, ik heb echt geen idee wat dat betekent, dus het was maar goed dat de tijd voorbij was. Met een opgeluchte zucht ga ik weer tussen Evi en Matthy op de bank zitten. Eigenlijk heb ik alleen maar naar mijn teamgenoten gekeken en niet naar de rest van de groep, maar ik ben wel heel blij dat het erop zit.

Nadat Matthy als laatste is geweest en alle 5 de punten heeft gehaald van het kaartje, worden alle punten opgeteld door Sara. Vol spanning wacht iedereen af totdat we horen wie er heeft gewonnen. "Het team dat gewonnen heeft met 30 secondes is." Zegt Sara en stopt met praten om het nog iets spannender te maken. "Team nummer 2!" Roept ze enthousiast en team 2 springt van de bank af de lucht in, om te vieren dat ze hebben gewonnen. Ik klap in mijn handen en ga dan met mijn rug wat meer tegen de leuning aan zitten. Met een teleurstellende zucht komt Evi naast me zitten met haar rug tegen de leuning. "Tuurlijk hebben zij gewonnen, zij hadden veel makkelijker kaartjes!" Zeurt Evi en slaat haar armen over elkaar heen. Er ontstaat een glimlach op mijn gezicht. "Tja, je kiest ze niet zelf uit hé." Zeg ik tegen haar en ze haalt even haar schouders op. "Maar het was echt oneerlijk, wij hadden veel moeilijker kaarten, dan zijn hadden." Zeurt Evi boos. Ik grinnik om haar opmerking. "Ja, je kan nou niet altijd geluk hebben, Evi. We hebben ons best gedaan en dat is toch het belangrijkste." "Ja, dat is waar." Zegt Evi dan met een zucht. Ik vond het best leuk en dat is het belangrijkste.