Ik wil alleen jou// Mabbie

~Deel 19~

Pov Matthy
De jongens en ik bedenken wat dat geluid geweest zou moeten zijn, maar waar is Robbie? Want hij lag wel naast me toen ik ging slapen, en als Robbie het ook had gehoord, was hij allang naar beneden gekomen. D-Dus dat betekent dat.... ROBBIE?! "ROBBIE!" En bij dat gezegd te hebben ren ik naar de gang op en ren de trap op. Ik hoor de jongens achter me aan rennen. "Nee, blijf jullie maar hier. Als der iets is laat ik jullie het weten." Ik zie de jongens knikken en ze lopen weg, ik ren naar als eerst naar Robbie's slaapkamer. Daar is ie niet, ik ga in de gang staan om te horen of der iets aan staat. Even later hoor ik de douche van Robbie stromen, Ohnee he...

Ik ren naar de douche en trap hem open. Ik zie Robbie op de grond liggen met zijn armen vol met sneeën en bloed, ik krijg tranen in me ogen en ren naar hem toe. "Robbie, Robbie ben je daar?" Vraag ik. Geen reactie. Ik besluit maar snel wat kleren te pakken en een handdoek om hem af te drogen, ik doe de douche uit en droog hem af. Ik heb hem voorzichtig aangekleed en probeer het bloeden te stoppen, maar het blijft maar door bloeden. Ik probeer het nog een keer. "Robbie, Robbie ben je daar?" Nog steeds geen reactie. Ik ren naar beneden.
"Jongens, ambulance nu!" En ik zie ze schokkend kijken, maar toch staat Koen op en rent gelijk naar de telefoon. "Kom snel naar boven" zeg ik tegen de jongens. We rennen met z'n alle naar boven. Misschien dat Robbie dit niet wilt maar het moet, hij wilde liever niet dat de jongens het wisten. Maar der is nu ff geen keus.

Ik zit weer gebogen over hem en ik hoor gesnik, ik kijk op en zie Raoul Koen en Milo huilen waardoor ik automatisch ook moet huilen. "Mag ik de telefoon Koen?" Vraag ik. Koen geeft de telefoon aan mij. En ik bel 1-1-2. "Hallo goedemiddag met de alarmcentrale wat kan ik voor u doen?" "Ja hallo, mijn vriend heeft zichzelf gesneden in de douche. En hij reageert niet." "Oke hoe lang reageert hij al niet meer?" "Ongeveer een kwartier" "Isgoed ik stuur een ambulance naar u toe" "Isgoed dank u wel". En ik hang op. "Ik ga wel buiten op de ambulance wachten" zegt Milo. "Isgoed" zeggen we. Oh lieve Robbie van me, waarom doe je dit toch...

Pov Milo
We hebben zojuist de ambulance moeten bellen voor Robbie, hoe Matt zo snel weet dat het Robbie was? Ik weet het niet, maar dat is nu ook niet belangrijk. "Ik ga wel buiten op de ambulance wachten" zeg ik tussen en snikken door. "Isgoed" zeggen de jongens ook tussen hun snikken door. "I-ik ga mee" zegt Koen. "Isgoed kom" zeg ik. En we staan op, we lopen de douche uit en van de douche lopen we Rob zijn kamer uit. We lopen bibberend de trap af. Ik doe de deur open en we lopen naar de poort, we staan daar te wachten en te wachten. Het duurt wel uren.

"Waarom" hoor ik Koen zeggen. "Wat bedoel je?" Vraag ik. "Waarom doet Robbie dit" en hij barst nu echt uit in tranen. Ik probeer me groot te houden, maar dat lukt me niet. Ik trek hem in een knuffel. "Ik weet het ook niet Koentje" zeg ik fluisterend. "Hij was zo'n blije jongen, tenminste zo leek het" zegt Koen. "Ik weet het maatje, maar het komt wel goed" zeg ik huilend. Tenminste dat hoop ik, en ik versterk de knuffel.

Pov Koen
Milo en ik staan nog steeds te wachten, ik kan maar niet stoppen met huilen. Milo ziet het en legt zijn arm op me schouder, ik kan het niet meer. Waarom heeft hij dit gedaan? Zijn wij niet goed genoeg geweest? Zijn wij.. en opeens hoor ik sirenes in de verte aankomen, het komt steeds dichterbij. Eindelijk rijd de ambulance het terrein op. De ambulance medewerkers stappen de ambulance uit. "Hij is boven kom snel" zegt Milo. En ze rennen naar binnen. Ik kan het niet weer aan zien om me maatje daar te zien liggen, dus blijf ik maar gewoon buiten staan. Wachten op nieuws...

Pov Raoul
Milo en Koen zijn naar beneden gegaan, ik blijf hier bij me twee maatjes. Ik heb moeite om me tranen in te houden, dus ik laat ze gaan. Vele druppels vallen op me broek, Matt heeft me door en zegt: " hey maatje het komt wel goed, als Rob sterk is. Zijn wij dat ook, toch?". Ik merk dat hij ook moeite heeft om zijn tranen binnen te houden. "J-ja das w-waar". En hij trekt me in een knuffel.

Ik hoor mensen de trap op rennen, waarschijnlijk is de ambulance er. Even later komen 2 ambulance medewerkers en Milo de kamer binnen gerend. Ik ga aan de kant en Matthy blijft zitten.  "Hoe lang is meneer al buiten bewustzijn?" Vraagt 1 van medewerkers. "Ongeveer een half uur nu" zegt Matthy. Er gebeurd zoveel ik kan het allemaal niet meer volgen, de ene doet de wonden schoonmaken, en de ander vraagt allemaal dingen aan Matt. Opeens begint Robbie te bewegen. "ROBBIE" zegt Matt. "Meneer even rustig" zegt een medewerker tegen Matt. "Robbie, Robbie. Ik ben het Matthy, probeer maar rustig te blijven". De medewerkers willen Matthy vast pakken dus ik ren ernaartoe en zeg: "laat hem maar". Ze laten hem los en gaan naar achter. "Lieverd, word ajb weer wakker. We zijn ons allemaal rot geschrokken, we willen je niet kwijt" zegt Matt. En der rolt weer een traan over onze wangen. Maar opeens....

1000 Woorden.

Bedankt voor de 3k reads! Ik had echt nooit verwacht dat me boek zo vaak gelezen zou worden! Ik wil jullie echt bedanken voor alles!❤️

HouVanJullie!🛋️❤️