မေတ္တာတစ်မိုးအောက်က ဦးရဲ့အကြင်နာငွေ့လေး//Completed//

✽ အပိုင်း ၂၄ ✽

ဖခင်တစ်ယောက်အနေဖြင့် သမီးဖြစ်သူကိုခေါ်ထားချင်ခဲ့သော်လည်း သမီးဖြစ်သူက သူ့ကို မိခင်ဖြစ်သူလောက် လုံးဝမမက်ခဲ့သည့်အခါ ကွာရှင်းပြတ်စဲခဲ့သည်။ ထို့နောက် သားအမိနှစ်ယောက်လုံးကို နာကြည်းစိတ်နှင့်စွန့်ပစ်ခဲ့သည်။ ယခုတွင်မူ သူစွန့်ပစ်ခဲ့သောသားအမိနှစ်ယောက်မှာ သူ့ရှေ့တွင်တစ်ဖန်ပြန်ပေါ်လာလျက်။

ကိုသူရမြိုင်လည်း မိုးရေထဲတွင် ကြွက်စုတ်ဖြစ်နေသော မမေကလျာနှင့်သမီးငယ်သိမ်မွေ့စံနွယ်အား သနားမိ၍ အိမ်ထဲသို့ အဝင်ခံခဲ့သည်။ မမေကလျာမှာ သမီးငယ်ကိုချီထားရာမှ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ညင်သာစွာချခဲ့သည်။ သူမ ကိုင်ဆောင်ထားသောအဝတ်ထုပ်ကိုလည်း ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ချထားလိုက်သည်။

" မင်းတို့သားအမိကို ဒီတစ်ညပဲနေခွင့်ပေးမယ် "
ကိုသူရမြိုင်မှာ မမေကလျာနွယ်ကို အသံတင်းမာစွာပြောခဲ့လျှင် သူမခမျာ သူ၏ခြေသလုံးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ကာ ဒူးထောက်ထားခဲ့သည်။

" ယောကျာ်းရယ် ... မေတို့ကို အဲဒီလောက်ထိ မရက်စက်ပါနဲ့ "

" ငါ မရက်စက်ခဲ့တုန်းကရော မင်းကလိမ္မာခဲ့လို့လား မေကလျာနွယ်"

" ကိုရယ် ... "

ကိုသူရမြိုင်၏စကားကြောင့် သူမမှာ ရင်ထဲစို့တက်လာပြီး ပန်းနုရောင်သန်းနေသောပါးမို့မို့တွင် မျက်ရည်ပူများက နဖူးထိပ်ကဆံနွယ်များတွင် ကျဆင်းနေသောမိုးရေစက်အေးများနှင့်အတူရောယှက်ကာ စီးကျလာသည်။ ' ကိုရယ် ' ဟူသောစကားနှစ်လုံးမှအပ ကျန်စကားလုံးများကို ပြောမထွက်ခဲ့ပေ။ သူမ၏အတိတ်ကအမှားများကို နောင်တရနေခဲ့သည်။

တစ်ချိန်က သူမကို ' မေ' ဟု ကြင်နာစွာခေါ်လေ့ရှိခဲ့ပြီး သူမငိုအတိုင်းအထက်လွန်ချစ်မြတ်န်ိုးခဲ့သည့်ခင်ပွန်းသည်မှာ ယခုတွင်ခက်ထန်စွာ ပြုမူဆက်ဆံနေခဲ့သည်။ သူမ အလွန်နာကျင်ရပါသည်။ နှလုံးသားတစ်ခုလုံးသည် ဓားဖြင့်အစိမ်းလိုက်ခွဲခံရသကဲ့သို့ နာကျင်နေရသည်။ သို့သော် ယခုလိုဖြစ်နေရသည်မှာ သူမပြုလုပ်ခဲ့သောအမှားများကြောင့်သာ။

" ငိုမနေနဲ့ ... ရေချိုးခန်းထဲမှာ ရေသေချာသုတ်ပြီး အဝတ်အစားသွားလဲ "