gecenin karanlığında bir birine sarılmış iki figür göründü...
Türkiye:özür dilerim...
dedi Türkiye ablası Azerbaycana yaşlı gözleri ile bakarken
Türkiye:iyi bir kız kardeş olamadım,lütfen beni affet...
Azerbaycan nazik bir gülümseme takındı,ve gözleri yaşla dolmuş Türkiyeye yanıt verdi
Azerbaycan:senin özür dilemene gerek yok Türkiye,sen mükemmelsin.Bunların hiçbiri senin suçun değil,hepsi o'nun suçu
Azerbaycan "o'nun" adını anmaktan nefret ederdi... Haklıydı da...
Türkiye kendisine her ne kadar hakim olmaya çalışsa da gözyaşları ona ihanet ediyordu.Onun canını kendi öz ablası ile gizlice buluşmak zorunda kalmak yaksa da,ablasının yaşadıklarını sadece seyredebilmesi canını daha da yakıyordu.
Türkiye:eğer bir az güçlü ola bilseydim
Azerbaycan Türkiyenin lafını kesti
Azerbaycan:olacaksın,ikimizde olacağız.Sadece sabırlı olmamız gerek,birlikte bunun da üstesinden geleceğiz.Bir gün tekrar beraber olacağız bundan eminim
Azerbaycan zarif nakışlara süslenmiş bir mendil çıkardı ve Türkiyenin göz yaşlarını silerken konuştu
Azerbaycan:şimdi gitmem gerek,Sovyet askerleri bizi görürse bir daha bir birimizi göremeyiz.Geldiğin yol ile geri dön,seni görmezler
Türkiye:tekrar geleceğim... söz...
Türkiye arkasını dönüp yol ile ilerlerken Azerbaycana seslendi
Türkiye:Dikkatli ol lütfen!
ve iki figür tekrar bir birinden ayrıldı...
evet evrenimde Türkiye ve Azerbaycan kız...
umarım zaman kaybı olmamıştır,okuduğunuz için teşekkür ederim.
YOU ARE READING
┋Two Birds ┋ Countryhumans
General Fiction"özür dilemene gerek yok Türkiye,sen mükemmelsin.Bunların hiçbiri senin suçun değil,hepsi o'nun suçu" "eğer bir az güçlü ola bilseydim" 𝘛𝘶̈𝘳𝘬𝘪𝘺𝘦𝘯𝘪𝘯 𝘤𝘢𝘯ı𝘯ı 𝘦𝘯 𝘤̧𝘰𝘬,𝘰𝘯𝘶𝘯 𝘢𝘤ı 𝘤̧𝘦𝘬𝘪𝘴̧𝘪𝘯𝘪 𝘪𝘻𝘭𝘦𝘮𝘦𝘬 𝘺𝘢𝘬ı𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶...
