CHAPTER TWELVE: I promise
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Please don't stop
Анхааруулга: Тухайн хэсэгт насанд хүрэгчдийн хэсэг агуулагдсан болно!
"Энэ бүхний эцэст би зөвхөн чиний тэвэрт л баймаар байна."
Түүний гараас хөтлөн, хөлөө савчуулсаар нар хэрхэн үзэсгэлэнтэй жаргахыг би харж суусан юм. Цээжинд минь бүгсэн тэр их өвдөлт айдас энэ хүний сүүдэрт нь нуугдаад инээмсэглэлд нь ил гарж ирж чадахгүй байгаа гэлтэй.
Ингээд халуун гараас нь атгаад, дулаахан тэвэрт нь үүрд үлдэхсэн.
Би яг л жаахан охин шиг түүнээс зүүгдэн, хүзүүнд нь наалдсаар байсан юм.
Өөр хэн ч биш, энэ хүн.
Хисын "Бүх зүйл зүгээр болно оо."
Хисын "Амлаж байна."
Хисын надад далай үзүүлэхээр авч ирсэн минь энэ байлаа. Хараад л тайвширчихдаг юм. Тиймээс жаргалтай байна.
Орой нь нь тэр намайг бид хоёрын хоноглохоор түрээсэлсэн жижиг байшинд оруулсан даруйдаа оронд оруулан хөнжлөөр хучаад үсийг минь илсээр амандаа дуу аялна. Бүх зүйлийг тэвчээд гарж чадах юм шиг байна. Яагаад гэдгийг нь мэдэхгүй ч энэ хүн дэргэд минь байгаа болохоор, бүлээн амьсгал нь сэтгэлийг минь дулаацуулж байгаа болохоор би энэ хэвэндээ эндээ гацаад бүхнийг мартмаар байна.
Хисын "Жаахан унтчих, Риа..."
Энэ удаад харин би өндийн босоод түүнтэй зэрэгцэн суув. Дараа нь энгэрээс нь татан уруул дээр нь үнсэхэд Хисын гарыг минь аваад үнсэлтийг минь салгах нь тэр.
Би "Хисын, би...чинийх..."
Ийн хэлэх үед түүний нүдэнд яаж оч үсэрснийг би л харж чадсан байх. Над руу эргэлзэнгүй нэг хараад духан дээр минь үнсэн дүрсгүйхэн инээх ажээ. Би түүний царайг нэгд нэгэнгүй ажсаар мушилзахад тэр үүнийг тоглоом байсан гэж ойлгосон бололтой толгой сэгсэрсэн юм.
