" ဘာလို႔လဲ ကိုယ့္ေကာင္မေလးရဲ႕အတြင္းခံေလးေတြပဲကို "

" ဟယ္ ဒါေပမဲ့ ငရဲႀကီးမယ္ေလ ... မေကာင္းဘူးေလ "

" ေကာင္းပါတယ္ ... မရွက္ေနပါနဲ႔ကြာ၊ တစ္လက္စတည္း အက်ႌဝတ္ေပးမယ္ေလ "

​" ေတာ္ပါၿပီ၊ တကယ္မလြယ္တဲ့လူႀကီးပဲ၊ ၾကာေလ ဆိုးေလ၊ အခန္းထဲကေန ထြက္ေပးပါေတာ့ ... အဝတ္ဝတ္ေတာ့မယ္"

" ထြက္စရာလိုလို႔လား ... ကိုယ္ေက်ာေပးထားမယ္ေလ "

" မယုံဘူး ... ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာပဲ သြားလဲေတာ့မယ္ "

" စတာပါ ေမြ႕စံေလးရယ္၊ ကိုကို ထြက္ေပးပါ့မယ္ "

ေနဟန္မႈိင္းမွာ မ်က္ႏွာပိုးမသတ္ႏိုင္ဘဲ ၿပဳံးၿဖီးလ်က္ သိမ္ေမြ႕စံႏြယ္​၏ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲလိုက္ၿပီးလွ်င္ အခန္းထဲကေန ထြက္သြားသည္။ ထိုမွသာ သိမ္ေမြ႕စံႏြယ္လည္း စိတ္ေအးေအး အက်ႌလဲႏိုင္ေတာ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ေနဟန္မႈိင္းက တံခါးေခါက္လာသည္။

" ေမြ႕ေလးကို ေဘာ္လီခ်ိတ္တပ္ေပးရအုံးမလား "

" ..... "

သိမ္ေမြ႕စံႏြယ္မွာ ေျပာစရာစကားေပ်ာက္သြားသည္။ ဝတ္လက္စေနဟန္မႈိင္း​၏ေဘာင္းဘီတိုကိုသာ အေပၚသို႔ ဆြဲတင္ဝတ္လိုက္ၿပီး ျပန္ေျဖၾကားသည္။

" မလိုပါဘူး ... အကုန္ဝတ္ၿပီးၿပီ "

သိမ္ေမြ႕စံႏြယ္က အခန္းတံခါးဖြင့္ေပးလိုက္သည့္အခါ ေနဟန္မႈိင္းက သူမပုံစံကိုျမင္ရင္း သေဘာက်မိေနသည္။

" ကိုကို႔အက်ႌေတြဝတ္ထားလည္း ငယ္ေလးက လွေနတာပဲ ... ဘာမွမဝတ္ထားရင္လည္း ပိုလွမွာ "

" တျဖည္းျဖည္းၾကက္သီးေတာင္ထလာၿပီ ဦးေနဟန္မႈိင္းရယ္ "

သိမ္ေမြ႕စံႏြယ္မွာ ' ဒီဦးေလးႀကီး ေတာ္ေတာ္မလြယ္တာပဲ' ဟူေသာ စိတ္ကုန္ေနသည့္မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ ေနဟန္မႈိင္းကိုၾကည့္ကာ အနည္းငယ္ေခါင္းခါေနမိသည္။ ေနဟန္မႈိင္းက အခန္းတံခါးကို ျပန္ပိတ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ သူမမ်က္လုံးမ်ားကိုစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။

" ဘယ္အခ်ိန္ျပန္မွာလဲ ... နည္းနည္းေနာက္က်မွ ျပန္ေပးပါလား၊ ကိုယ္ ေမြ႕စံေလးနဲ႔ စကားအမ်ားႀကီးေျပာခ်င္တယ္၊ အတူတူေနခ်င္တယ္ "

မေတ္တာတစ်မိုးအောက်က ဦးရဲ့အကြင်နာငွေ့လေး//Completed//Where stories live. Discover now