ក្រឹក!!!!
“អញ្ជើញដាក់ខ្សែក្រវាត់ផងណា!” នៅពេលដែលឮសូរបែបនេះហើយ ថេយ៉ុង ក៏មិនបានធ្វើតាមដែរ គិតតែពីអង្គុយគងអន្ទាក់ខ្លាបញ្ចេញគល់ភ្លៅស្រឡូនយ៉ាងហំហួន មិនខ្វល់ថាអ្នកនៅម្តុំៗនេះមានអារម្មណ៍ឃ្នើសចិត្តយ៉ាងណាទេ ខំប្រាប់ឱ្យល្អហើយនៅមកបង្ហាញចរឹកខ្មើតទៀត។
“ចំមែន!”
“ធ្វើស្អី?” ថេយ៉ុង កញ្ជ្រោលកាលបើឃើញរាងក្រាស់ឱនមុខចុះមកចាប់ទាញខ្សែក្រវាត់ជួយកឹបគន្លឹះឱ្យតែផ្ទៃមុខរបស់គេផ្អឹបជាប់នឹងដើមទ្រូងទន់ល្មើយយ៉ាងប្រហើន។
“ដាក់ខ្សែក្រវាត់!”
“បានហើយ!!!!” កំលោះតូចប្រញាប់យកដៃរុញស្មាមាំចេញរួច ត្រលប់បែរមកអង្គុយស្ងាត់ស្ងៀម ហើយទាញជាយអាវចុះបន្តិចនិងលើកកាបូបមកបាំងភ្លៅមិនចង់បង្ហាញឱ្យនាយបានឃើញបន្តទៀតទេ។
“ខ្លាចគេឃើញភ្លៅ ស្លៀកខោខ្លីមកធ្វើអី?” ជុងហ្គុក សើចហឹះក្នុងបំពង់កងាកមកចាប់កាន់ចង្កូតឡានយ៉ាងទំនើង។
“វាទើសស្អីឯង?” ថេយ៉ុង ឯណេះមាត់ផុយណាស់ ត្រូវស្រែកក៏ស្រែក ត្រូវខឹងក៏ច្រឡោតរករឿងយកតែម្តង។
“តាមពិតណា ខ្ញុំក៏មិនចង់មកអីប៉ុន្មានដែរ!”
“បើមិនចង់មក ហើយមកធ្វើស្អី?”
“ខ្ញុំត្រូវបានគេរៀបចំឱ្យមករៀបការជាមួយ..ជាមួយអនាគតភរិយាដែលមិនធ្លាប់ជួបមុខ..” ជុងហ្គុក ងាកមកញញិមចំអន់រាងតូច ហើយលើកដៃលូកចូលទៅប៉ះក្រសោបស្មាស្រឡូន ដែលធ្វើឱ្យ ថេយ៉ុង អង្គុយសម្លក់មុខគេរួចលួចនិន្ទាក្នុងចិត្ត÷
( រំលោភយើងឡើងដង្ហក់ថាមិនធ្លាប់ជួបមុខ? )
“ហើយក៏..ត្រូវមកធ្វើប្តីរបស់មនុស្សខ្មើត!”
( ឈ្លើយ JM )
“គួរហៅខ្ញុំថាបង ព្រោះខ្ញុំជាប្តីទោះខ្ញុំមានអាយុតិចជាងក៏ដោយ!”
( យើងមិនហៅ អាក្មេងឈ្លើយ!)
“ហើយត្រូវតែបម្រើខ្ញុំក្នុងនាមជាភរិយាឱ្យបានល្អ!”
ភាគ១៩៖ Dinner ដ៏ពិសេស
Start from the beginning
