Promise, broken or unbroken

16th Chapter

-Joyce's POV-

Nandito na kami sa may mcdonalds dahil dito kami magme-meryenda. Ewan ko kung bakit paborito nila ang Mcdo dalawa sila ni Miguel, si Derrick at Barbie naman ay Jollibee, tapos kami kahit saan.

Pagtingin ko naman ay nakita ko si Bianca at Derrick na magkasama at nagku-kwentuhan, huh? Pati si Derrick nandito din? Aba! Lahat ata ng tao nandito na.

"So Derrick, musta ka na? Bakit ka pala nandito? At saan kayo nagkita?" Ani ko.

"Well habang tumitingin ako ng lipstick ay namataan ko siya na pababa sa escalator kaya tinawagan ko siya at sabi na hintayin ako. Now, nagkita kami." Sabi ni Bianca na masaya parin kahit na may ibang kasama ang boyfriend niya.

"And dito ako maga-aral, same with Bianca. Mcdo?" Biglang sabi ni Derrick kasi minsan lang ito magsalita.

"Oh! Naalala ko you don't much like here so...."

"No, its fine. Its your treat. Just coke float and fries. Not hungry that much." Pagpapatuloy ni Derrick. Mukhang may na de-develop na something kay Derrick?.. hahahhaha.. parang alam ko na kung ano ito. Jusko lord, sobrang ganda ba ni bianca at ang daming nagkaka-gusto sa kanya ay nilapitan namin agad siya.

"So, you like Bianca?" Deretsohang tanong ko,

"Shhhht. Huy! Ano ba yang mga tanong mo sa kanya." Sabi ni kristoffer na nahihiya.

"To answer your question, yes, but its only A secret. But I now think that I don't have any chance for her."

"Ahhhh, don't think that, you'll have A chance, because of- will something will go wrong, or ruin their relationship."

"Good luck for me?"

"Yeah! So be ready!"

Tumayo na siya para sundan si Bianca at tulungan sa mga bubuhatin na mga pagkain, ewan ko din kung bakit ayaw ni Derrick ng Mcdo dahil siguro sa balita na ang ginagamit daw ay yung laman ng tao? Sa Germany ginagawa eh wala daw paglilibingan kaya ginawang pagkain. Is it even true?

"Uy, yan na. Tara lets eat. At marami pa tayong pupuntahan." -kristoffer.

"Huh? Saan naman tayo pupunta, loko? Eh dito lang naman tayo pupunta." Ani ko na natatawa.

"Edi ikotin natin lahat ng floor at pasukan ang bawat store, so game?" Tanong nitong magaling kong asawa.

"Game ako, ewan ko lang sa dalawang ito?"

"Game ako, ewan ko lang kay Bianca? Ano Bianca, game ka ba?" pagsangayon sakin ni Derrick.

"Sorry pero, may pupuntahan pa kami ng parents ko ehhh.... sorry talaga." Malungkot na sabi ni Bianca.

"Ano ka ba! Alam ko lahat ng sched. mo , at sabi ay wala ka ngayon gagawin. Ang parents natin ay partnership kaya alam ko lahat ng schedule lahat ng tao doon, so ano game?"-derrick.

"What? Diba ime-meet ko ngayon ang board?"

"Its canceled kasi sabi mo sa papa mo na sa pilipinas ka na magtra-trabaho diba? Correct me if Im wrong." Saad nitong si Derrick. Talagang ipipilit niya ah.

"Ok, then game ako."inubos muna namin ang kinakain namin bago kami pumunta sa first floor and naglagalag. Till the rest of our lives.

At the end of the day nakita ko na may binigay na regalo si Derrick kay Bianca, papahuli ba diyan si kristoffer, merom din siya, it was A Bracelet.

"It was so much fun, bonding with you, and for the first time, Derrick. Sa uulitin. Tara uwi na tayo." Ani Bianca bago kami sumakay sa kotse nila, kasi magkakalapit lang ang bahay namin. Walking distance. Yun yon.

Bumaba muna kami kila Bianca para makilala namin ang family niya na super bait.

"Hiii, eto nga pala mga kaibigan ko, Derrick, Mr. And Mrs. Joyce ching and kristoffer martin. And guys, family ko, lolo Diego, lola Gloria, papa jerome, mama debby, of course si nay Rosy at tay Gardo."

Syempre nagbatian kami lahat at nakilala naman kami dahil sa mga apelido namin na sa mga company. After some min. Of talking ay umalis na din kami, si Derrick maiiwan muna ng konti dahil may pag-uusapan pa daw sila ng tatay ni Bianca, and ngayon naman kukunin kami bilang nee group nila, ang mga martin except ching kase nasabi ko naman sa kanila na naglayas ako dahil maspinili ko ang pagmamahal na tunay.

Kaya naman nagpaalam na kami kay bianca at umalis na, pinahatid kami sa driver nila at pagdating namin sa bahay ay natulog kami agad dahil sa sobrang pagod na maglagalag.

-Julian's POV-

Habang naghihintay kami kay Miguel ay umorder na ako ng makakain, at eksaktong pagbalik ko sa kinauupan namin ay dumating na siya pero kasama niya si Barbie? Huh? Anong meron sa kanila? Nagulat talaga ako kasi sila magkasama, akala ko ba ayaw ni Miguel kay Barbie? Wow! Ang bilis naman ah.

"Julian can we talk?" Pagsasabi niya.

"Ok, ahh..... Johannson meet Barbie. Barbie my girlfriend Johannson. Usap muna kayo, naka-order na ako, hintayin niyo na lang."

Sumunod na ako sa may kung nasaan nandoon ang kotse ni Miguel. Ano naman kaya sasabihin nito sakin? Imbitado na ako sa kasal nila agad? Hahahahha... joke lang.

"Bakit ano yun bro?"

"Puwede mo ba akong i-book ng flight sa kaibigan mo bukas, papuntang seattle."

"Dalawa kayo ni Barbie?" Saad ko na may kilig.

"No way, acting lang ako sa lola ko para hindi na ako pagalitan at iisa din lang ang sinasabinkaya naman ginagampanan ko na, so ayan na. Pero ako lang mag-isa at bibisitahi ko si Bianca doon, so-yun. Aasahan ko yun ah."

"Ako pa? Game. Basta sama ako. Libre."

"Sure, tara na nga. Baka iba na ang iniisip nung dalawa."

"Loko! Ano tayo lovers? Gusto mo na ba?"

"Baliw! Tara na."

Umalis na kami dahil nandoon na yung pagkain namin at isa pa. Sasama ako papuntang seattle, iiwan ko na muna si kohannson para naman makapag-lagalag ako ng maayos kasi ang over niya sakin lahat ng ginagawa ko ay bawal kaya naman iiwan ko na muna siya ng konti dito. Ilang months lang. Hahhaha.. joke, one week lang ako doon. Baka kasi mag-alala si johannson. Well, mga isang oras lang ata yung meryenda time namin kasi nandoon si Barbie hindi namin masabi ang gusto naming sabihin kasi baka kung magalit siya at baka magwala siya. Nakakainis naman kasi siya eh.

Bagdating nang gabi ay agad ko naman na tinawagan spang kaibigan ko sa airlines para magpa-book at laking suwerte ko dahil meron pang seats, kaya tapos nun ay nag-handa na ako ng gamit na dadalhin ko. Hindi ko pa kasi nahahanap yung maleta ko na ginagamit. Ang hiling ginamit ko yun ay noong last year, galing boracay. Eh wala na ata yun. Pumunta ako sa may walk in closet para hanapin doon at doon ko nga iyon nakita. Naka-tambak doon sa taas.

Its gonna be A great day tomorrow, pagkabangon ko ay naligo na ako, pumunta kina johannson at nagpaalam sa kanya. Mga hapon na iyon ng pumunta kami ng airport. Mga alas singko noong nandoon na kami paalis na yung eroplano at ang kasama ko? tulog sa excitment kagabi kasi ang laki ng eyebags niya.