My Pervert Bestfriend

Epilogue

Hello! Waaah last chapter na 'to ng MPB ╯︿╰ kaiyak. By the way, thank's sa mga sumoporta dito kahit na hindi sobrang ganda nung mga chapters. >3< xoxo annyeong!

***

Karl,

I'm
sorry. Kung umalis nanaman ako ng walang paalam. I need to go back, two months lang ang binigay nila sakin para makasama ko kayo ng anak ko pero worth it iyon sobra, kahit na sandali ko lang kayo nakasama. I'm really sorry for not telling you. Baka wala na ako habang binabasa mo ito. Always remember that i love you so much, pati narin si Ash. I'm sorry again, i love you.

Andrei.

Kusang bumagsak yung mga luha ko. Eto nanaman siya, iiwanan nalang ako bigla. Bakit kung kailan ayos na lahat tsaka pa sya mawawala?

Kaagad 'kong dinial yung number ni Wesley. I know na may alam sya dito. Bestfriend nya si Andrei kaya panigurafo sinabi sakanya ni Andrei yung tungkol dito.

[Hello?]

Wesley i'll go staight forward, Andrei's gone. At alam 'kong may alam ka dito.

[K-karl i don't --]

C'mon Wesley! Pangako, huli na to. Hindi mo na uli ako kailangang intindihin basta sabihin mo lang sakin kung san pupunta si Andrei. I-iniwan nanaman nya ako eh.

[Aish, fine just don't cry okay? Andrei told me about this. Na aalis rin siya. Hiniling nya sakin na wag sabihin sayo. Dahil nakikita ko namang masaya kayo ni Ash dahil sa pagbabalik ni Andrei, pumayag akong wag munang mangialam.]

B-bakit ba kasi kailangan pa niyang umalis, h-ha?

[Hindi nya rin sinabi saakin.]

Tangina naman Wesley. Ang daya ng bestfriend mo! May nangyari uli samin kagabi kung kailan okay na lahat tsaka pa sya aalis?!

[M-may nangyari uli?]

O-oo. A-akala ko kasi okay na lahat, tsaka m-mahal ko naman sya eh. Pero iniwan nanaman nya ako bigla.

[Aish! That jerk. Okay Karl, this time mangingialam na ako sainyo. Sabi nya wag kong sabihin pero sasabihin ko sayo. Chase him. Sa mga oras na to, sigurado akong hindi pa sya nakakaalis. Kaya dalian mo. Habulin mo na bago pa makaalis uli.]

S-sang airport?

[Sa **** airport.]

Okay. Thankyou Wesley.

[You're always welcome Karl.]

Sige ibababa ko na to.

[W-wait...]

Bakit?

[Goodluck.]

[Thank you Wesley.]

Sige na, dalian mo na. Ibababa ko na to.

Call ended ....

I'm freaking desperate right now.

Di na uli ako papayag na iwan mo uli ako, kami.

****

Dahil malapit lang naman yung resthouse sa Airport, nakarating rin kaagad ako. Agad akong pumasok sa loob. Kahit na pinagbawalan ako ng mga guardiya, nagpumilit parin ako.

"Kuya sige nanaman kasi! Promise saglit lang to!"

"Ay nako ma'am hindi po talaga pwede."

"Manong guard kung kayo ako, ano gagawin niyo kapag nalaman niyong aalis at iiwan uli kayo ng taong mahal mo?"

"E-eh syempre hahabulin ko siya. Mahal ko eh."

"Pareho rin tayo kuya, kaya pwede papasukin niyo na ako?"

"Ay nako, sige na nga ma'am. Goodluck hija, sana maabutan mo pa!" Sigaw ni Kuya guard.

"Thankyou kuya guard! Imbitado sa kasal namin!" Sigaw ko at hinanap na kung saan saan si Andrei.

Andrei, asan kana ba?

Kahit na nakakaasar ka hahanapin talaga kita.

"Passengers of flight 101 going to LA is going to take off... thank you."

What the?! Agad?!

Mas binilisan ko pa yung takbo at nakipaggitgitan ako sa mga tao dito.

"Aray!"

"Ay sorry po!"

"Excuse me. Excuse. Padaanin niyo ako, hinahabol ko yung taong mahal ko excuse."

Sa wakas nakarating rin ako sa unahan. Nilibot ko yung mga mata ko at nakita si Andrei na naglalakad na.

"ANDREI!" Sigaw ko kaya't napalingon siya saakin. Agad akong tumakbo at sumampa sa harang para makapunta sakanya.

Pagkalapit ko sakanya agad tumulo yung luha ko at agad kong pinaghahampas yung dibdib nya.

"G-gago! Iiwan mo nanaman ako! N-nakakainis ka!"

"P-pano mo nalamang nandito ako --- aish, Wesley. -___-"

"P-pwede bang wag kana lang umalis?! bakit ba hindi ka matahimik sa isang lugar ha?!"

"K-karl, i need to go back."

"Eh pano naman kami ng anak mo?! Pano naman ako?!" Umiiyak kong sabi habang pinapalo palo sya.

"*sighs* Eto yung dahilan kaya hindi ko sinabi sayo eh. Mas lalo akong mahihirapang umalis."

"W-wag kana kasi u-umalis. P-pwede ba yon?" Tanong ko habang nakayakap sakanya pero hindi sya sumasagot. So, aalis na talaga sya. I guess hindi ko na sya mapipilit --- kumalas na ako sa pagkakayakap ko sakanya at naglakad na palayo.

He's leaving me again. Deja vu.

Nagulat ako ng hatakin niya ako paharap sakanya.

"Karl, i know this sounds crazy but ... will you marry me?" Tanong niya.

"I know this sounds crazy too but ... yes i will marry you." Sabi ko, napangiti naman at binuhat ako sa sobrang tuwa nya. Binaba naman nya ako at pinagdikit yung noo namin.

"Ba't nauna pa yung honeymoon?" Natatawang kong tanong kahit na umiiyak ako. Natawa rin sya at nagkibit balikat.

"Warm up palang yun. Gagawa pa tayo ng basketball team." Sabi nya kaya kaagad ko syang hinampas. Bwisit.

Eh, what do i expect?

He's Andrei.

My pervert bestfriend.

And soon to be ... husband.