သည်မောင် လက်ခုပ် တီးပါ့မယ် ( သည္ေမာင္ လက္ခုပ္ တီးပါ့မယ္)

ေပသလူးနဲ႔ တို႔မ်ားတစ္ေခတ္ေမာင္

အခုက ေျပာင္းဖူးရာသီဆိုေလေတာ့ အိမ္ေခါင္းရင္းျခံကြက္မွာတင္ ေျပာင္းေတြစိုက္ထားရင္း တစ္ေခတ္ေမာင္တို႔ ဇိမ္က်ေနသည္။ ကေလာခင္းဘက္ပင္ သိပ္မသြားျဖစ္။ သူအိမ္ကပ္ေန​၏။ 

အစ္ကိုထြင္းကေတာ့ ယခုတေလာအလုပ္႐ႈပ္လွသည္။ အလုပ္ၾကမ္းဆို ေပးမလုပ္ေသာ တစ္ေခတ္ေမာင္ေၾကာင့္ အစ္ကိုထြင္းက အပ္ခ်ဳပ္စက္ကေလးဝယ္ကာ အထည္တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ယူခ်ဳပ္တတ္သည္။ အစ္ကိုထြင္း​၏ စက္ခ်ဳပ္ချဖင့္ ထမင္းဖိုးေလာက္ငသည္။ တစ္ေခတ္ေမာင္ ႐ွာသမွ်သည္ ပိုလွ်ံေနသည္မို႔ စုစုေဆာင္းေဆာင္းျဖစ္လာကာ အစ္ကိုထြင္းကိုပင္ ေ႐ႊဆြဲႀကိဳးအက်စ္ကေလးတစ္ကုံး ဆင္ေပးထားႏိုင္ေလၿပီ။

ေျပာရင္းဆိုရင္းျဖင့္ အစ္ကိုထြင္းတစ္ေယာက္ တာ(တာလမ္း)ေပၚသြား၍ ေဈးဝယ္ရာမွ ျပန္လာေလၿပီ။ ခေမာက္ဝိုင္းႀကီးကိုခြၽတ္၍ အိမ္တိုင္က ခ်ိတ္တြင္ ခ်ိတ္ထားလိုက္သည္။ ေဈးျခင္းေတာင္းကိုလည္း စားပြဲေပၚတင္လိုက္ေလသည္။သူ႕ပုခုံးေပၚမွ ေပသလူးေလးကိုလည္း ထုတ္တန္းေပၚ ျပန္တင္ေပးလိုက္သည္။ အစ္ကိုထြင္းက ေမာပန္းလာဟန္ျဖင့္ သူ႕အား ေခၚေလ​၏။

"ေမာင္ေရ..."

ဘယ္ရမလဲ တစ္ေခတ္ေမာင္တို႔ကလည္း 'ေမာင္ေရ'လို႔ေခၚလိုက္တာနဲ႔ ေရအဆင္သင့္ခပ္ၿပီးသားျဖစ္ေနတဲ့သူဆိုေလေတာ့ မီးဖိုထဲ ပုဆိုးမကြၽတ္က်႐ုံတမယ္ ေျပးသြားၿပီး ေရအိုးမွေရတစ္ခြက္ခပ္လာကာ အစ္ကိုထြင္းဆီ အေျပးသြားမိသည္။

"ေရရပါၿပီခင္ဗ်..."

အစ္ကိုထြင္းက မႏိုင္ဘူး ဟူေသာ သေဘာပါသည့္ အျပဳံးကေလးျပဳံး ေခါင္းကေလးခါကာ သူ႕လက္ထဲမွ ေရခြက္ကိုယူေလသည္။

"ေမာင္ဟာေလ..."

အစ္ကိုထြင္း ေရေသာက္ေနသည္ကို တစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္ေနမိသည္။ ေရခြက္ကေလး ႏႈတ္ခမ္းနားေတ့လို႔ ေမာ့ကာ ေသာက္လိုက္သည္မွ လည္ဇလုပ္ေရးေရးေလး အထက္ေအာက္လႈပ္႐ွားသြားသည္အထိ လြန္စြာ ၾကည့္ေကာင္းေနသည္။

ေရေသာက္ၿပီးသြားေသာ အစ္ကိုထြင္းထံမွ ေရခြက္ကိုျပန္ယူ၍ မီးဖိုထဲ အေျပးသြားထားလိုက္သည္။