သည်မောင် လက်ခုပ် တီးပါ့မယ် ( သည္ေမာင္ လက္ခုပ္ တီးပါ့မယ္)

ပေသလူးနဲ့ တို့များတစ်ခေတ်မောင်

အခုက ပြောင်းဖူးရာသီဆိုလေတော့ အိမ်ခေါင်းရင်းခြံကွက်မှာတင် ပြောင်းတွေစိုက်ထားရင်း တစ်ခေတ်မောင်တို့ ဇိမ်ကျနေသည်။ ကလောခင်းဘက်ပင် သိပ်မသွားဖြစ်။ သူအိမ်ကပ်နေ​၏။ 

အစ်ကိုထွင်းကတော့ ယခုတလောအလုပ်ရှုပ်လှသည်။ အလုပ်ကြမ်းဆို ပေးမလုပ်သော တစ်ခေတ်မောင်ကြောင့် အစ်ကိုထွင်းက အပ်ချုပ်စက်ကလေးဝယ်ကာ အထည်တစ်ချို့ တစ်နိုင်တစ်ပိုင်ယူချုပ်တတ်သည်။ အစ်ကိုထွင်း​၏ စက်ချုပ်ခဖြင့် ထမင်းဖိုးလောက်ငသည်။ တစ်ခေတ်မောင် ရှာသမျှသည် ပိုလျှံနေသည်မို့ စုစုဆောင်းဆောင်းဖြစ်လာကာ အစ်ကိုထွင်းကိုပင် ရွှေဆွဲကြိုးအကျစ်ကလေးတစ်ကုံး ဆင်ပေးထားနိုင်လေပြီ။

ပြောရင်းဆိုရင်းဖြင့် အစ်ကိုထွင်းတစ်ယောက် တာ(တာလမ်း)ပေါ်သွား၍ ဈေးဝယ်ရာမှ ပြန်လာလေပြီ။ ခမောက်ဝိုင်းကြီးကိုချွတ်၍ အိမ်တိုင်က ချိတ်တွင် ချိတ်ထားလိုက်သည်။ ဈေးခြင်းတောင်းကိုလည်း စားပွဲပေါ်တင်လိုက်လေသည်။သူ့ပုခုံးပေါ်မှ ပေသလူးလေးကိုလည်း ထုတ်တန်းပေါ် ပြန်တင်ပေးလိုက်သည်။ အစ်ကိုထွင်းက မောပန်းလာဟန်ဖြင့် သူ့အား ခေါ်လေ​၏။

"မောင်ရေ..."

ဘယ်ရမလဲ တစ်ခေတ်မောင်တို့ကလည်း 'မောင်ရေ'လို့ခေါ်လိုက်တာနဲ့ ရေအဆင်သင့်ခပ်ပြီးသားဖြစ်နေတဲ့သူဆိုလေတော့ မီးဖိုထဲ ပုဆိုးမကျွတ်ကျရုံတမယ် ပြေးသွားပြီး ရေအိုးမှရေတစ်ခွက်ခပ်လာကာ အစ်ကိုထွင်းဆီ အပြေးသွားမိသည်။

"ရေရပါပြီခင်ဗျ..."

အစ်ကိုထွင်းက မနိုင်ဘူး ဟူသော သဘောပါသည့် အပြုံးကလေးပြုံး ခေါင်းကလေးခါကာ သူ့လက်ထဲမှ ရေခွက်ကိုယူလေသည်။

"မောင်ဟာလေ..."

အစ်ကိုထွင်း ရေသောက်နေသည်ကို တစိမ့်စိမ့်ထိုင်ကြည့်နေမိသည်။ ရေခွက်ကလေး နှုတ်ခမ်းနားတေ့လို့ မော့ကာ သောက်လိုက်သည်မှ လည်ဇလုပ်ရေးရေးလေး အထက်အောက်လှုပ်ရှားသွားသည်အထိ လွန်စွာ ကြည့်ကောင်းနေသည်။

ရေသောက်ပြီးသွားသော အစ်ကိုထွင်းထံမှ ရေခွက်ကိုပြန်ယူ၍ မီးဖိုထဲ အပြေးသွားထားလိုက်သည်။