Clarity

Chapter two

Hays, Claret. Claret. Claret. Bwiset na palayaw 'yan!

Miss ko na 'yung tumatawag. H-huh.. NO!

Flashback

"Claret," I heard her angelic voice that comes from behind me.

Hindi ko siya pinansin at pinagtuunan lang ng pansin ang hinahanda kong pagkain para sa amin. Kahit naman naiinis ako sa kan'ya, hindi ko siya gugutumin.

"Claret, baby.. Sorry na," Panunuyo niya sa akin. No, manigas ka riyan.

She kept talking to me, but I'm just ignoring her. Her saliva almost dried up, but she didn't receive any response from me.

"Kanina pa ako salita nang salita dito, hindi mo naman ako kinakausap." Reklamo niya na ikinataas ng kilay ko. Aba! Ang lakas mo naman magreklamo.

"Baby.."

"Mahal.."

"Claret.."

"Claret, my baby.."

I blushed when I heard her soft voice calling me like that. Gosh! Ang rupok ko talaga sa babaeng 'to.

"W-what?" I asked, stuttering. Preventing my smile and kilig.

"Hmmm, I know your weakness na talaga." She smirked.

She came closer to me, encircled her hand around my waist, then placed her chin on my shoulder.

"I love you, Claret." She kissed my temple.

"I love you more, mahal ko."

End of Flashbacks

I was already lost in my thought of our memories when I felt a hot liquid falling in my eyes. Hindi ko na pinaabot pa sa pisngi ang luhang tumulo sa aking mata, mabilis ko iyong pinahid upang mawala.

No, Clarity. Hindi mo na siya dapat iyakan. Iniwan ka na niya. Ni hindi nga nakuhang magpaalam o magliham 'man lang para sa paglisan niya. Hindi niya na ako mahal.

"Hormones?" Natatawang saad ko, ngunit may luha pa ring tumutulo sa aking mata.

Hours passed, Nasa labas na ako ng bahay ngayon tinutulungan si Kuya na bitbitin isa-isa ang mga gamit ko patungo sa sasakyan.

"Clarity, ako na. Sige na pumasok ka na sa sasakyan, mahamog na at baka mapano ka pa." Alas sais na rin kasi nang gabi, madilim na rin ang ulap.

Wala na akong nagawa kung hindi sundin na lamang si Kuya. Tama naman siya, baka mapano pa 'tong anak KO. Nilibang-libang ko na lang ang aking sarili sa loob ng sasakyan habang hinihintay sila.

Pagkatapos ni Kuya na ilagay ang mga gamit ko sa compartment ng sasakyan, nakita ko na sumakay na silang dalawa sa front seat. Sila Papa at Kuya.

"Okay ka na, anak?" Tanong ni Papa na ikinatango ko. Hindi ko na dinapuan pa ng tingin ang bahay dahil alam ko na masasaktan lang ako sa gagawin ko.

Mamimiss ko sila.

•–•–•–•

"CLARITY!" Narinig kong malakas na hiyaw na nagmumula sa hagdan ng bahay nina Hannaya.

Hindi ako nagkakamali, si tita Isabelle, ang Mommy ni Hannaya.

"Tita Belle!" I hugged her tightly. I felt that she responded to my hug, making me smiled a bit. My second mother.