GÖNÜL KUŞU +18 (Her Perşembe Yeni Bölüm)

Kömür Karası

Ben geldiim, Hoş geldim :D
Sizde Hoş geldiniz : D Ben bunları yazarken çok eleniyorum ya :D
Sardı beni fazlasıyla :D İnşaAllah sizdede aynı etkiyi bırakırlar :D

Kurgularımda beni yalnız bırakmayan herkese, çok teşekkür ederim..
Sizi Çok Seviyorum Ya..
İyi ki varsınız ❤

Keyifle Okuyunuz..
Yıldızı da verin bari unutmadan :D 

...........................

Hicran Taşkıran

Asansör yerine bu kez merdivenleri kullanmayı seçmiştim, Ama 12. Katta indiğimiz gerçeği beni 6. katta sardığında, bir kaç saniye bekledim..
Öfkem ve Yorgunluğun verdiği Soluklanma ile, olan bitene bir anla verememiştim..
Yeniden basamakları inerken, zihinim benimle oyunlar oynuyordu..

Nasıl bir küstahlık bu böyle, Bir insan nasıl böyle aşağılarcasına konuşur ..
Bu hakkı kendinden nasıl bulur ? Aklımı yitireceğim..

"Ne bekliyordum ki.." gözlerim katlar arasındaki 2.Kat yazısına değdiğinde beklemeden inmeye devam ettim..

"Böyle bir şirketin, Patronu da Ancak böyle Sığ olabilirdi.. İnsanların Kalplerinde ki bu gereksiz kötülüğü Anlamıyorum.." yorucu olmadı..

Son kata geldiğimde, Çıkışa doğru çevirdim yönümü..

Sol tarafa dönmemle, önümdeki duvarın bitişi beni İri bir gövdeye çarparak durmak zorunda bırakıyordu

"Ayy.. çok .. pa-"  bakışlarım bu uzun boylu Adamın yüzüne döndüğünde, şaşkınlıkla birbirimize bakıyorduk..

Pamir Bey, öylece karşımda durmuş bana bakıyordu, gözlerinde hiç bir duygu yoktu, ve Robotik bir sesle konuştu.

"Düşündüm de, bu gün için işime yarayabilirsin." sesindeki lütufkar tavır, zaten gerilen sinirlerimi bozduğunda, kendimi geri çektim.

"Şaka mısın sen ?! Hayır yani, gerçekten soruyorum.." yüksek çıkan sesim, küstah bir burun kıvırma alırken, konuştu.

"Bana teşekkür etmen gerek. Sense kafa tutuyorsun. Sizi Anlamak çok zor ? Nerede sizin minnet duygunuz ? ! " 

Sözleri beni güldürmeye başladığında, tamamen sinir gerginliği ile, sahte bir gülüştü bu..

" Minnet ? " şimdi parçalayacağım seni! minneti göreceksin.. Hadsiz Adam!

"Evet, Bir gün karşılığında, iyide bir ödeme alacaksın üstelik." yukardan bakışları ve aşağılarcasına konuşması ile, derin bir nefes çektim..

"Seninle konuşarak, kendi Vaktimi harcamayacağım. Nefes dediğinde Sayılı bir şey, ve ben " elimi göğsüne bastırıp, onu geri ittirdim.." O çok değerli Nefesimi, Senin gibi, sığ bir Adamda harcamayacağım! " Hızla geçip gittim Yanından..

"Hicran Hanım.." Serhat denen  adamın sesi arkamdan yankılandığında, durmadım..
Hızla Danışmaya kadar ilerledim, İnsanlar Az önce Pamir beyle aramda geçen diyaloğu duymuş olacak ki, Durup bana bakıyorlardı.. hepsini görmezden geldim..

"H-hicran.." konuşan Necla'ydı.. Bana şaşkınlıkla bakarken, gözleri Geride bıraktığım Pamir'e dönmüştü..

"Sen bana şu fotoğrafçının adresini versene. Kendim giderim ben.." hiç bir şey olmamış gibi, bakışlarımı yüzüne diktim..

"Sen.. neden yukarı çıktın ki.. Pamir beye arkadaşım olduğunu söylemedin değil mi.." sesi titriyordu..

Gözleri arkama döndüğünde, korkuyla bir adım geri çekildi, bu yaptığına bir anlam veremediğimde, hızla başımı omzumun üzerinden geriye çevirdim.