စေ့စပ်ပွဲဖျက်ပြီးနောက် စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလာတယ် (၁)

အခန်း ၂- ချွတ်စွပ်တူသော ကလေး

အန်တိုနီက နိုရာကို အနောက်ကနေ ကြည့်ကာ မထီမဲ့မြင်ဖြင့် မှတ်ချက်ချလိုက်သည်။ "အဲဒီရုပ်ဆိုးတဲ့ ငကြောင်မကသာ အဲဒီညီမတွေလို ထက်ဝက်လောက်တောင် လှနေမယ်ဆိုရင် ဘယ်လောက်တောင် အံ့သြစရာကောင်းမလဲ။
ဒါဆိုအဲတုန်းက သူမနဲ့နောက်တီးနောက်တောက်တွေပြောပြီး စေ့စပ်ပွဲကိုမဖျက်ဖို့ ငါဆုံးဖြတ်ခဲ့မှာ!"

ဟန့်လုပ်ငန်းစု လက်အောက်ရှိ ဟိုတယ်တစ်ခုဖြစ်သည့် Hotel Finest တွင်ဖြစ်သည်။

အထူးသီးသန့်ခန်းတွင် ချယ်ရီ အိပ်ပျော်သွားပြီးနောက် နိုရာသည် သူမ၏ ဆဲလ်ဖုန်းကိုကြည့်နေသည်၊ စမစ်တို့ထံမှ လွတ်သွားသော ဖုန်းခေါ်ဆိုမှု ခုနစ်ကြိမ် သို့မဟုတ် ရှစ်ကြိမ်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။

သူမဖုန်းပြန်ခေါ်သောအခါတွင် သူ့အဖေ၏ ဒေါသတကြီး ကျိန်ဆဲသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ "နိုရာ၊ မင်း ဘာလုပ်နေတာလဲ။ မင်းဘာလို့ဖုန်းမကိုင်တာလဲ။ စေ့စပ်ပွဲကို ဖြတ်ဖို့ အကြီးအကျယ် ဇာချဲ့နေတာ မဟုတ်လား ။ မင်းရဲ့ဖင်ကို ဒီကိုချက်ချင်းပြန်သယ်လာခဲ့စမ်း၊ မင်းညီမငယ်နဲ့ အန်တိုနီတို့ရဲ့ အချိန်ကောင်းတွေကို ဖြုန်းတီးနေတာ ရပ်လိုက်တော့။"

နိုရာ၏ဖခင်သည် အမြင့်ကိုတက်လှမ်းပြီး ထိုကဲ့သို့သောဂုဏ်သိက္ခာရှိသောမိသားစုနှင့် ချိတ်ဆက်မှုထူထောင်ပြီးနောက် ဂရေးတို့အား လက်လွှတ်ရန်မှာ မဖြစ်နိုင်ပေ။ ထိုသည်က သူသည်ဘာကြောင့် စေ့စပ်ပွဲကို မဖျက်သိမ်းလိုရသည့် အကြောင်းရင်းဖြစ်သည်။

ယခုအခါ ဂရေးတို့သည် နောက်ဆုံးတွင် နိုရာအစား မိသားစုထဲရှိ သူမနှင့် သွေးတစ်ဝက်နှော ညီမနှင့်စေ့စပ်ရန် သဘောတူခဲ့သည်။ ထိုသည်က နိုရာ၏ဖခင်အတွက် ဆုံးရှုံးမှုမရှိခဲ့ပေ။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ မိသားစုနှစ်စုက နောက်ဆုံး သဘောတူညီမှုတစ်ခုရခဲ့ကြသည်။

နိုရာက ပေါ့ပေါ့တန်တန်ဖြေလိုက်သည်။ " အခုပြန်လာခဲ့မယ်"

သူမက ချယ်ရီကို သူမတို့နဲ့ အတူ ပြန်လာခဲ့တဲ့ နာနီမစ္စစ်လူးဝစ်ထံ အပ်နှင်းလိုက်ပြီး အပြင်ထွက်သွားသည်။

သူမဓာတ်လှေကားကို စောင့်နေရင်း ရုတ်တရက် နူးညံ့တဲ့ ခြေသံတချို့ကို ကြားလိုက်ရသည်။ သူမလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မီးခိုးရောင် ညအိပ်ပိုးဝတ်စုံဝတ်ထားပြီး ဆံပင်တိုတို ဖွာလန်ကြဲနေတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်ကို လှေခါးထစ်မှာ အိပ်ငိုက်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ မတ်တပ်ရပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။