თავი 8.

34 7 2
                                    

ტელეფონი ავიღე და დედას დავურეკე.

- გისმენ პატარავ.
- დედა, დღეს სახლში არ მოვალ და იცოდეთ, არ ინერვიულოთ შენ და დედამ.
- კარგი და სად იქნები?
- ჩემს მეგობართან, ნოელთან ვრჩები.
- გოგოსთან?
- ხო, მერე რა?
- არაფერი.
- კარგი, წავედი.
- ღამე მშვიდობისა.
- ღამე მშვიდობისა.

ყურმილი დავკიდე და ისევ ნოელთან მივედი. გვერდით მივუჯექი და ფილმის ყურება განვაგრძეთ. ჩემი საყვარელი ფილმი, "მასკა/ნიღაბი" გადიოდა.

როგორც იქნა ფილმი დამთავრდა. ჰუჰ, დავიღალე. (გავიფიქრე ჩემთვის.)

ამდროს გვერდით გავიხედე და დავინახე ნოელი, რომელსაც ტკბილად ჩასძინებოდა ჩემს მხარზე.

ხელში ავიყვანე, მის ოთახში ავედი და საწოლში ჩავაწვინე. საბანი გადავაფარე და შიგნით შევფუთე. ფარდები გადავწიე, რომ სინათლეს ხელი არ შეეშალა, ოთახში შუქი ჩავაქრე და გავედი.

მე სხვა ოთახისკენ წავედი, საწოლში ჩავწექი და ტკბილად დავიძინე.

ტკბილად მეძინა, რადროსაც ვიგრძენი, თუ როგორ მაჯანჯღარებდა ნოელი და ჩემს გაღვიძებას ცდილობდა.

- რამე მოხდა?(ვუპასუხე მძინარე ხმით.)
- შეიძლება შენთან დავიძინო? გარეთ ჭექა-ქუხილია, მე კი მეშინია და ვერ ვიძინებ.
- პატარა ბავშვი ხარ რა.
- ვიცი.
- კარგი, მოდი დაწექი.

ნოელი ჩემგან მოშორებით დაწვა, მივხვდი, რომ რცხვენოდა, არაფერი მითქვამს მისთვის. უბრალოდ ბალიშზე თავი დავდე და დაძინებას ვცდილობდი. უცბად კი შევამჩნიე, თუ როგორ კანკალებდა ნოელი შიშისაგან. მე მასთან ახლოს მივიწიე და ხელი მოვხვიე. ვიგრძენი, რომ ცოტა შეშინდა.

- ნუ გეშინია, არაფერს ვიზამ.
- მართლა?
- კი. ასეთი არ ვარ, ამიტომ დაწყნარდი.

მივხვდი, რომ ცოტა დამშვიდდა, მე კი გამეღიმა. უცბად კი შევამჩნიე, რომ ჩვენს შუაში დიდი ბალიში ჩადო.

- ბალიში რათ გინდა?
- იმიტომ, რომ არც შენ და არცმე, თავი უხერხულად არ ვიგრძნოთ. თან, ცოტა მეშინია.
- ნოელ, ვიცი გგონია, რომ რამეს ვიზამ. მაგრამ ხომ გითხარი, ასეთი არ ვარ. აი კარგად გამიცნობ და თავად დარწმუნდები.
- კარგი.

ნოელმა ბალიში იქით გადადო და ჩემკენ ახლოს მოიწია, მეც ხელები მოვხვიე და მოვიკარი პატარა ბავშვივით. ცოტახანში კი, ვერც კი გავაცნობიერე, ისე ტკბილად ჩამეძინა.

~მეორე დღეს~

დილით ადრე ვიღვიძებ, ნოელს ჯერ კიდევ ძინავს. ჩუმად ავდექი, ფეხსაცმელები ჩავიცვი, ნოელს წერილი დავუტოვე და სახლში წავედი.

- მოვედიი(დავიძახე, როგორც კი სახლში შევედი)
- დედიკოს ვარსკვლავი მოსულა.(ღიმილით შემომეგება ტელევიზორთან მჯდარი ჰანა.)
- მოგვენატრე პატარავ.(გვერდიდან მომესმა იუნას ხმა.)
- მეც მომენატრეთ!

მათ გადავეხვიე, ჩემს ოთახში ავედი, გამოვიცვალე, წამოვწექი, ტელეფონში შევძვერი და ფილმის ყურება დავიწყე.

უეცრად, დედაჩემი შემოვიდა ჩემს ოთახში, კარები ჩაკეტა და საწოლზე ჩამოჯდა.

- რამე მოხდა დე?
- არაფერი პატარავ, უბრალოდ მინდა გიყურო.
- კარგი.

მე ფილმის ყურება განვაგრძე, შიგადაშიგ დედაჩემს გავხედავდი და ვხვდებოდი, რომ მაშტერდებოდა.

- დედა, რამე გინდა?
- ....
- დედა!

ის ხმას არ იღებდა. მე ცოტა არ იყოს გავბრაზდი, მაგრამ ჩემდა უნებურად, თვალები მისი ტუჩებისკენ გამექცა, შემდგომ მისი ამოღებული ზედისკენ და მკერდისკენ. ტუჩებზე ვიკბინე, ვცდილობდი თავი შემეკავებინა, რომ აქვე არ ამდგომოდა. მაგრამ, არვიცი რამდენად კარგად გამომდიოდა. დედამ ეს დაინახა და გაეცინა. უეცრად ჰანამ იუნას დაუძახა, ის კი ქვევით ჩავიდა და დამტოვა აღგზნებული ქათამივით.

- ამის დედაც! რა დროს ეს იყო.

გაბრაზებულმა ვთქვი და ბოთლი ვესროლე კედელს.

𝐹𝑜𝑟𝑏𝑖𝑑𝑑𝑒𝑛 Where stories live. Discover now