SPREADING THE LIES (Arcajedo series #1)

Chapter 14

"Ipakilala mo naman ako sa kanya." Peke niyang pakiusap.

Well I don't know if it's really fake. It's just obvious because of her tone.

"Baby, this is architect Allyson Miller." He said. "Allyson, this is my girlfriend, Amberlee Klein Valuenzuela."

Wala na akong pake kung pinakilala niya ako biglang jowa sa architect na 'to.

"H-hi." Inilahad ko ang kamay at tinanggap niya ito.

"Nice to meet you." She said and hinigpitan ang pagkahawak sa kamay ko hanggang sa dumaing ako. "Ah! Sorry, I didn't mean it though."

She let go of my hand.

"Does it hurt?" Tinignan ni kajik ang kamay ko.

"H-hindi naman."

"I'm really sorry, my nails are too long." She apologize.

I just nod and smiled, responding that it's okay.

"We have to go, Allyson. We're in a bit hurry." Paalam niya at nginitian ako. "Right baby?"

I look down and nod. "Y-yeah."

"Sa labas ba kayo kakain?" I felt the joy on her voice asking us.

"Oo." Iritang sagot ko.

"Sama ako! Sa Japanese restaurant nalang tayo, ang sarap ng noodles nila." Desperadang sambit niya.

"It's not like we don't want you to go but----"

"Pwede naman."

Kitang kita ko sa mata niya na gustong gusto niya talagang sumama sa amin.

Wala ng magawa si kajik. I don't want to say no to this girl, sound like she's gonna bite me if I also declined.

We continue putting some fruits on our cart, I just feel annoying everytime this architect insert herself kapag nag-uusap Kami ni kajik. Paminsan-minsan din niyang tinatanong si kajik about sa relasyon namin, mukhang interesadong interesado siya na malaman kung ano talaga kami.

Sunod siya ng sunod sa amin, kahit ano na ngalang ang ilalagay niya sa cart niya. Dahil nakiusap ako kay kajik na gusto ko ng umuwi ay next time nalang kami bibili ng stuff para sa baby namin. Mukha din siyang walang mood dahil sa kasama namin.

Hanggang sa matapos kami at nag-line up para bumayad.

"Are you hungry?" Sa kalagitnaan ng pag-tatayo namin ay bigla siyang nagtanong.

"Ah yeah, sobra! Maybe we should buy snacks too, I've been eating veggies for a months!" Allyson answered at our back.

Sino bang tinanong niya?

"Baby, are you hungry?" Kajik squeeze my hand.

When I glance at Allyson, her cheeks we're red. Is it so embarrassing to answer someone's question kahit hindi naman ikaw ang tinanong? I think kajik didn't hear what she said. Nakatuon kasi ang atensiyon sa akin ni kajik, Hinding-hindi inalis ang mga mata sa akin.

"A bit." Tipid kong sagot.

"Don't worry, we'll buy whatever you want before we go home."

Nang maharap na namin ang counter ay ibinigay namin ang binili sa cashier at binayaran naman ni kajik.

"Do you accept credit card?" The cashier nod.

I thought aalis na kami pero nakiusap si Allyson na hintayin namin siya. it took a minutes since she's so slowly, gustong gusto ko siyang sabunutan. Ang bagal kasi ng kilos.

"Mabigat?" Tanong ko dahil hawak niya sa isang kamay ang malaking plastic.

We're currently walking palabas right now.

He smirked. "Not really."

"Ang bigat! Ouch!" Suddenly, allyson did feel heavy for what she's holding right now.

Hindi ko alam kung nag-iinarte ba siya or what. It's not that really heavy, I can carry it on my own.

Sumalubong sa amin si Alandro at kinuha ang bit-bit ni Kajik na naman. Tinulungan ni Alandro si allyson pero ayaw niya, gusto niya bang si kajik mismo ang kukuha?

"Here's the key." Kajik throw the car key on Alandro pagkatapos ilagay ang mga binili sa likod.

"Ah, p-pwede ba akong sumabay sa inyo?" Nahihiyang tanong ng babae.

I shifted. "Sige."

Inalalayan ako ni Kajik nang makapasok kami sa loob. We sit at the backseats and allyson seat on the front seat. Parang ayaw niyang umupo sa kinauupuan niya ngayun, mukhang naiinis at nabwebwesit.

Tahimik lang naming pinanood si Alandro na ipaandar ang engine.

Naramdaman ko ang kamay ni kajik, gumagapang sa paa ko.

I straightly look at him. "Don't you dare."

He devilishly smiled. "Fine, let's just do it on our room when we get back home."

Hindi ko alam kung narinig ba ni allyson ang sinabi ni kajik sa akin pero nakatingin siya sa amin sa salamin. Mukhang nakita niya rin ang kamay ni kajik sa paa ko.

"Ano ba?!" Bulong ko sa kanya ng hinahamas hamas niya ito.

He kissed my cheeks like it's nothing before putting his hands on the air. Hindi manlang nahiya ang lalaking 'to, may dalawa kaming kasama at kitang-kita sa salamin.

"You're so moody."