မူပိုင် [အတွဲ တစ်]

အပိုင်း (၉/z)

" ဆိုျပမယ္ေလ "

" ဟင္ "

" ဟင္မေနနဲ႕ ခင္ဗ်ားနားေထာင္ခ်င္တယ္ မဟုတ္လား။ က်ဳပ္ဆိုျပမယ္ "

" ဒါဆို အကၤ်ီလဲလိုက္ဦး "

" ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ဝတ္ေပး။ ျငင္းမယ္မႀကိဳးစားနဲ႕ အဲ့တာသီခ်င္းဆိုခိုင္းတဲ့အတြက္ အဖိုးအခ "

ျပစ္လႊတ္လာေသာ မ်က္ေစာင္းေလးေၾကာင့္ မူပိုင္ လွပ္ခနဲတစ္ခ်က္ၿပဳံး၏။ ေလးဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္လို႔သာေျပာတာ အမူအယာတိုင္းက မူပိုင္မ်က္လုံးထဲတြင္ ႏွစ္ဆယ့္ေလးႏွစ္အ႐ြယ္ ခပ္ဆိုးဆိုးေလးလို။

မွိုင္းညို႔ညို႔ေကာင္းကင္ျပင္က်ယ္တြင္ ေနရာယူထားေသာ ၾကယ္ျပာျပာမ်ား။ တစ္ျခမ္းတည္းသာေသာ လမင္းသည္ ၿခံတြင္းေလးထဲသို႔ လုံေလာက္ေသာ အလင္းေရာင္ကို ျဖန႔္က်က္ေပးထား၏။ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေပၚရွိ ကတၱီပါေျခညွပ္ဖိနပ္ႏွစ္ရံ။ ထဘီေအာက္နားစေလး ဖုံးဖိထားေသာ ေျခဖမိုးသည္ ျဖဴျဖဴဥဥျဖစ္ၿပီး သူ႕နံေဘးရွိ လွစ္ဟာထားေသာ ေျခဖမိုးသည္ ညိုစိုစိုရယ္။

" ဘာသီခ်င္းနားေထာင္ခ်င္လဲ ေဒၚေဒၚ "

" ရတယ္ မူပိုင့္သေဘာ "

ညဉ့္ေကာင္ေလးမ်ား၏ တဂ်ီဂ်ီတဂ်ာဂ်ာအသံမ်ားၾကားမွ ေပၚထြက္လာေသာ ဂစ္တာသံ။ ေဘးကပ္ရပ္ထိုင္ေနရာမွ အနည္းငယ္ခြာၿပီး ေစာင္းထိုင္လိုက္ေသာ မူပိုင္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနအထားျဖစ္သြားေလၿပီ။

~ အခ်စ္အေၾကာင္းမ်ား မသိခဲ့ဘူး၊ ငယ္စဥ္က အသက္အ႐ြယ္မွာ ~

~ ႐ူးေလာက္တဲ့အခ်စ္မ်ိဳးနဲ႕ ကိုယ္ေလမေတြ႕မိေသးပါ ~

ဂစ္တာေခါက္သံႏွစ္ခ်က္ေနာက္ ဆက္လက္ေပၚထြက္လာေသာ သီခ်င္းသံ။ ျဖတ္ေျပးတိုက္ခတ္သြားေသာေလထုသည္ ထူးကဲစြာ ေႏြးေထြးေစ၏။ ယေန႕မွ ပို၍ထုံသင္းေသာ ပန္းရနံ႕မ်ားသည္ ျမ နံေဘးက်ီစယ္ေနသေယာင္။ စိုက္ၾကည့္ေနလ်က္ရွိေသာ မ်က္ဝန္းနက္နက္မ်ားထဲ အခ်စ္ဆို‌‌ေသာအရာအား ခံစားေနရသည္။

~ ကိုယ့္ႏွလုံးသားေလးလည္း ရင္ခုန္ႏႈန္းထိန္းဖို႔ခက္ၿပီ ~

~ ၿငိမ္ေအာင္တင္းထားလို႔မရ၊ မယုံနိုင္ဘူး မင္းနဲ႕ေတြ႕စဥ္၊ ဒါဟာ အခ်စ္လို႔ေခၚမလား ~