Sebaik sahaja menitipkan kata-kata itu, Qarab dan kesemua rakan sekelasku sudah duduk di tempat masing-masing. Suasana menjadi sepi seketika.

Aku tak tahu kenapa mereka semua ni bersungguh nak ajak aku buat baik. Datanglah beribu orang pun nak bagi tarbiah dekat aku, aku takkan mampu ubah diri aku selagi hati aku ni memang tak rela buat semua tu. Baguslah kalau dia orang semua dah tahu aku ni macam mana sebenarnya.

"Lambat kau masuk kelas hari ni, Lina?" Sebaik sahaja Lina mengambil duduk di sebelah, aku terus menyoal. Sejak kebelakangan ini, kami masing-masing agak sibuk. Mesej pun dah jarang.

"Biasalah, Feera. Jalan jem tadi. By the way macam mana dengan cuti kau? Seronok balik rumah parents?" soal Lina seraya tersengih.

Aku memuntahkan tawa sinis. "Seronok kau kata? Macam neraka kau tahu tak! Kalau ikutkan hati, tak ingin aku nak jejakkan kaki dekat rumah orang tu." Buku rujukan yang berada di atas meja mula diselak-selak.

"Eh, aku nak tanyalah... mana kau pergi ek waktu malam tu? Tak silap aku, malam tu aku nampak kau tengah minum. Aku ajak kau menari, tapi kau tolak. Lepas tu, aku cari kau. Tiba-tiba kau hilang. Waktu tu aku tengah high, tak larat nak tanya orang kau dekat mana."

Automatik peristiwa malam itu kini bergentayangan di minda. Dalam masa yang sama, memori hitam itu hadir kembali. Semerta, tubuhku menjadi seram sejuk.

"Errr... sebenarnya aku balik awal malam tu. Sakit perut." Aku terpaksa tipu Lina. Walaupun Lina kawan baik aku, takkan semudah itu aku akan ceritakan apa yang jadi. Ini rahsia besar yang perlu aku simpan sampai mati.

"Owh... patutlah. Kau ni, memang suka membuang kan? Makan sikit, melabur. Makan pedas sikit, sakit perut. Tak faham aku," bebel Lina seraya tergelak kuat.

"Nak buat macam mana. Dah enjin perut aku ni tak macam dulu. Tak boleh makan pedas." Aku lega apabila Lina tidak banyak tanya tentang kejadian malam itu. Baguslah sebab dia tak tahu apa-apa.

"Final dah nak dekatlah, Feera. Aku risau kalau tak dapat skor kali ni. Nanti marah pula makcik aku. Nanti kau ajar aku, boleh tak?" soal Lina seraya terkelip-kelip comel.

"Aku sudi je ajar kau. Tapi itulah, kau tu jarang ada dekat rumah. Selalu kerja luar."

Lina sudah bantai gelak.

"Alah, Feera... Aku ni bukan lahir atas dulang emas. Memang dari kecil dah kena hidup miskin. Ada emak pun, entahlah pergi mana. Bapa, lagilah tak payah cakap. Aku pun tak tahu aku ni anak siapa."

Walaupun muka Lina ceria dan suka gelak, aku tahu sebenarnya dia banyak pendam masalah sendiri. Aku tahu, Lina terpaksa kerja dengan sugar daddy sebab nak hantar duit belanja dekat kampung. Andailah aku ni kaya, dah lama aku suruh Lina kerja dengan aku. Haih...

"Lina, aku bukan apa. Aku harap sangat suatu hari nanti kau dapat cari kerja yang lebih baik dari sekarang ni. Aku tahu, aku pun tak baik mana. But, as kawan... aku cuma nak kau ada masa depan yang baik. Jangan jadi macam aku." Pegang bahu Lina, anak mataku jauh tertombak ke sepasang matanya. Aku benar-benar maksudkan apa yang terluah dari bibirku pada ketika ini.

"Alah Feera, apa ni jiwang-jiwang bagai? By the way, kau demam ke? Kenapa tiba-tiba kau cakap macam ni?" Belakang telapak tangan Lina sudah singgah ke dahiku. Berlapis dahinya melihat wajah aku pada ketika ini.

Entahlah, aku pun tak tahu kenapa aku nak nasihatkan dia semua benda ni. Sedangkan selama ni, aku buat tak tahu sahaja dia kerja apa.

"Tak ada apalah. Kalau kau rasa nak terima, ambil. Tak nak, tak apa." Aku teruskan kerjaku yang tergendala tadi. Tak lama lagi, musim peperiksaan bakal menjelang. Aku perlu kerah diri supaya rajin menelaah.

Imperfect Moment (TERBIT)Where stories live. Discover now