XV

671 55 9
                                    

ყველა დღე ერთმანეთს გავდა, ნაბი მარტო გადავიდა თავის ძველ ბინაში. იუნგის ხშირად არ ხვდებოდნენ, მხოლოდ ელას გამო ხვდებოდნენ ერთმანეთს რადგან დიდად დრო არცერთს არ ქონდათ.

ნაბიმ მუშაობა დაწყო, ლექტორად ისევ. ეხლა ოღონდ კორეაში ასწავლის.

იუნგი თავის სამსახურს უფრო კარგად უზღვება ვიდრე ადრე.

ეხლა კიდევ ერთი ტანსაცმლის კომპანია გახსნა და მოდელები ჭირდება, ისეთი ვინც კამერასთან გამოცდილი იქნება ან კარგად და უპრობლემოდ შეძლოს გადაღება.

***
ნაბიმ ელა საბავშო ბაღიდან გამოიყვანა, ელას პარკში უნდოდა ამიტომაც ნაბიმ გაიყვანა.

ელა საქანელაზე იჯდა და ნაბი აქანავებდა

ნაბი: ელა სახლში რო მივალთ რა ვაკეთოთ

ელა: მამა მინდა

ნაბი: შეიძლება არ ცალია მამას

ელა: დაულეტე

ნაბი: რამე სხვა ვაკეთოთ მარტო მედა შენ... აი ისე როგორც საქართველოში

ელა დაფიქრდა და მერე წამოიყვირა

ელა: სეიბა ოლცქობილები გავატეტოტ

ნაბიმ თავი დაუქნია და საქანელიდან ჩამოსვა. გზის მოპირდაპირე მხარეს მაღაზიაში შევიდნენ ინგრენდიენტები აარჩიეს და სახლში ბრუნდებოდნენ.

გზა დიდი არ იყო მაგრამ ელა დაიღალა და ეხა უკვე ნაბის ყავდა ხელში, პროდუქტები მძიმე არ იყო ასერომ შეძლო ორივეს გამკლავდებოდა

იუნგი: პეპელავ? აქ რა გინდათ

ნაბი: ელას პარკში უნდოდა წასვლა და წავიყვანე

იუნგი: და ეგ?- პარკისკენ მუთითა (არ ვიცი ქართულად რა ქვია)

ნაბი:ეს ორცხობილები უნდა გავაკეთოთ

იუნგი: კარგი, წამოდი მე გაგიყვანთ მანქანით ვარ- ელა თავის ხელებში გადაიყვანა და მანქანაში ჩასხდნენ

ისევ შევხვდითWhere stories live. Discover now