daddy headcanons // tokyo revengers

00. Reakcja na spodziewanie się dziecka

Tę pracę dedykuję wszystkim tym, którzy mają daddy issues. Ale ten specyficzny gatunek, że płaczą, gdy widzą relację ojciec-dziecko. Ci, którzy mówią do swojej osoby partnerskiej daddy... Jesteście zarazą tego świata.

Na samym starcie – dowiadują się, że mają zostać rodzicem. Jakim cudem ta zakała ludzkości zdołała się rozmnożyć? Mówię o tobie, Ran. Zabić to, zanim złoży jaja, proszę.

Zaimki zazwyczaj pozostawiam do wyboru, jednak w tym rozdziałe wszystkie będą żeńskie. Od następnego rozdziału jakiekolwiek wspominany partner będzie opisywany w neutratywach,

→ ile miał lat, kiedy się dowiedział? 24

→ czy był w stałym związku? Tak, byliście w wieloletnim związku, jednak nadal się nie zaręczyliście – tak było wam do tej pory wygodnie, ale ostatnio zaczęło Cię to stresować...

→ czy starał się o dziecko? Nie do końca, jednak to też nie tak, że nie był na to przygotowany.

short scenario
⸻

      Obgryzałaś paznokcie, siedząc na muszli klozetowej. Bałaś się spojrzeć na Twój wyrok – miałaś cudownego partnera i nie mogłaś prosić o nic więcej... Jednak zwyczajnie idea dwóch kresek Cię przerażała. Bo jak to tak mieć w sobie coś, co się rusza? Kopie nawet! I rośnie w zastraszającym tempie. To nie Twoja bajka. Zawsze liczyłaś, że z Drakenem adoptujecie sobie dwójkę dzieci, zamieszkacie w domku na przedmieściach i będziecie żyć swoim życiem. Ale ciąża? W waszym ciasnym mieszkaniu w centrum Tokio? Nie tak to widziałaś.
      — Długo jeszcze będziesz srać? — zawołał Ken przez drzwi, a Ciebie zlał zimny pot. — Też muszę.
      — Jeszcze chwilę! — odkrzyknęłaś i spanikowana zerwałaś się, żeby w końcu spojrzeć na wynik. O mało przy tym nie zemdlałaś. Dwie, różowe kreseczki były aż zbyt dobrze widoczne.
      — Spłukałaś wodę już dawno temu. — Usłyszałaś otwieranie drzwi za swoimi plecami. Totalny przypał, bo wasza łazienka miała zero miejsca, żeby nawet coś ukryć przed Drakenem. — Co ty robisz?
      Widziałaś w lustrze, że zajrzał Ci przez ramię i marszczył brwi, patrząc na test ciążowy w Twoich dłoniach. Chyba sam przetwarzał informację, bo długo nic nie powiedział. A Ty cały czas przyglądałaś się jego twarzy, próbując rozczytać jakie emocje go dotknęły. Niby najmniej przejmowałaś się jego reakcją, ale ciągle nadal trochę Cię to martwiło. I tak to trwało kilka sekund, aż z jego czoła nie zniknęły wszystkie zmarszczki.
      — Chyba musimy iść do ginekologa — powiedział krótko. Bez zbędnego entuzjazmu, ale w sumie taki właśnie był. Kiedy obróciłaś się w jego stronę, lekko się uśmiechał. — A teraz wyjazd z kibla, nie chcesz tu być.

⸻