បើគ្រាន់តែ ស្រលាញ់?

ផ្តើមរឿង៖គិតថាយើងចង់អង្គុយផឹកស្រា ជាមួយបុគ្គលិកសំរាមៗដូចជាឯងណាស់អ៊ីចឹងទៅអ្ហេស?

     “ចន ជុងហ្គុក!”

     “បាទ អ្នកគ្រូ!!”

     “ធំក្លិនផ្អួរពេញទាំងថ្នាក់ នៅអង្គុយធ្មឹងដល់ណាទៀត? ក្រែងឯងងងុយដេកទៅដេកនៅផ្ទះទៅសម្រាប់ថ្ងៃនេះមិនបាច់រៀនទេ ធំក្លិនស្អុយជូរផ្អូមពេញថ្នាក់រៀនមិនកើតទេ!” សិស្សដទៃអង្គុយលើកដៃខ្ទប់មាត់សើច មានខ្លះទៀតក៏ងាកមកសម្លឹងមើលមុខគេទាំងខ្សែរភ្នែកចំអកគួរឪ្យស្អប់ ឯខ្លះទៀតក៏ធម្មតាហាក់មិនមានប្រតិកម្មអ្វីសោះតាមពិតទៅគេក៏មិនចង់មករៀនយឺតដែរ ហើយត្រូវរូតរះស្លៀកពាក់ឯកសណ្ឋាន ដែលហាលមិនទាន់ស្ងួតមករៀនដូច្នេះដែរ។

      វ័យជំទង់ស្ទុះងាកទៅចាប់ខ្សែកាតាបមកស្ពាយជាប់នឹងស្មា ហើយរហ័សដើរចេញទៅពីថ្នាក់រៀនបាត់ ចំណោមសិស្សក្នុងថ្នាក់ទាំងអស់គេរៀនមិនសូវពូកែទេហើយក៏តែងតែត្រូវសិស្សដទៃ ជេរដៀលត្មិះគ្រប់សព្វសារពើថាជាសិស្សល្ងង់ៗ ខួរល្ងិតល្ងង់អន់ដូចជ្រូក ជីវភាពក្រលំបាកលំបិន មុខមាត់ស្លេកស្លាំងដូចសាកសពរាល់ថ្ងៃ។

     “អាភ្នែកបួន ថ្ងៃនេះគ្រូដេញចេញមិនឱ្យចូលរៀនមែនទេហាហា?” មកដល់មាត់ជណ្តើរភ្លាម ត្រៀមនឹងដើរចេញទៅហើយ ស្រាប់តែមានសិស្សមួយក្រុមដើរចូលមកលាន់មាត់សួរឡើងថែមទាំងសើចចំអកឌឺដងខ្លាំងៗហើយធ្វើជាញញឹមញញែមសម្លឹងមើលលើក្រោមៗបីដូចជាចង់ចំអកថាឱ្យគេយ៉ាងចេតនា។

     “.....” ជុងហ្គុកឥតតបតហើយគិតតែពីដើរទៅមុខរហូត មិនព្រមងាកមកនិយាយស្តី ខណៈគ្នាវាម្នាក់នោះ ស្ទុះចេញមកធាក់គេពីខាងក្រោយបំបុកខ្លួនផ្ទប់ជញ្ជាំងសឹងតែបាក់ឆ្អឹងបួនដប់កំណាត់។

     “អយ!!” បបូរមាត់ក្រៀមផ្អេះស្រាប់តែស្រែកចំហមាត់ឡើង លើកដៃខ្ទប់ដើមទ្រូងឈឺចុកឆ្អល់អលឯក កាលបើត្រូវគេធាក់មួយទំហឹងកម្លាំងចូលមកបំបុកចំៗជំហរខ្លួនយ៉ាងពេញទីយ៉ាងនេះវាពិតជាឈឺខ្លាំងណាស់។

    “អាសំរាម!”

    “អាល្ងង់!!!”

    “អាខួរជ្រូក!”

    “អាឆ្កែកន្ទុយខ្វៀន!”

    “ហាហា!!!!” ជុងហ្គុក ឱបកាតាបម្នីម្នាងើបឈរយ៉ាងត្រដាបត្រដួស អារម្មណ៍ឈឺចុកចាប់កើនឡើងទ្វេដង ឈឺទាំងចិត្ត ឈឺទាំងកាយ ឈឺស្ទើរទ្រាំទ្រមិនរួចទៅហើយ។ រាល់ថ្ងៃបើមិនត្រូវគេចាប់វាយតំទាត់ធាក់ ក៏គំរាមសម្លុតកំហែងយកលុយដែរថ្ងៃខ្លះត្រូវអត់បាយញាំហើយថ្ងៃខ្លះទៀតមករៀនគ្មានលុយសូម្បីតែមួយកាក់មួយសេនណាក្នុងខ្លួនដាច់ដល់ថ្នាក់ទឹកមួយដបក៏គ្មានលុយទិញផឹកដែរ។