Akin ka lang! [LuYoon and SeoHun ff.]

Chapter 24

"Kyd! Don't run! Baka madapa ka!" Sigaw naman ng asawa ko kaya naglakad nalang papunta samin si Kyd.

"Dad, bakit mo ba laging binibisita yang DOG mo?" Tanong ni Kyd sakin, napatawa naman kami ng asawa ko.

"Syempre Kyd, nung mga araw kasi na comatose si Mom mo, siya lagi yung kasama ko." Napatawa naman si Seohyun sa sinabi ko.

Oo buhay siya, himala nga kung masasabi.

Flashback..

Dineklara na ng doctor na patay na si Seohyun pero hindi ko parin pinapatanggal ang mga kailangan niya para makahinga.

"Seohyun wake up! Diba sabi mo magsasama pa tayo! Kaya mo yan diba?" Paggising ko sa kanya, siguro kung may nakakakita sakin iisipin na nababaliw na ako dahil kinakausap ko ang isang patay.

"Tingnan mo Seohyun oh, naiyak ako dahil sayo. Diba ayaw mong makakita ng tao na naiyak dahil sayo? Kaya magso-sorry ka pa sakin." Sabi ko sa kanya, napaupo na ako sa upuan katabi niya.

"Hindi ka mawawala diba? Hindi mo ako iiwan diba?" Bulong ko habang nakahawak ng mahigpit sa kamay niya.

Nagulat ako ng marinig kong muli ang nagmo-monitor sa hearbeat niya. Gumalaw rin ang daliri niya.

*bzzzt bzzzzt* Agad kong pinindot ang buzzer at nagsidatingan ang doctor at nurse.

"It's a miracle!" Narinig kong sabi ng Doctor, humarap naman ito sakin.

"She's stable now, kailangan nalang niya ng pahinga." Lalo naman akong napaiyak sa sinabi ng Doctor, hindi dahil sa lungkot, kundi sa saya.

"Thankyou po." Pagpapasalamat ko sa Doctor.

"Hindi ako ang dapat mong pasalamatan, si God dapat dahil pinagaling niya ang Girlfriend mo. I'm happy for you." Napatango naman ako sa sinabi ng Doctor, umalis na sila at lumapit na ako kay Seohyun.

"Sabi na nga ba hindi mo ako iiwan eh. Mahal na mahal kita Seohyun." Sabi ko at hinalikan siya sa noo, nakita ko naman ang pagngiti sa labi niya. Oo, ngumiti talaga siya.

Dahan-dahan niyang minumulat ang mga mata niya, agad naman akong napalapit sa kanya.

"Seohyun? Seohyun." Pagtawag ko, ilang segundo pa siya tumitig sakin at bigla siyang ngumiti.

"I love you too Sehun ko." Napangiti naman ako at tumulo nanaman ang mga luha ko.

"Shh. Bakit ka umiiyak? Tahan na." Sabi niya at dahan dahang pinunasan ang mga luha ko, hinawakan ko naman ang kamay niya.

"Ang saya ko Seohyun. Ang saya saya ko." Sabi ko at niyakap siya, humiwalay naman ako agad.

"Anong nangyari sayo Sehun? Ang lalim ng eyebags mo, ang haba narin ng buhok mo." Natatawang sabi niya, napatawa rin ako.

I'm so happy na nabuhay ang Seohyun ko. Thanks to God.

End of Flashback

"Tara na Hon, pupunta daw satin sina Yoona." Tumango naman ako at umalis na kami sa sementeryo.

"Oh, anong guto niyong bilhin?" Tanong ko, nagkatinginan naman silang mag-ina.

"Ice cream!" Cute na sigaw nilang dalawa kaya napatawa ako, sa ice cream kasi pinaglihi ni Seo si Kyd.

"Oh sige, anong flavor?" Tanong ko habang pina-park ang kotse ko sa 7/11.

"Cookies and cream!" Sabi ni Kyd, napatingin naman ako kay Seohyun.